“Αντί για το Θάνατο στην Ελλάδα, που προέκυψε εντελώς απροσδόκητα, σκόπευα να εκδώσω κάποια άλλα ποιήματα, με καθαρά προσωπικό ύφος, ενώ υπάρχει επίσης και η πρώτη μου συλλογή η οποία δεν κυκλοφόρησε γιατί επίσης το 2016 προέκυψε και πήρε την θέση της αυτή που τελικά έμελλε να είναι η πρώτη μου (Ένας νέος δίχως νέα)”
Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε; Ήδη από 8 χρονών περίπου άρχισα, για κάποιο λόγο, να γράφω παραμύθια και ποιήματα, καθώς και στο λύκειο (αυτά έχω να τα διαβάσω από τότε… αλλά ποιος ξέρει;!). Κατά καιρούς έγραφα διηγήματα, πολλές φορές μέσα στο λεωφορείο, όπου περνούσα αμέτρητες ώρες γύρω στα 20. Ουσιαστικά με την ποίηση άρχισα να ασχολούμαι στα τέλη του 2016 όταν συνέβη κάτι που με επηρέασε όσο τίποτα άλλο στην ενήλικη ζωή μου. Έκτοτε δεν έχω σταματήσει.
Πώς εμπνευστήκατε το βιβλίο «Θάνατος στην Ελλάδα»; Πραγματικά η έμπνευση ήταν κάποια αγάλματα που έβλεπα μέρα παρά μέρα στο κέντρο της Αθήνας, πότε καθαρά πότε (συνήθως) βανδαλισμένα. Αυτά, και όσα «αναγκάστηκα» να παρατηρήσω στην Αθήνα περισσότερο στη διάρκεια της καραντίνας αποτέλεσαν το έναυσμα για τη δημιουργία των περισσότερων ποιημάτων.
Τι πιστεύετε ότι κάνει ένα ποίημα ελκυστικό στις μέρες μας; Μακάρι να ήξερα.. όχι ότι θα άλλαζε κάτι στον τρόπο που γράφω βέβαια. Εγώ προσωπικά προτιμώ την αμεσότητα. Νομίζω ότι κι οι αναγνώστες σήμερα θέλουν να διαβάζουν κάτι που όντως να κατανοούν ή τουλάχιστον να έχουν την αίσθηση ότι το κατανοούν (άσχετα αν έχουν καταλάβει ίσως κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που πραγματικά εννοούσε ο ποιητής).
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας; Θα ήθελα να ζω ακούγοντας μουσική, τρώγοντας, βλέποντας ντοκιμαντέρ, ταινίες και να διαβάζω (αυτά έκανα και στην διάρκεια της καραντίνας σαν να είχε φτάσει το τέλος του κόσμου…). Ζω πολύ μέσα στις σκέψεις μου. Αποφεύγω την καθημερινότητα, μαζί με όλες τις συνέπειες που απορρέουν από την ζωή μέσα σε μια σύγχρονη οργανωμένη κοινωνία. Πάντα χάνω τα πράγματά μου και βρίσκω λεφτά εκεί και όπου δεν το περιμένω. Θέλω να μαθαίνω τα πάντα αλλά ξεχνάω το παρελθόν μου. Είμαι πολύ πιο διανοούμενος από ό,τι νομίζουν οι φίλοι μου, και πολύ πιο κάφρος από ό,τι νομίζει ο κόσμος. Γενικώς, προσπαθώ να απουσιάζω.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές; Σίγουρα κάποια στιγμή με κέντρισε η αμεσότητα του Χριστιανόπουλου αλλά από όσους έχω διαβάσει, σίγουρα με αφορά πάντα ο Καβάφης για τα θέματά του, την γλώσσα και τον ρομαντισμό της εποχής. Είναι ο μοναδικός που μπορεί να διαβάσω ξανά και ξανά. Η Αλεξάνδρεια ούτως ή άλλως είναι η πόλη που γνωρίζω καλύτερα μετά την Αθήνα…
Ποια είναι τα μελλοντικά εκδοτικά σας σχέδια; Αντί για το Θάνατο στην Ελλάδα, που προέκυψε εντελώς απροσδόκητα, σκόπευα να εκδώσω κάποια άλλα ποιήματα, με καθαρά προσωπικό ύφος, ενώ υπάρχει επίσης και η πρώτη μου συλλογή η οποία δεν κυκλοφόρησε γιατί επίσης το 2016 προέκυψε και πήρε την θέση της αυτή που τελικά έμελλε να είναι η πρώτη μου (Ένας νέος δίχως νέα).
Θέλω λοιπόν να επανακυκλοφορήσει ο Νέος, οι άλλες δύο (επιτέλους), καθώς και ένα παραμύθι και διηγήματα για ενηλίκους, κάποια από τα οποία κοντεύουν να γίνουν σύντομα 20 χρονών. Νομίζω ότι μάλλον περίμεναν αρκετά…
