Πριν από λίγες μέρες έτυχε να βρεθώ και να συζητήσω με κάποιον, από αυτούς που ξέρουν από υποκίνηση και δεν σκαρφαλώνουν στην ιεραρχία προσπαθώντας να αφήσουν κάποιους στην δήθεν βεβαιότητα της μετριότητας. Στην Ελλάδα η μετριότητα ίσως βοηθάει ώστε να μην γίνεσαι απειλή κυρίως σε όσους θέλουν να διατηρούν τους υπολοίπους από ημιμαθείς ως και απαίδευτους.
Ο κύριος αυτός ακαδημαϊκός με όλη τη σημασία της λέξεως τη τραγελαφική δεκαετία του ’80 γύρισε από την δυτική Ευρώπη έχοντας στην βαλίτσα του ένα διδακτορικό. Έλα μου ντε όπου η βαλίτσα αυτή δεν ταξίδευσε σε κάποιο ακριβό αυτοκίνητο και έτσι όλη του η προσπάθεια να αποκτήσει το διδακτορικό πέρασε σε δεύτερη μοίρα αφού δεν κατάφερε να φέρει και ένα αυτοκίνητο μαζί. Αυτή ήταν η σημασία της γνώσης τότε και τώρα αλλά αυτό έχει και άλλες προεκτάσεις σχετικά με το πώς αντιλαμβανόμαστε την επιτυχία και το πώς παράγεται ο πλούτος.
Κάποιες από τις σύγχρονες σαπουνόπερες πολλές από αυτές με μεγάλη τηλεθέαση αντικατοπτρίζουν την έλλειψη μέτρου, τη χλιδή της ήσσονος προσπάθειας, τη σήψη στις ανθρώπινες σχέσεις, τον εγωισμό και τον παραλογισμό, στοιχεία που βρίσκει κανείς στην κοινωνία σήμερα. Ο λαός, όπως κάποιοι φροντίζουν να χρησιμοποιούν καταχρηστικά τον όρο λαός για να κρατούν τη μάζα περιχαρακωμένη στα αφηρημένα ιδεολογήματα τους, δεν βρήκε ποτέ την οδό της λογικής και του μέτρου και μάλιστα υιοθετώντας ως πρότυπα επιτυχίας και ευμάρειας όσους δια μέσω του σφετερισμού και του ιδίου οφέλους αποκτούσαν περιουσία. Τα καλά όμως κόποις κτώνται και είναι αυτά που έχουν και διάρκεια.
Να λοιπόν που λίγο αργά καταλάβαμε κάποιοι ότι τα δήθεν κεκτημένα δεν ήταν παρά δανεικά όπου αργά ή γρήγορα θα απαιτούσαν κάποιοι να τα επιστρέψουμε. Το χειρότερο όμως είναι ότι το μάρμαρο του παραλογισμού δεν το πληρώνουν σήμερα όλοι και με δίκαιο τρόπο, είναι εκεί όπου κάποιοι με την ίδια ευκολία ξανά βαφτίζουν την μάζα από λαό σε πολίτες με υποχρεώσεις και έτσι αναβαπτίζουν οικονομικά ολοένα και περισσότερους.
Η τεχνολογία την οποία εισάγουμε σήμερα ολοένα και ακριβότερα δεν στηρίχθηκε σε αφηρημένα ιδεολογήματα, ούτε στην ήσσονα προσπάθεια αλλά στην γνώση, την έρευνα και την αξιοκρατία. Η έλλειψη ιστορικής ειλικρίνειας δολοφονεί και άλλους Καποδίστριες, στέλνει την όποια γνώση παράγεται εδώ στην αλλοδαπή για να αναπτυχθεί η τεχνολογία και η έρευνα αφήνοντας ακάλυπτη τη χώρα στους μελλοντικούς κινδύνους.
TPAIKOYΔHΣ XPHΣTOΣ
OIKONOMOΛOΓOΣ
MSc in politics & economics in S.E Europe, UoM
Chief commercial officer in a recycling company
