Ναι, είναι σκληρό κείμενο. Είναι μια καταγγελία για την απάνθρωπη επιβολή και την κακοποίηση. Είναι μια ιστορία άγρια τρυφερή, στοργικά ρεαλιστική, παράτολμα δυνατή, σχεδόν ελκυστικά πικρή, γεμάτη Θηρία. Σιωπές. Κραυγές και Θαύματα.
Ένα βιβλίο που σκοπό έχει να αφυπνίσει συνειδήσεις και να σπάσει τη φοβερή σιωπή βγάζοντας στο φως, το σκληρό πρόσωπο της ζωής.
Ναι, είναι όλα αυτά: Σκληρό, κυνικό, ρεαλιστικό. Είναι όμως η ωμή αλήθεια της ζωής όπως μας παρουσιάζεται.
Εσύ Δανάη· και κάθε Δανάη, μην τρομάζετε με αυτές τις αλήθειες όσο σκληρές κι αν είναι. Ρίξτε φως στα σκοτάδια των φόβων σας. Τολμήστε. Αντιδράστε. Σπάστε τη σιωπή. Μιλήστε, φωνάξτε: «Παράτα Με».
Η ζωή σας ανήκει. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να καταστρέψει τις ψυχές σας. Κανείς δεν έχει τη δύναμη να σας νικήσει.
Φίλτατε αναγνώστη. Μην αναρωτιέσαι αν είναι αληθινή ιστορία. Αν αφορά ένα τυχαίο λογοτεχνικό μυθολογικό περιστατικό με τυχαίους ή συγκεκριμένους ήρωες;.
Μην αναρωτιέσαι για τις όνειδος στιγμές της ζωής. Υπάρχουν και δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά τους, με την αισχρή ωμότητα που παρουσιάζονται.
Όχι, δεν είναι υπαρκτοί οι ηρωίδες και οι ήρωες μου. Η ιστορία όμως, είναι αληθινή καθώς συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις κατά καιρούς, ένα αποτρόπαιο γεγονός, όπως είναι η ενδοοικογενειακή βία, να βρίσκει το φως της δημοσιότητας.
Και ναι, υπάρχουν πολλά ανάλογα περιστατικά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα, όπως συχνά λέμε, από ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Και που βέβαια λίγα βγαίνουν στο φως.
Κόλαφος για το θύμα, η σιωπή, ο τρόμος, η ψυχική κατάπτωση. Γι’ αυτό καταπιάστηκα με αυτό το δύσκολο -από κάθε άποψη θέμα-, το πώς να φτάσω βαθιά σε μια κακοποιημένη ψυχή και να αγγίξω, να φωτίσω τις ανεξίτηλες σκιές της.
Γιατί πρέπει επιτέλους κάποτε να σταματήσει ετούτη η αλλοπρόσαλλη επιβολή βίας. Έτσι, μέσα από την λογοτεχνία -όσο αυτό είναι δυνατόν- θέλησα να συμβάλλω ανοίγοντας πλατύτερα το θέμα, μήπως όλοι μαζί καταφέρουμε να ελαττωθεί το φαινόμενο ετούτης της ταπεινωτικής πράξης.
Γιατί η βία μπορεί να ασκηθεί σε κάθε σπίτι. Σε κάθε χωριό, πόλη ή χώρα. Γι’ αυτό και στο βιβλίο δεν υπάρχει συγκεκριμένος τόπος που να ονοματίζεται πέραν του ότι η ιστορία διαδραματίζεται κάπου τυχαία.
Η βία η πιο σκληρή κι απάνθρωπη συμπεριφορά ικανή να καταπατήσει τους άγραφους νόμους. Φέρνει ντροπή. Κλείνει στόματα. Κατασπαράζει σπλάχνα.
Το βιβλίο αυτό είναι ένα ψυχολογικό δράμα, με ψήγματα ειρωνικού χιούμορ δοσμένο με ρεαλιστική γραφή για να καταφέρω να αγγίξω τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση.
Ακολούθησα τα βήματα της μικρής Δανάης. Βίωσα μαζί της τον φόβο βουτώντας την πέννα μου στο παγωμένο της αίμα. Μοιράστηκα μαζί της κάθε της συναίσθημα, κάθε βαθύ πόνο της. Ντράπηκα, θύμωσα, οργίστηκα μπροστά στην αναίσχυντη συμπεριφορά του θύτη. Στην αδιαφορία και την ηθική αυτουργία μιας μάνας.
Ήταν ένα στοίχημα για μένα, ετούτο το βιβλίο. Μια εναγώνια πάλη να αντέξω πλάι σε χαρακτήρες που σκόρπησαν κι άλλοι δέχτηκαν την αδικία σε όλο της το μεγαλείο.
Δανάη, μην κλείνεις τα μάτια.
Μην σε τρομάζει η αλήθεια. Η ζωή σού ανήκει. Είναι δική σου. Μίλησε. Φώναξε: «Παράτα Με»
