“Η Τέχνη και οι καλλιτέχνες πρωτοστατούσαν στην κοινωνία αφού ήταν κομμάτι της… Είναι ένα ζωντανό κύτταρο που εξελίσσεται σύμφωνα με την κοινωνία και την εποχή.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Nομίζω ότι από παιδί ο δικός μου τρόπος έκφρασης ήταν οι ζωγραφίες με ό,τι υλικό έπεφτε στα χέρια μου, μολύβια, μαρκαδόρους, κηρομπογιές, νερομπογιές, στυλό, κιμωλίες κλπ.
Ζωγράφιζα θυμωμένος, χαρούμενος, λυπημένος σε κάθε έντονη συναισθηματική στιγμή μου. Επίσης στο πατρικό μου υπάρχουν αρκετοί πίνακες γιατί οι γονείς μου και ιδιαίτερα ο πατέρας μου αγαπάει τη ζωγραφική και τον ελεύθερο χρόνο του ζωγράφιζε λιγο ερασιτεχνικά. Οπότε η ενασχόλησή μου με την τέχνη μάλλον ήταν μονόδρομος. Τα πρώτα μαθήματα μου τα πήρα από εκείνον και του οφείλω πολλά γιατί πάντα με ενθάρρυνε.
Από την ήλικία των 15 παρακολούθησα μαθήματα σχεδίου σε διάφορα εργαστήρια αλλά καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη μου έπαιξαν το εργαστήριο με δασκάλους τον Παναγιώτη Μπελντέκο και Δημήτρη Σαρασίτη οι όποιοι με δίδαξαν βασικές αρχές και έννοιες σχεδίου και χρώματος και στους όποιους οφείλω την εισαγωγή μου στην Καλών Τεχνών του ΑΠΘ το 2007, έχοντας ήδη αποφοιτήση από τον ΑΚΤΟ στον κλάδο Εφαρμοσμένα Πολυμέσα – Ζωγραφική.
Στη Σχολή είχα Δάσκαλο τον αείμνηστό Γιώργο Γκολφίνο και αποφοιτώ με Άριστα το 2012.
Μέγαλο ρόλο παίζει και η τέχνη της φωτογραφίας με την οποία επίσης ασχολούμαι και χρησιμοποιώ στην δουλειά μου. Παράλληλα ασχολούμαι σαν εικαστικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Θα έλεγα ότι τα έργα μου αντικατοπτρίζουν μια ρεαλιστική αφαιρετική εξπρεσιονιστικη τάση με επιρροές κόμικς.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Κάθε τι που με συγκινεί αποτελεί πηγή έμπνευσης για εμένα. Προσωπικά βιώματα καθώς και η μοναξιά, ο εγκλεισμός, ο πόνος, ο έρωτας, ο χωρισμός με κάθε έννοια, γίνονται οικείο κομμάτι που προσπαθώ να αποδώσω στα έργα μου.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Όλοι δεχόμαστε επιρροές ασυνείδητα ή ενσυνείδητα αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω τους μεγάλους Δασκάλους Καραβάτζιο, Ρέμπραντ, Γκόγια. Από σύγχρονους καλλιτέχνες θα αναφέρω τους Βλαντιμίρ Βελίτσκοβιτς, Τζένι Σάβιλ, Κατσούγια Τεράντα, Kίμ Τζούνγκ Τζι και αρκετοί άλλοι.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Να μην καβαλήσω το καλάμι και να μείνω σταθερά προσγειωμένος στη γή, χαμηλόφωνος και απλώς εργάτης της τέχνης που υπηρετώ. Μακριά από μένα οι μεγαλοστομίες και τα περισπούδαστα λόγια.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Η Τέχνη και οι καλλιτέχνες πρωτοστατούσαν στην κοινωνία αφού ήταν κομμάτι της. Από την παλαιολιθική εποχή (βραχογραφίες) μέχρι την σημερινή με τις πιο ακραίες της εκδοχές επηρεάζεται και επηρεάζει την κοινωνία. Είναι ένα ζωντανό κύτταρο που εξελίσσεται συμφώνα με την κοινωνία και την εποχή. Είναι άλλοτε οδηγός και άλλοτε συνοδοιπόρος, πρωταγωνιστής ή κομπάρσος αφού οι εκφραστές της τέχνης (καλλιτέχνες) επηρεάζονται από τα βιώματα και την εξέλιξη της κοινωνίας. Υπάρχουν οι εμπνευσμένοι που δημιουργούν ρεύματα και οι εργάτες που τα υπηρετούν πιστά και αφοσιωμένα. Το φώς και το σκοτάδι είναι σχετικές έννοιες, έτσι κρίνοντας και απ τα έργα μου, μέσα στο σκοτάδι δημιουργείται φως και επιστρέφοντας στο πρώτο σκέλος της ερώτησης δεν νοείται κοινωνία χωρίς τέχνη. Παρόλο αυτά θεωρώ ότι στην Ελλάδα του σήμερα οι καλλιτέχνες δεν αντιμετωπίζονται σαν επαγγελματίες αλλά σαν χομπίστες εκτός πραγματικής αγοράς εργασίας.
Θα πρέπει η πολιτεία να δώσει περισσότερο βάρος στην τέχνη ξεκινώντας από την παιδεία γιατί δυστυχώς αυτό λείπει σήμερα περισσότερο από ποτέ.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Παρόλλο που δουλεύω πάνω σε διάφορα σχέδια προτιμώ να μην προγραμματίζω το μέλλον γιατί το παρόν πολλές φορές μας ξεπερνά. Και μην ξεχνάμε την σοφή ρήση του λαού μας “Όταν εμείς κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελά”.
Εύχομαι Καλή Λευτεριά, από όλα αυτά που συμβαίνουν και μας έχουν κάνει να εκτιμήσουμε τα απλά καθημερινά πράγματα που τόσο εύκολα είχαμε απαξιώσει και που μας λείπουν τώρα.
