Άρθρο του Χρήστου Κατσίδη Σπουδαστή μουσικού
Η τέχνη πάντα αποτελούσε τρόπο έκφρασης των δημιουργών – καλλιτεχνών.
Οι τέχνες Ποίηση, ζωγραφική, γλυπτική, μουσική, υποκριτική, κ.α. αποτελούν τρόπο έκφρασης συναισθημάτων, σκέψεων, απόψεων, ιδεών. Μέσα από τα μάτια του καλλιτέχνη ο κόσμος παύει να απεικονίζεται με τρόπο ρεαλιστικό.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάθε έργο συντελεί στην συναισθηματική πλήρωση από την άποψη ότι για να δημιουργηθεί ένα έργο πρέπει να έχει προηγηθεί η αιτία της έμπνευσης που θα οδηγήσει τον καλλιτέχνη στη δημιουργία του έργου του. Ωστόσο οι τέχνες συνδέονται μεταξύ τους η ποίηση με τη μουσική.
Μέσω της μελοποίησης, η μουσική και το θέατρο επίσης μέσω της μουσικής επένδυσης μιας παράστασης. Ο κάθε καλλιτέχνης ωστόσο έχει την ανάγκη να επικοινωνήσει με τον κόσμο γιατί η τέχνη βοηθάει και στην ανθρώπινη επικοινωνία και ενώνει τις ψυχές των ανθρώπων.
Η τέχνη είναι παντού στην καθημερινότητα μας και ο καθένας από εμάς με τον τρόπο του μπορεί να την δημιουργήσει.
Η τέχνη είναι μια για όλους δεν κάνει διακρίσεις ποιος θα την αντιληφθεί και ποιος όχι. Δεν νοείται πολιτισμός χωρίς την τέχνη. Ο πολιτισμός πηγάζει μέσα από την τέχνη. Χωρίς όμως όλα αυτά να σημαίνουν το αντίθετο ότι δηλαδή οι άνθρωποι που δεν ασχολούνται με την τέχνη δεν έχουν άποψη. Απλώς η τέχνη είναι μιας μορφής άποψη μιας μορφής “ενέργεια” την οποία ο κάθε δημιουργός καλείται να “γεννήσει” και να την προσφέρει στον κόσμο. Ένας κόσμος με τέχνη είναι ένας καλύτερος κόσμος.
