Ο ζωγράφος, λογοτέχνης, θεωρητικός τέχνης Κώστας Ευαγγελάτος, με αφορμή τα 50 δημιουργικά χρόνια του (1973-2023), συμμετέχει με ζωγραφικά έργα του, ως τιμώμενος καλλιτέχνης στα Πολιτιστικά Δρώμενα Τέχνης, υπό την αιγίδα του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, με την επιμέλεια της εικαστικού-εκπαιδευτικού Αργυρούλας Pappas- Τσιώτα.
Τα εγκαίνια της έκθεσης Ζωγραφικής και Γλυπτικής, με τίτλο: “Ονειρογραφήματα…Η Αλληγορία” θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 3 Μαίου 2023, ώρα 8 μ.μ. στην Αίθουσα Τέχνης του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, Πλατεία Φιλικής Εταιρίας 2 (Πλ.Κολωνακίου) στην Αθήνα.
Τριήμερο Πολιτιστικών Δρωμένων Τέχνης 2023.
Διάρκεια έκθεσης και παράλληλων εκδηλώσεων λόγου και τέχνης: 3, 4, 5 Μαίου, ώρα 8 μ.μ.
Είσοδος ελεύθερη.
Απόσπασμα από κείμενο της ιστορικού τέχνης Ευαγγελίας Νάκα
«Κώστας Ευαγγελάτος, Πρόσωπα από τα υλικά του κόσμου…»
«Σε ποιους ορίζοντες ανοίγεται το ζωγραφικό έργο όταν ανοικειώνει τις οπτικές μας προσδοκίες; Αυτό το θεμελιακό όσο και ανεξάντλητο ζήτημα φαίνεται να συνιστά έναν από τους κύριους άξονες της πενηντάχρονης δημιουργίας του Κώστα Ευαγγελάτου, όπως είδα στις αναδρομικές εκθέσεις του στο Espace Jano, Centre De Sevres στο Παρίσι το 2017, στο Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία το 2018, στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά το 2019 και στο Νομισματικό Μουσείο Αθηνών το 2022. Το πρόσωπο στη δουλειά του στοιχειοθετείται περισσότερο ως μια βασική δομή, αρχετυπική όσο και σύγχρονη, προερχόμενη από ένα υπερχρονικό, ανιστορικό ορίζοντα. Ακόμη και τα σύμβολα που συνοδεύουν την εκάστοτε φυσιoγνωμία, όπως τα κιονόκρανα, φαίνεται περισσότερο να συντονίζονται με την αρχαιοπρέπεια των μορφών και να υπερτονίζουν την εμβέλεια τους στο χρόνο και στο χώρο, χωρίς να επιδιώκουν απαραίτητα την παραπομπή στην αντίστοιχη ιστορική περίοδο.
Η επιλογή του ιωνικού στοιχείου με τις καμπύλες γραμμές εξυπηρετεί, μάλλον, αποτελεσματικότερα την απόδοση μιας κομψής, αενάως κινούμενης ατμόσφαιρας. Ο καλλιτέχνης υπερβαίνει, με την διάσταση που δίνει σε αυτές τις προσωπογραφίες, την απόδοση ενός μονοδιάστατου υποκειμενισμού και την έμφαση στην ατομικότητα. Απεναντίας, οι υπαινικτικές, γραμμικές προσωπογραφίες του εναγκαλίζουν και δύνανται να εμπεριέξουν ταυτιστικά το πρόσωπο κάθε θεατή με τρόπο που τις καθιστά διαχρονικά ενεργές, αλλά και μόνιμα παρούσες, εφόσον δεν απολιθώνονται στους κόλπους ενός σαφώς προσδιορισμένου χώρου. Πρόκειται για διαυγή πρόσωπα τα οποία διαφαίνονται μέσα από ένα πυκνό πλέγμα συμβόλων ή αφαιρετικών διάσπαρτων μορφών διατηρώντας άρρηκτη συμφυΐα μαζί τους. Είναι πρόσωπα κατασκευασμένα από το υλικό του κόσμου, του αχανούς, και αστείρευτου σε πλούτο σύμπαντος, το οποίο φαίνεται ταυτόχρονα να ενοικούν, ενώ φέρουν μία έκφραση κατάφωρης αρμονίας.»
Ευαγγελία Νάκα, Master 2. Φιλοσοφίας και Ιστορίας της Τέχνης. Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne. www.rodopicollection.blogspot.com
