Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Ο Λάμπρος Ευταξίας ήταν ο τελευταίος μαικήνας του πολιτισμού. Όταν πέθανε, μπορούμε να πούμε πως ο πολιτισμός έχασε τον τελευταίο μεγάλο και σοβαρό υποστηρικτή του. Μια επίσκεψη στο “Μουσείο της πόλεως των Αθηνών” θα μας δώσει να καταλάβουμε πόσο σοβαρή περίπτωση ήταν αυτός ο άνθρωπος. Εκεί ήταν το σπίτι του – ο κόσμος του. Ένας κόσμος πολύπτυχος, καλλιεργημένος και σχολαστικά κομψός.
Και μόνο που στέκεσαι απ’ έξω και το κοιτάς αυτό το σπίτι, αισθάνεσαι τα πάντα. Φεύγεις από το σήμερα και ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο. Στην εποχή του Όθωνα και της Αμαλίας ή ακόμα και τότε που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ένα νεαρό παλικάρι γεμάτο φιλοδοξίες και ο Ευταξίας προσπαθούσε να τον επιβάλει στην πολιτική ζωή της χώρας.
Το σπίτι του που σήμερα στεγάζει το “Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών”, υπήρξε δικό του δημιούργημα και ήταν ένα από τα κτίρια “κοσμήματα” της πρωτεύουσας. Είναι δε τόσο άψογα διατηρημένο που νομίζεις ότι είναι ταριχευμένο. Και επειδή η προηγούμενη από δική μας γενιά φεύγει ή έχει ήδη φύγει σε άλλο τόπο και χρόνο, είναι χρέος μας να πούμε μερικά πράγματα απ’ όσα έχουμε ακούσει ή διαβάσει μπας και καταλάβουν οι νεότεροι ποιος ήταν ο Λάμπρος Ευταξίας.
Από τους λίγους που – λόγω οικογενειακών καταβολών – ήταν τόσο δεμένος με τον δημόσιο βίο των Αθηνών από την μέρα που γεννήθηκε. Αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου που υπήρξε πολιτικός, αλλά και φιλότεχνος και ευεργέτης με μια απίστευτη προσφορά αλλά και με μία μοναδική προσωπικότητα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Ιουνίου 1905 και ήταν δευτερότοκος γιος του Ιωάννη Ευταξία, καθηγητή πανεπιστημίου Αθηνών και διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, και της Ζηνοβίας Βούρου. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Εθνικό και Καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στα πανεπιστήμιο του Παρισίου, της Βιέννης και της Λειψίας, από το πανεπιστήμιο της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτωρ. Μετά το πέρας των σπουδών του επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου και υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία. Ήταν εισοδηματίας καθώς είχε κληρονομήσει ακίνητα και μετρητά από τον θείο του, διπλωμάτη Αλέξανδρο Βούρο. Υπήρξε δεινός ορειβάτης διατελώντας πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου, με δωρεά του οποίου κατασκευάστηκε το καταφύγιο της Πάρνηθας.
Λόγω της οικογενειακής παράδοσης ακολούθησε πολιτική καριέρα θέτοντας υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές του 1932 με την υποστήριξη του Λαϊκού Κόμματος στην περιφέρεια Φθιώτιδας και Φωκίδας, στις οποίες και εξελέγη. Επανεξελέγη στις εκλογές του 1933, του του 1935 και του του 1936.
Στις κυβερνήσεις που ακολούθησαν υπήρξε πάντα υπουργός και πάντα ήταν ο άνθρωπος που επέβαλε στην πολιτική αλλά και στην κοινωνία των Αθηνών τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Υποστηρίζεται, μάλιστα, ότι ο Ευταξίας πρότεινε την υπουργοποίηση του Καραμανλή στην δεύτερη κυβέρνηση του Σοφούλη. Πάντως όλοι ήξεραν πως ήταν ο…
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ:
