“Η απόκτηση περιβαλλοντικού ήθους και ηθικής δεν είναι ούτε τάση ούτε μόδα, είναι επιτακτική ανάγκη των καιρών αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε την ύπαρξη μας ως είδος στο μέλλον. Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι ο κόσμος που ζούμε είναι δανεικός από τις επόμενες γενιές, έχουμε υποχρέωση και καθήκον να τους παραδώσουμε ένα κόσμο καλύτερο και ομορφότερο!”
Τι σας οδήγησε στην ενασχόληση με την τέχνη και ειδικά την Trash Art; Ο πρώτος και κυριότερος λόγος ήταν οι περιβαλλοντικές ανησυχίες μου και η ευαισθητοποίηση μου από μικρή ηλικία όσον αφορά την προστασία της φύσης και κάθε μορφής ζωής σ’ αυτή σε σημείο που περπατούσα στο δρόμο και πολλές φορές είχα μια σακούλα μαζί μου και μάζευα ότι μπορούσα από σκουπίδια, μέχρι που αποφάσισα αφού είχα πειραματιστεί με διάφορες μορφές τέχνης και τεχνικές να ασχοληθώ με τις δημιουργίες από ανακυκλώσιμα υλικά.
Η αποφόρτιση του περιβάλλοντος από τα απορρίμματα των δρόμων αλλά και η δημιουργία τέχνης με υλικά που θεωρούνται κατώτερης καταγωγής όπως τα σκουπίδια ήταν μια εξαιρετική πρόκληση.
Στις συγκεκριμένες δημιουργίες δεν μπορείς να σκεφτείς τι θα φτιάξεις και να πας να αγοράσεις οποίο υλικό θέλεις ώστε να το πετύχεις…
Εδώ πρέπει να δεις και να αξιολογήσεις τα υλικά που έχεις ήδη μαζέψει,να σκεφτείς αυτό που θέλεις ως έργο και μετά να διαμορφώσεις κατάλληλα με αρκετή δουλειά τα υλικά που έχεις ώστε να συνθέσουν το έργο.
Αν μη τι άλλο αυτό από μόνο του αποτελεί πρόκληση για το μυαλό και ένα τρόπο σκέψης αντισυμβατικό “έξω από το κουτί”.
Νομίζετε ότι η τέχνη και ειδικά η Τrash Art έχει την δυνατότητα να ευαισθητοποιήσει και να κάνει το ευρύ κοινό να αλλάξει τρόπο ζωής και συνήθειες ώστε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω στην προστασία του περιβάλλοντος; Πάντα ήμουν της άποψης ότι η Τέχνη έχει την δυνατότητα και την δύναμη όχι μόνο να επηρεάσει αλλά και να αλλάξει κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες.
Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα αλλά θα επικεντρωθώ στον τομέα του περιβάλλοντος αφού είμαι εικαστικός που δημιουργεί με ανακυκλώσιμα υλικά που συλλέγω ο ίδιος από το αστικό και μη περιβάλλον.
Αν λάβουμε υπόψη μας ότι υπάρχουν διάφορα περιβαλλοντικά κινήματα τέχνης όπως η eco-art, η land-art, η trash-art και αρκετά άλλα,θα δούμε ότι οι καλλιτέχνες που ανήκουν σ’ αυτά ενώνουν τις φωνές τους διαμέσου των έργων τους δίνοντας στην κοινωνία να καταλάβει ότι οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν είναι αναγκαίες για την προστασία της φύσης και κατά συνέπεια για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.
Μέσα από τα έργα τους ευαισθητοποιούν το κοινωνικό σύνολο,το παροτρύνουν να αλλάξει συνήθειες και τρόπο ζωής πριν να είναι αργά για όλους μας.
Τα έργα τους γίνονται φωνές διαμαρτυρίας και αφύπνισης με αποδέκτες όχι μόνο τους φιλότεχνους αλλά όλη την κοινωνία.
Ευτυχώς όπως βλέπουμε τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά αφού όλο και περισσότεροι πείθονται να στραφούν σε έννοιες και ενέργειες όπως η ανακύκλωση η μείωση του ανθρακικού αποτυπώματος και οτιδήποτε άλλου μπορεί να επιφέρει βελτίωση στο περιβάλλον και την ζωή μας.
Έχετε αγαπημένα υλικά που δημιουργείτε με αυτά τα έργα σας και από πού αντλείται την έμπνευση σας; Όλα τα υλικά που βρίσκω κατά τις μετακινήσεις μου για μένα είναι μικροί θησαυροί.
Θα μπορούσα να πω ότι το μέταλλο είναι το αγαπημένο μου υλικό με τις ιδιότητες που έχει.
Βέβαια αυτές οι ιδιότητες του το καθιστούν δύσκολο στην επεξεργασία του και στην μορφοποίηση του.
Είναι αρκετά χρονοβόρα η διαδικασία της κατασκευής ενός έργου από μέταλλο αλλά πάντα σε ανταμείβει ως δημιουργία με το συναίσθημα ότι τα κατάφερες.
Όσον αφορά την έμπνευση αυτή μπορεί να έρθει από παντού, γεννημένος στην Ελευσίνα μια πόλη με έντονο το βιομηχανικό στοιχείο είμαι ιδιαίτερα επηρεασμένος και αυτό φαίνεται σε πολλά έργα μου από τα βιομηχανικά γρανάζια που χρησιμοποιώ.
Σαφώς δεν με έχει αφήσει ανεπηρέαστο και η πλούσια αρχαία ιστορία της πόλης δημιουργώντας έργα συμβολικά με αναφορές στα Ελευσίνια μυστήρια και ότι έχει σχέση μ’ αυτά.
Η μεγαλύτερη όμως έμπνευση έρχεται μέσα από σύγχρονες κοινωνικές καταστάσεις συνήθως δυσάρεστες.
Πιστεύετε ότι οι ενέργειες που γίνονται για την προστασία του περιβάλλοντος είναι ικανοποιητικές στην Ελλάδα; Η προσωπική μου άποψη είναι πως όχι. Με ημίμετρα και θεωρίες δεν αλλάζει απολύτως τίποτα. Ο Πιέρ Ρενουάρ (Γάλλος ζωγράφος) έλεγε και είχε απόλυτο δίκιο ότι: ΟΤΑΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΜΕ ΘΕΩΡΙΕΣ ΑΥΤΗ ΤΙΣ ΠΕΤΑΕΙ ΚΑΤΩ”. Εμείς την πλησιάζουμε στην Ελλάδα με θεωρίες. Χρειάζεται να υιοθετηθούν δραστικές αλλαγές όπως τον τρόπο εκπαίδευσης των παιδιών στα σχολεία, αλλαγές στις προσωπικές μας καθημερινές συνήθειες και ενέργειες μα πιο πολύ χρειάζονται καινοτόμες καθαρές τεχνολογίες που θα συνεισφέρουν στην προσπάθεια της προστασίας του περιβάλλοντος. Το θέμα του περιβάλλοντος δεν είναι πολιτικό και πρέπει να γίνει κατανοητό οτι όλοι αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Θα πρέπει να υπάρξει κοινή και ομόφωνη γραμμή από όλες τις κυβερνήσεις της χώρας ώστε να επενδύσουν και να περάσουν από την οικονομία της ανακύκλωσης στην κυκλική οικονομία. Θα πρέπει να μπει το κράτος στην διαδικασία να παροτρύνει και να επιβραβεύει ακόμα και οικονομικά όλους αυτούς που κάνουν πραγματικά ανακύκλωση. Οι καμπάνιες ενημέρωσης του κοινού για την σωστή ανακύκλωση θα παίξουν μεγάλο ρόλο όπως και η ευαισθητοποίηση των νεαρών ηλικιών στο σχολείο μέσα από περιβαλλοντικές και εικαστικές δράσεις με θέμα την φύση. Μια καινοτόμος και σημαντική αλλαγή θα ήταν η δημιουργία Μονάδων Ολικής Διαχείρισης Απορριμμάτων (Μ.Ο.Δ.Α). Εκεί μέχρι και το 99% των απορριμμάτων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ενέργειας. Με την καύση των απορριμμάτων εφόσον έχουν τηρηθεί όλοι οι κανόνες διαφυγής επιβλαβών αερίων δημιουργείτε ατμός ο οποίος κινεί στροβίλους σε γεννήτριες που παράγουν ρεύμα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Σουηδία που έχει φτάσει σε σημείο να κάνει εισαγωγή σκουπιδιών γιατί δεν έχει δικά της πλέον. Σκεπτόμενοι ότι κάθε έλληνας πολίτης παράγει σχεδόν 650gr σκουπίδια την ημέρα καταλαβαίνετε την τεράστια σημασία της σωστής διαχείρισης.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να επικοινωνήσετε δια μέσου των δημιουργιών σας; Το δικό μου μήνυμα είναι Ενα… Να σταματήσουμε τις συζητήσεις επί συζητήσεων όσον αφορά το περιβάλλον,την κλιματική αλλαγή και την οικονομία φυσικών πόρων και να περάσουμε σε δράσεις ουσιαστικές όσο πλέον υπάρχει το χρονικό περιθώριο πριν να είναι αργά για όλους μας. Πέρασαν σχεδόν πενήντα χρόνια από το πρώτο Παγκόσμιο Περιβαλλοντικό Συνέδριο και ακόμα συζητάμε. Η απόκτηση περιβαλλοντικού ήθους και ηθικής δεν είναι ούτε τάση ούτε μόδα, είναι επιτακτική ανάγκη των καιρών αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε την ύπαρξη μας ως είδος στο μέλλον. Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι ο κόσμος που ζούμε είναι δανεικός από τις επόμενες γενιές, έχουμε υποχρέωση και καθήκον να τους παραδώσουμε ένα κόσμο καλύτερο και ομορφότερο!
