Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Ποιος ήταν αυτός ο Σαλονικιός που έγινε τραγούδι και μεγάλη επιτυχία του Στράτου Διονυσίου;
Άρχισε την καριέρα του στο έγκλημα το 1965, όταν συνελήφθη πρώτη φορά για κλοπή μοτοσυκλέτας. Μόνιμος τρόφιμος των αναμορφωτηρίων και των φυλακών, έχτισε πολύ γρήγορα το μύθο του ως νταής και νταβατζής, που δεν δίσταζε να τραβάει πιστόλι ή μαχαίρι. Το ποινικό του μητρώο ήταν γεμάτο με κατηγορίες: παράνομη οπλοφορία, κλοπές, φθορά ξένης περιουσίας, σωματικές βλάβες, οπλοχρησία και αντίσταση κατά της αρχής.
Ο “όμορφος νταβατζής” – όπως τον αποκαλούσαν οι εφημερίδες της εποχής – έγινε γνωστός στο πανελλήνιο όταν απείλησε την Μπέμπα Μπλανς, ότι θα την χαρακώσει στο πρόσωπο. Εκείνη πήγε στην αστυνομία για να την προστατέψουν. Ο εκβιαστής και τζογαδόρος, γνωστός ως “Ο Σαλονικιός” κυκλοφορούσε με πολυτελή αυτοκίνητα της εποχής και του άρεσε να στοιχηματίζει στον ιππόδρομο. Η μεγάλη του αδυναμία όμως ήταν η χαρτοπαιξία και ειδικά η πόκα.
Η ιστορία του Σαλονικιού
Ο άνθρωπος που έγινε ο φόβος και ο τρόμος της νύχτας, λεγόταν Γιάννης Γκουλιόβας. Γεννήθηκε στον Κολινδρό Πιερίας, μια κωμόπολη που φημίζεται για τα κεράσια της, μεταξύ Κατερίνης και Θεσσαλονίκης – κοντά στην Βέροια και την Βεργίνα. Δεν ξέρουμε σε τι οικογένεια μεγάλωσε και σε ποιο περιβάλλον, αλλά ούτε σχολείο πήγε, ούτε έμαθε κάποια τέχνη. Από μικρός ήθελε να το παίζει νταής. Του άρεσε το εύκολο χρήμα και κάπως έτσι η πορεία του χαράχτηκε από πολύ νωρίς.
Πριν ακόμα ενηλικιωθεί συλλαμβάνεται για πρώτη φορά για κλοπή μοτοσικλέτας. Από εκεί και πέρα αναμορφωτήρια και φυλακές έγιναν το δεύτερο σπίτι του. Και ξέρουμε πολύ καλά πως όταν κάποιος βρεθεί πίσω από τα κάγκελα μπαίνει πρωτάρης και βγαίνει πρύτανης στην παραβατικότητα.
Από το 1965 και μετά η φήμη του Γκουλιόβα αρχίζει να λαμβάνει διαστάσεις «θρύλου». Λημέρι του πλέον έχει γίνει η Θεσσαλονίκη και έτσι αποκτά και το προσωνύμιο του. Ο «Σαλονικιός» είναι ο πλέον γνωστός νταής της πόλης. Νταβατζής, σκληρός και άκρως επικίνδυνος δεν διστάζει να τραβήξει πιστόλι ή να βγάλει μαχαίρι για ψύλλου πήδημα, μόνο και μόνο για εκφοβισμό και επίδειξη δύναμης.
Στέκι του ήταν όλα τα κακόφημα μπαρ και τα μπουζούκια. Όταν έμπαινε σ’ αυτά τα μαγαζιά το πρώτο που έκανε ήταν να βγάζει το πιστόλι και να το αφήνει πάνω στο τραπέζι, στέλνοντας μήνυμα προς όλες της κατευθύνσεις. Μαγαζάτορες, πελάτες, μπράβους και τραγουδίστριες. Ζούσε από τις…
Η συνέχεια εδώ:
