“…Θαυμάζει αυτούς τους άγνωστους τεχνίτες που ζουν σε χωριά και σε απομακρυσμένα μέρη του κόσμου, όπου δεν υπάρχουν μουσεία, γκαλερί, σχολές και art curators. Είναι απλά, ελευθέρα καλλιτεχνικά πνεύματα.”
Πως και ποτέ ξεκίνησε ο Αλέξης Βλάχος να ασχολείται συστηματικά με την ζωγραφική; Στην εφηβική του ηλικία, η ζωγραφική συνάντησε τον Αλέξη Βλάχο με την μορφή μιας ζωγράφου, που του έκανε μια ερώτηση κρίσεως. “Θέλεις, του είπε, να σπουδάσεις κάτι που θα σε αλλάξει σαν άνθρωπο;” Η απάντηση ήταν θετική. Σαν μοναχικός χαρακτήρας, ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Οπότε, η ζωγραφική, ήταν μια καλή δικαιολογία για να μην τον ενοχλούν οι άλλοι και παράλληλα να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία του, να γίνει κάτι ξεχωριστό στην ζωή του. Ευτυχώς, τον βοήθησαν κάποιοι καλοί δάσκαλοι ζωγράφοι, που βρέθηκαν στον δρόμο του. Δάσκαλοί του όμως, ήταν και οι συμφοιτητές του.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα εντάσσει τα έργα του ο Αλέξης Βλάχος; Τα φοβάται τα ρεύματα ο Αλέξης Βλάχος. Δεν κατάφερε ποτέ να ενταχθεί σε κάποιο από όλα αυτά, όσο κι αν προσπάθησε. Δοκίμασε διάφορα μέχρι να καταλήξει (προς το παρόν) σε μια δική του συνταγή τέχνης και τεχνοτροπίας. Νιώθει να βαριέται τους καλλιτέχνες που δεν κάνουν πια έρευνα πάνω σε νέους τρόπους έκφρασης. Φοβάται μην καταντήσει σαν αυτούς. Ένας δηλαδή, επιτυχημένος, αναγνωρίσιμος και μανιεριστής. (Αν και κατά βάθος, τους ζηλεύει).
Από πού αντλεί την έμπνευσή του; Κυρίως, από την γυναίκα σαν έννοια και σαν ύπαρξη. Θαυμασμός και δέος μπροστά στο θαύμα που έχει την εικόνα ενός γυναίκειου κορμιού.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο του; Τον έχουν επηρεάσει από νεαρή ηλικία, μερικά συγγενικά του πρόσωπα, που δεν γνώριζαν πόσο καλλιτέχνες ήταν οι ίδιοι. Ένας θείος, που με τον σουγιά του σκάλιζε το ξύλο, μια θεία με τα υφαντά της στον αργαλειό, η μητέρα του με τα κεντήματα και ο πατέρας που έπλαθε με τα δέρματα, γερά παπούτσια. Αργότερα, έμαθε και τους κανονικούς καλλιτέχνες. Ακόμη όμως θαυμάζει αυτούς τους άγνωστους τεχνίτες που ζουν σε χωριά και σε απομακρυσμένα μέρη του κόσμου, όπου δεν υπάρχουν μουσεία, γκαλερί, σχολές και art curators. Είναι απλά, ελευθέρα καλλιτεχνικά πνεύματα.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει θέσει στον εαυτό του ως καλλιτέχνη; Πρώτα πρέπει να μάθει τι καλλιτέχνης θέλει να γίνει. Μετά να θέσει την πρόκληση. Μέχρι τότε όμως, θα είναι αργά. Ίσως να μην προλάβει. Αναρωτιέται, αν έχει καταφέρει ποτέ κάποιος καλλιτέχνης, να φέρει σε πέρας την μεγαλύτερη πρόκληση που έχει θέσει ποτέ στον εαυτό του.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Και συνεχίζει να αναρωτιέται ο Αλέξης Βλάχος, ποια είναι η σωστή απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Η Τέχνη που είναι αποδεκτή στην Ελλάδα, είναι αυτή που έχει πιο πλούσιο μπουφέ στα εγκαίνια της έκθεσης και τις πιο πολλές γραβάτες και φουλάρια στον λαιμό των ‘’φιλότεχνων’’. Εκεί που ακούγονται απίστευτες αμπελοφιλοσοφίες και αναλύσεις για τα έργα τέχνης. Ο ρόλος λοιπόν της Τέχνης στην Ελλάδα, είναι να ικανοποιήσει αυτούς που θα την ταΐσουν με δόξα και χρήμα. Έτσι, οι καλλιτέχνες που θα μείνουν έξω από αυτό το ‘’φαγοπότι’’, θα συνεχίσουν να δημιουργούν με την ησυχία τους, Έργα Τέχνης.
Ποια τα μελλοντικά του σχέδια;
Ο Αλέξης Βλάχος, θα ευχόταν να μην κάνει μελλοντικά σχέδια. Ελπίζει να καταφέρει να αποκτήσει την κατάρα του συνειδητοποιημένου καλλιτέχνη.
Ευχαριστώ.
ΑΛΕΞΗΣ ΒΛΑΧΟΣ
Ο Αλέξης Βλάχος γεννήθηκε το 1972 στη Λάρισα. Το 1992 εισήχθη με υποτροφία στις σχολές Καλών Τεχνών στο Lecce (Ιταλία), στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης το διάστημα 1992-1998 με καθηγητή τον Βαγγέλη Δημητρέα. Το 1996 φοιτά με υποτροφία στην Σχολή Καλών Βαρκελώνης με καθηγητή τον J.Chancho Cabre.
Από το 2004 έως και σήμερα διευθύνει τον πολυχώρο τέχνης ΕνΤεχνων, όπου και διδάσκει ζωγραφική.
Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
