“Η έμπνευση γεννιέται είτε από εσωτερική ανάγκη, είτε από εξωτερικούς παράγοντες. Η έμπνευση έρχεται και φεύγει, αν δεν είσαι εκεί «σαν έτοιμος από καιρό», να την κρατήσεις και να την μετατρέψεις σε έργο, πάει χάθηκε”
Η συμμετοχή σας στην ομάδα της Επίμονης Τέχνης δημιουργεί την ανάγκη να γνωρίσουμε τον καλλιτέχνη που βρίσκεται πίσω από τα έργα τα οποία συνομιλούν με το φιλότεχνο κοινό… Θα θέλατε να μας πείτε πού πιστεύετε ότι οφείλεται η επιτυχημένη επαφή σας με το κοινό; Στην ίδια την ατέρμονη προσπάθεια για πολλαπλών φύσεων επικοινωνία και διάδραση του έργου με το κοινό. Η κατανόηση των συστημάτων της τέχνης που χρησιμοποιώ για την παραγωγή του έργου μου δεν είναι κάτι δεδομένο, ούτε καν για εμένα, πολύ περισσότερο για το κοινό των έργων μου. Άρα η όποιας μορφής προσπάθεια για επαφή δεν μπορεί παρά να είναι «γέφυρα» μεταξύ μας (δημιουργός-έργο-κοινό- δημιουργός).
Ποιος από τους εν ζωή καλλιτέχνες, σάς εκφράζει εικαστικά; Αδύνατον να περιοριστώ σε έναν. Ενδιαφέρομαι και ζηλεύω το έργο πολλών. Άλλους για το περιεχόμενο της πρότασής τους, άλλους για τη σαφήνεια του έργου τους ή το θράσος να μας παρουσιάζουν ανοίκεια «πράγματα», κάποιους για την τελειότητα της εκτέλεσης ή τον όγκο του έργου τους, άλλους για τη δυνατότητα να βρίσκουν χορηγούς και να εξασφαλίζουν το κόστος όχι μόνο των τεχνιτών υπαλλήλων τους, αλλά και όλων των λοιπών περιφερειακών της παραγωγής κτλ. Το φάσμα της τέχνης είναι ευρύτατο και μπορούν να λάμπουν σε αυτό άπειροι δημιουργοί. Αρκεί να είναι πραγματικά δημιουργοί και να μην είναι αντιγραφείς ή εκτός εποχής.
Εάν ναυαγούσατε σε ένα νησί, πέρα από τα βασικά τα οποία θα έλειπαν, θα βρίσκατε τρόπο να εκφραστείτε καλλιτεχνικά και ποιος θα ήταν αυτός; Έχω την αίσθηση πως οι ανάγκες θα ήταν αυτές που θα καθόριζαν το «ζειν» και αυτό με τη σειρά του θα δημιουργούσε τα πεδία για πνευματικές αναζητήσεις, πιθανώς και για δημιουργία. Πώς να σκεφτώ τη φωτογραφία αν δεν υπάρχουν εκεί υπολογιστές και ρεύμα; Γιατί να με απασχολεί εκεί το «εφήμερο», που τόσο με απασχολεί στην πόλη, όταν όλα εκεί θα διαλέγονται συνεχώς μόνο με αυτό; Τι διάλογος να γίνει για τη θεωρία της τέχνης και με ποιους, για ποια πολιτική θα αναρωτηθούμε και συζητήσουμε; Είμαι και λειτουργώ εντός κοινωνίας, από και προς. Μια τέτοια ερώτηση είναι από τις λίγες που δεν υπέβαλα (μέχρι σήμερα) στον εαυτό μου.
Ποια θεωρείτε ότι είναι η ανώτερη των αξιών σας; Το ήθος. Δεν επιβάρυνα με την παρουσία μου (φορείς, θεσμούς ή άτομα) ή έκανα κακό σε κανέναν. Δεν «έγλυψα», παρακάλεσα ή πίεσα ποτέ κανέναν. Δεν ζήτησα αντάλλαγμα από κανέναν. Δίδαξα και διδάσκω την τέχνη μου αφιλοκερδώς σε όλους δίχως ταμπού, όλα τα ενεργά μου χρόνια, κάποιες φορές και σε βάρος της προβολής του ίδιου του έργου μου. Αντιμετώπισα όλους σαν ίσους και ας μην το αξίζανε κάποιοι, εν γνώσει μου.
Ποιος ο λόγος έμπνευσης και συνεργασίας σας με την Επιμονή Τέχνη; Ποια από τις συνεργασίες σας με την Επιμονή Τέχνη αγαπήσατε περισσότερο & γιατί? Η έμπνευση γεννιέται είτε από εσωτερική ανάγκη, είτε από εξωτερικούς παράγοντες. Η έμπνευση έρχεται και φεύγει, αν δεν είσαι εκεί «σαν έτοιμος από καιρό», να την κρατήσεις και να την μετατρέψεις σε έργο, πάει χάθηκε. Αυτοί οι «εξωτερικοί παράγοντες» είναι οι προσκλήσεις επάνω σε θέματα που με ενδιαφέρουν και πιέζουν με συγκεκριμένες ημερομηνίες παράδοσης έργου. Αυτής της κατηγορίας είναι και η σχέση/συνεργασία μου με την Επίμονη Τέχνη. Μου τίθενται προβοκατόρικα θέματα που με ταρακουνάνε και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ, καθώς με απασχολούν πάντα ερωτήματα του τύπου: Πώς να τοποθετηθώ επί του θέματος, τι βρίσκεται πέραν του προφανούς που ενδέχεται να πρέπει να το φανερώσω, για τι θα μιλήσω, πως θα το διατυπώσω κτλ. Για το τι μου αρέσει σε αυτή την ομάδα, θα πω: Η διαφορετικότητα τόσων διαφορετικών καλλιτεχνών όλων των επιπέδων, η παρέα τους και κυρίως η Χρύσα, ένας άνθρωπος/δημιουργός που μου μοιάζει πολύ, που δεν κολλάει, που «συνεχίζει» πάντα με γέλιο.
Τι τίτλο θα δίνατε σε αυτοβιογραφία σας; Βασίλης Καρκατσέλης: “Ένας ταξιδιώτης δημιουργός, που μένει στη σκιά για να διατηρεί την ελευθερία του”.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι που ακούτε όταν είστε σε λύπη, έρωτα ή χαρά; Η κάθε ώρα έχει τα τραγούδια ή τη μουσική της. Το ίδιο και η κάθε φάση της δουλειάς μου. Όταν στα Down πάντως, τα εμβατήρια, μου κάνουν καλό και με ξαναζωντανεύουν δίνοντας κουράγιο να συνεχίσω. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσω και τα «αντάρτικα». Δεν σου επιτρέπουν να λιποψυχήσεις. Άλλες είναι οι ώρες για «κλασσική» μουσική, άριες, έθνικ, τζαζ ή ροκ.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας και ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη τραγωδία που έχει ζήσει η ανθρωπότητα; Για φόβο δεν μου έρχεται εύκολα στο νου κάτι. Ίσως να μην αρρωστήσουν οι δικοί μου. Για τραγωδία θα πω τον πόλεμο, που μας έρχεται από το κούρτισμα λοιψών μυαλών από συμφέροντα πολυεθνικών, τη φτώχεια (σαν αποτέλεσμα συγκέντρωσης χρημάτων από ακόμη λιγότερους υπερεθνικούς) και την κλιματική καταστροφή (σαν αποτέλεσμα της αδιαφορίας των πολλών για ότι δεν αφορά την καλοπέρασή μας). Και τα τρία συντελούνται συνεχώς και με αρρωσταίνει που δε μπορώ να κάνω κάτι.
Πιστεύετε ότι η Τέχνη μπορεί να κάνει καλύτερο τον κόσμο; Πόσο σας επηρεάζουν οι καθημερινές σκληρές ειδήσεις που ακούμε και έχουν να κάνουν με παιδοφιλία με γυναικοκτονίες και με όλα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία μας; Είμαι σε μία ηλικία και μου επιτρέπεται να γνωρίζω πως εγώ και οι δικοί μου δεν καταφέραμε, παρ ότι θέλαμε και το προσπαθήσαμε πολύ, να αλλάξουμε τον κόσμο. Δεν το καταφέραμε ούτε με τις πράξεις μας, ούτε με τα λόγια, ούτε με τα καλλιτεχνικά έργα μας. Άρα η απάντηση στο εάν η Τέχνη μπορεί να κάνει καλύτερο τον κόσμο είναι ΟΧΙ αν εννοούμε κόσμο τις απανταχού μάζες ή κοινωνίες. Αν όμως «κόσμο» εννοούμε κάποιους από εμάς, κάποιους από τους φίλους ή μαθητές, ακόμη και αγνώστους, η απάντηση είναι ΝΑΙ!!! Τους καλυτερεύει τη ζωή. Μου καλυτέρεψε τη ζωή. Ζω ακόμη υπέροχα μαζί της.
Θα σκεφτόσασταν να χαρίσετε κάποιο έργο σας για Φιλανθρωπικό σκοπό & αν ναι σε ποιόν; Έχω χαρίσει πολλές φορές και σε πολλούς φορείς. Σχεδόν σε όλους όσους μου ζητήσανε. Αυτού του είδους οι δωρεές βοηθάνε στην κυκλοφορία των έργων, στο να βρίσκουν δηλαδή τη θέση τους σε κάποιον τοίχο και κατ επέκταση σε μάτια και μυαλό τρίτων. Επιπροσθέτως, η «άλλου τύπου» αυτή διάθεση εξυπηρετεί και στην κατάργηση των αποθηκών, στο να μην αποθηκεύονται (τα έργα) σε ανήλιαγα συρτάρια ή αποθήκες. Το έργο αν έχει λόγο ύπαρξης, αυτός δε μπορεί παρά να είναι στην κοινωνία.
Bio: ΚΑΡΚΑΤΣΕΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Γεννήθηκε στο Παλαιό Φάληρο Αττικής το 1952. Έχει παρουσιάσει τη χαρακτική και ζωγραφική του εργασία σε 17 ατομικές και πάνω από 50 ομαδικές εκθέσεις, σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ομοίως, τη φωτογραφική του εργασία παρουσίασε σε 64 ατομικές και πάνω από 100 ομαδικές. Εκδόθηκαν διάφορα έντυπα και βιβλία με κείμενα, δοκίμια, μονογραφίες, ποίηση, χαρακτικά και φωτογραφίες του. Κατά το παρελθόν εξέδωσε 24 τεύχη του περιοδικού ΦΥΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΡΑΦΗ ΜΕ ΦΩΣ, ενός θεωρητικού περιοδικού για την εκτός ορίων φωτογραφία, σταθερά στο πλευρό της σύγχρονης φωτογραφικής σκηνής της Θεσσαλονίκης.
Διετέλεσε Μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Μουσείου Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης.
Μεταξύ άλλων το 1984 ιδρύει τη Φωτογραφική Ομάδα Τριανδρίας, γνωστή σε όλους σήμερα, σα Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, του οποίου μέχρι πρόσφατα διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής.
Μέλος διάφορων δραστήριων καλλιτεχνικών ομάδων, εργάζεται για τη διάδραση των τεχνών. Δίδαξε το αντικείμενό του παντού όπου του ζητήθηκε.
Τον απασχολεί τόσο η παραδοσιακή αντίληψη για την τέχνη, όσο και το ταξίδι της πέραν των ορίων. Παρουσίασε την πρόσφατη εργασία του σε πολλούς χώρους και θεσμούς, και ανάμεσά τους στο Γαλλικό Salon, στο Βελιγράδι, τις Βρυξέλες, το Δουβλίνο, το Μεξικό, το Περού, την Ισπανία, Σερβία, Κροατία, Ρουμανία, Κίνα, στην Κωνσταντινούπολη και Σουηδία πολλαπλώς, τις Φωτογραφικές Ημέρες του Κάουνας στη Λιθουανία, στο ¨Ευρωπαίοι Δημιουργοί¨ στο Lotz της Πολωνίας, το Ουγγρικό Μουσείο Φωτογραφίας, τα Φεστιβάλ Marigrafia και Photovakation της Βουλγαρίας, την Biennale του Άμστερνταμ, την Phodar Bienniale, τη Φωτογραφική Συγκυρία και τη PHOTOBIENNALE, το Ίδρυμα Τσιχριτζή, το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ, το Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, το Μουσείο Λαϊκών Οργάνων Θεσσαλονίκης, το Λαογραφικό Μουσείο της Ξάνθης, τo Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, την 1η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης και φυσικά, σε πολλούς άλλους εξωθεσμικούς χώρους.
SITE (παλαιό): http://karkatselis.weebly.com
https://www.facebook.com/epimonitexni
polismagazino.gr
