Ο Τενόρος Ντίνος Καλύβας, “ανακρίνεται” από τη δημοσιογραφική ομάδα του polismagazino.gr
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Έχω την ευλογία και την τύχη να ζω σε μια από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου, την 1η πρωτεύουσα της Ελλάδας, το Ιστορικό Ναύπλιο. Μια πανέμορφη μικρή αραιοκατοικημένη πόλη γεμάτη από ιστορικά μνημεία, βουνό και θάλασσα! Το να βγει κανείς μια βόλτα να περπατήσει ή να κολυμπήσει όπως κάνω εγώ, είναι σχετικά εύκολη κι ασφαλής υπόθεση κι ουδεμία σχέση έχει με την Αθήνα ή τα μεγάλα αστικά κέντρα γενικότερα. Θα μου πείτε μόνος όμως, ε, τι να κάνουμε, μόνος, προς το παρόν!
Όλοι καλώς ή κακώς, βιώνουμε συνθήκες εγκλεισμού και περιορισμού της ελευθερίας, συνεπώς της δημιουργικότητας και της ψυχαγωγίας μας. Χειρότερο όμως για την ψυχολογία τη δική μου, θα ήταν αν αυτός ο εγκλεισμός περιοριζόταν σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες ή κράτη όπως πχ συμβαίνει με τη φτώχεια, την πείνα, την λειψυδρία, τη μη κατοχή στέγης. Ο ιός όμως δεν κάνει διακρίσεις σε πλούσιους φτωχούς, άσημους, διάσημους, Έλληνες, Αμερικάνους, Ρώσους , Κινέζους, Αφρικάνους κλπ. Ανάλογα τους χτυπάει όλους.
Ιστορικά είναι αποδεδειγμένο ότι πολλές φορές κατά το παρελθόν η ανθρωπότητα κινδύνεψε από μεγάλες επιδημίες και τα έβγαλε πέρα! Σήμερα που η επιστήμη βρίσκεται σε άλλο επίπεδο, «έτη φωτός» πιο μπροστά, μπορούμε να ελπίζουμε περισσότερο από άλλες εποχές κι όσο μπορούμε, επιβάλλεται να συνεχίζουμε να ζούμε, πηγαίνοντας πάντα μπροστά.
Από πλευράς μου, μιλώντας σαν καλλιτέχνης μουσικός – τενόρος, ό,τι μπορώ κάνω από το σπίτι. Κατά κύριο λόγο ασχολούμαι με το κανάλι μου στο Youtube (Dino Kalyvas The Nafplion’s Tenor σύνδεσμος : https://www.youtube.com/channel/UCIBVJliWm-I5y212XUVHw1A )
Επίσης δεν έχω σταματήσει να δουλεύω σκληρά με τη φωνή μου και να μελετώ νέο ρεπερτόριο ή να συνθέτω δικά μου τραγούδια και μουσική, σκεπτόμενος συνεχώς ότι η αυριανή μέρα μπορεί να είναι και το τέλος των δυσκολιών μας κι εγώ θα πρέπει να είμαι πανέτοιμος!
Ελπίζω επίσης, ότι το τέλος αυτής της κατάστασης, θα σηματοδοτήσει μια νέα αρχή μια «επανεκκίνηση» των αγορών και του τρόπου σκέψης και θεώρησης των πραγμάτων του κόσμου. Μια νέα ευκαιρία αφού θα έχουμε «πάρει το μάθημά μας» από την παρούσα κατάσταση, για ένα καλύτερο μέλλον, πιο ανθρώπινο και κοινωνικά δίκαιο.
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Τα φαινόμενα βίας υπήρχαν ανέκαθεν γι’ αυτό και δεν εντυπωσιάζομαι για ό,τι ακούω και βλέπω σχετικό, απλά στενοχωριέμαι.
“Ένα από τα άσχημα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης, είναι πως όταν δεν μπορεί να επιβληθεί με τη λογική, επιβάλλεται μέσω της ασκήσεως βίας, σε οποιαδήποτε μορφή της.”
Αυτός βασικά είναι κι ο «νόμος της ζούγκλας» ο δυνατότερος υπερισχύει με τη βία. Για να μην μακρηγορήσω όμως, δε θα αναλύσω το φαινόμενο της βίας σε όλες τις εκφάνσεις του, αλλά θα σταθώ μιας και γι αυτό γίνεται μεγάλος λόγος, στην άσκηση βίας στον καλλιτεχνικό – αθλητικό χώρο. Επίσης δεν θα μπω στη διαδικασία να παριστάνω τον αστυνόμο Μπέκα ή τον «Πουαρώ» και να αρχίσω να ψάχνω το γιατί τώρα έγιναν οι καταγγελίες ή τι συμφέρον μπορεί να έχει π.χ. η κυρία Μπεκατώρου κι αν είναι αλήθεια ή ψέματα και όλα τα συναφή.
Αυτό που έχω δει από τα παιδικά μου χρόνια, είναι ότι στην Ελλάδα ίσχυε και ισχύει ακόμη κατά το μεγαλύτερο ποσοστό ο «παραγοντισμός» κι η αναξιοκρατία. Προκειμένου να μπει ένα άτομο σε κυρίαρχη θέση σε κάποιον οργανισμό, κρατικό ή μη, το βασικό του προτέρημα είναι το τι κόμμα είναι ή η ιδεολογία του, οι γνωριμίες κι οι επαφές του με σπουδαία πολιτικά πρόσωπα κι όχι η πορεία του, η εκτίμηση των ανθρώπων του χώρου που ανήκει εντός κι εκτός Ελλάδας και η κοινωνική του αποδοχή.
Όλα αυτά παρέα με την «ατιμωρησία», δημιούργησαν ένα «άβατο» ασύδοτης εξουσίας, όπου ο κάθε μεγαλοπαράγοντας, μπορεί να λύνει και να δένει, χωρίς να δίνει κανένα λογαριασμό.
Πριν λίγες μέρες διάβασα με συγκίνηση ένα δημοσίευμα σχετικό με τον αείμνηστο Ντίνο Ηλιόπουλο. Πόσους νέους και νέες είχε βοηθήσει, πόσα χρήματα έδινε από την τσέπη του για να ενισχύσει άλλους συναδέλφους του δίνοντάς τους ως παραγωγός δουλειά χωρίς καν να χρειάζεται να παίξουν στο έργο και πόσο σεβασμό έδειχνε στις νέες κοπέλες. Να μιλήσουμε πχ για τον Χόρν, τον Κούρκουλο; Εδώ θέλω να σας επιστήσω την προσοχή! Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ή ο Χόρν, ή ο Κούρκουλος, (κι άλλοι σπουδαίοι για να μην παρεξηγηθώ) ήταν ιερά τέρατα του Θεάτρου, ηθοποιοί κι άνθρωποι μεγάλης αξίας, άρα δεν υπήρχε κανένας λόγος να φοβηθούν ότι θα μειονεκτήσουν από κάποιον άλλο συνάδελφό τους ή νέο ταλέντο και φυσικά όσοι δεν άξιζαν για το χώρο, πήγαιναν σπίτι τους. Στο μουσικό χώρο θα παραθέσω το παράδειγμα του Μανόλη Χιώτη! Πόσους κι αν δεν είχε βοηθήσει ως Δ/ντης της Κολούμπια στην Ελλάδα! Θα χρειαζόμασταν πολλές σελίδες για να σας γράψω ονόματα! Οι περισσότεροι σπουδαίοι , οφείλουν πολλά στον Μανόλη Χιώτη!
Οι μετριότητες όμως, προσπαθώντας να αποφύγουν να εκτεθούν στους καλύτερους συναδέλφους τους, κάποιες φορές άθελά τους, δημιουργούν με την άσκηση βίας ειδικά της σεξουαλικής μια «τροχοπέδη» προστασίας τους, απομακρύνοντας με αυτό τον τρόπο τους αξιότερους κι αυτό γιατί μειονεκτούν ψυχολογικά απέναντί τους. Όμως το τι κάνει κανείς στην προσωπική του ζωή εφ όσον δεν επηρεάζει την συμπεριφορά του στη δουλειά του, δεν με ενδιαφέρει κι αν χρήζει η οποιαδήποτε κατάσταση έλεγχο κι άσκηση ποινικής δίωξης, ας το κρίνουν καλύτερα τα αρμόδια όργανα. Φυσικά δεν δέχομαι να παραμένει σε σημαντικές θέσεις κάποιος, ειδικά στο χώρο της τέχνης, που έχει διαπράξει ποινικά αδικήματα οποιασδήποτε φύσεως.
Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης κατά την ταπεινή μου γνώμη το έχει η κοινωνία, όπου παραμένοντας από τη μία ως «κοινό» αμόρφωτη κι από την άλλη εθελοτυφλώντας λόγω κομματικών προσανατολισμών, δεν μπορεί να κρίνει το καλό από το κάλλιστο ή από το κακό. Η ποιότητα, την «κουράζει» κι ο πραγματικός πολιτισμός την «φθείρει», καθώς το «κουτσομπολιό» και η «υποκουλτούρα» είναι πιο ξεκούραστα κι εύκολα στην «πέψη» της αντίληψης. Η διαδικασία της επεξεργασίας και του προβληματισμού της προκαλούν αποστροφή, γι’ αυτό και προτιμάει να καταπίνει αμάσητο ό,τι της σερβίρουν και της επιβάλλουν, ειδικά τον κάθε καλοπληρωμένο «μύθο-αστέρα» των ΜΜΕ, δίνοντάς του μέσω της δύναμης της Τηλεθέασης, ή της ακρόασης, τη δυνατότητα να συνεχίζει τις όποιες μη σωστές συμπεριφορές του ακάθεκτος.
Δεν νομίζω να υπάρχει καλλιτέχνης που να μην έχει πέσει έστω στον ελάχιστο κι ανθρωπίνως ανεκτό βαθμό χωρίς την αίσθηση απώλειας της αξιοπρέπειάς του θύμα βίας πχ να του επιβάλλουν να πει κάποια τραγούδια ή να παίξει ένα ρόλο ή να παίξει σε κάποιο χώρο, ή το χειρότερο με το ψέμα και τον τσαμπουκά να μην τον πληρώσουν. Μπορώ επίσης να σας πω με κάθε ειλικρίνεια ότι κι ο δικός μου δρόμος όπως έχει συμβεί και με άλλους πολύ αξιόλογους συναδέλφους, θα ήταν τελείως διαφορετικός αν ήμουν διατεθειμένος να ανεχθώ κάποια πράγματα ή να μπω στη διαδικασία να δέχομαι προτάσεις και να επιλέγω «σχέσεις» με δυνατές γνωριμίες για να με προωθήσουν. Θεωρώ όμως ότι αυτή η λογική, πέραν της ηθικής απόψεως μη θέλοντας να κρίνω κανέναν, μειώνει την πίστη που πρέπει να έχει ο κάθε καλλιτέχνης στο ταλέντο του αν έχει μεγάλη αξία και τελικά μακροπρόθεσμα του κάνει κακό παρά καλό.
“Το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις ψηλά γρήγορα, αλλά με την αξία σου όταν είσαι έτοιμος, ανεβαίνοντας το ένα σκαλί μετά το άλλο, να παραμείνεις!”
Σήμερα δε ειδικά με τα ριάλιτι σόου πόσα παραδείγματα καλλιτεχνών έχουμε που λάμπουν και σβήνουν σε συχνότητα και ταχύτητα σαν πυροτεχνήματα της Λαμπρής! Πόσο τραγικό! Με όποιους ανθρώπους επέλεξα να συνεργαστώ, έτυχα μεγάλο σεβασμό κι αγάπη. Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι απέφευγα τις κακοτοπιές κι αν κάτι δεν μου άρεσε μην έχοντας ανάγκη και τα χρήματα για να μην λέω μεγάλες κουβέντες, έφευγα μακριά. Ίσως πάλι το γεγονός ότι πάντα κρατώ μιαν απόσταση σεβασμού με τους συνεργάτες μου, ότι η συμπεριφορά μου πέραν τον ποιον έχω απέναντί μου είναι πάντα η ίδια και ή πρέπουσα, χωρίς διακρίσεις, να έπαιξε σημαντικό ρόλο. Ίσως πάλι απλά να ήμουν τυχερός.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Τα εμβόλια όπως έχει δείξει η Ιστορία, ήταν το σημαντικότερο όπλο της επιστήμης κατά των επιδημιών. Όπως όλα τα φάρμακα και γενικότερα οι ουσίες που εισχωρούν στο σώμα μας, κατά ένα απειροελάχιστο ποσοστό μπορούν να κάνουν κακό αντί καλού, να υπάρξουν δηλαδή παρενέργειες. Η πιο συνήθης είναι το αλλεργικό σοκ και κατά ένα άλλο πολύ μικρό ποσοστό, μπορεί να μην είναι αποτελεσματικά κατά 100%. Σκεφτείτε το εξής απλό, αν δεν υπήρχαν τα εμβόλια της ευλογιάς, του τύφου, της λύσσας, της πολιομυελίτιδας κλπ πως θα ήμασταν τώρα!
Ανέκαθεν υπήρχαν οι λεγόμενοι συνομοσιολόγοι, κάποιοι βαθέως «θρησκευόμενοι αγιοπατέρες της καρέκλας εκ μακρόθεν» που παρέσερναν τον κόσμο «δαιμονοποιόντας» την επιστήμη και τα φάρμακα, ξεχνώντας τους Πατέρες της Εκκλησίας μας που κι αυτοί ήταν για την εποχή τους σπουδαίοι επιστήμονες και ιατροί. Το μεγαλύτερο και τρανταχτότερο και πιο πρόσφατο παράδειγμα ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας ο Ιατρός, ο πατέρας των μεταμοσχεύσεων! Με αυτά δε που κάποιοι ξεστομίζουν δήθεν περί μικροτσίπ ελέγχου, νομίζω ότι η νοημοσύνη μου δεν μου επιτρέπει καν να ασχοληθώ.
“Όταν έρθει η ώρα, φυσικά και θα εμβολιαστώ αφού όμως συζητήσω το θέμα με τον Ιατρό μου.”
Τα παλαιότερα εμβόλια περιείχαν εξασθενισμένα μέρη του ιού, όπου για κάποιον που λαμβάνει πχ χημειοθεραπεία, θα μπορούσαν να του δημιουργήσουν πρόβλημα αν δεν την σταματούσε. Της νεότερης τεχνολογίας mRNA εμβόλια, στέλνουν μήνυμα – πληροφορία στον οργανισμό μας σχετικά με τον ιό κι έτσι του δίνουν τη δυνατότητα να «μάθει» γι αυτόν πώς να προστατευτεί παράγοντας τα σωστά αντισώματα, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος αν βρίσκεται σε ανοσοκαταστολή να παρουσιάσει πρόβλημα.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εάν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Φυσικά κι έχω στερηθεί, όπως το να τραγουδώ στο κοινό μου, να κάθομαι στα γραφικά καφενεδάκια, να πηγαίνω εκδρομές, το γυμναστήριο μια κι έχω συγκεκριμένο πρόγραμμα με 6 προπονήσεις την εβδομάδα, τα γκουρμέ εστιατόρια και ζαχαροπλαστεία, τις ωραίες γυναίκες, το συγγενικό μου περιβάλλον, τους φίλους μου, τις ψαροταβέρνες κι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι η υπομονή και η ελπίδα! Λέω στον εαυτόν μου και προσεύχομαι γι αυτό, φίλε, αύριο όλα θα είναι μια χαρά! Το πιστεύω κάθε μέρα και που θα πάει κάποτε θα γίνει! Όπως και τα καλά, έτσι και τα άσχημα δεν μένουν για πάντα!
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Το εργασιακό κομμάτι ήταν και είναι το μεγάλο αγκάθι της παγκόσμιας κοινωνίας. Επηρεάζει άμεσα την παγκόσμια οικονομία, καθότι «το έμψυχο» δυναμικό είναι ο σπουδαιότερος μηχανισμός της παραγωγής. Κάποτε μην ξεχνάμε υπήρχε η δουλεία, μετά από αγώνες αλλά και την βιομηχανική επανάσταση, σταμάτησε η δουλεία κι άνθισε η «εργατιά». Με την πρόοδο της τεχνολογίας, ειδικά την εμφάνιση των μεγάλων υπολογιστικών συστημάτων πληροφορικής, όλο και περισσότερο περνάνε διαδικασίες παραγωγής από τον άνθρωπο στη μηχανή φυσική ή ψηφιακή.
Μέσω του διαδικτύου μπορεί κανείς να βρίσκεται σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου. Να παρακολουθεί από συναυλίες έως διαλέξεις. Κάποτε είχα δει σε βίντεο εγχείρηση ανοικτής καρδιάς! Σίγουρα όταν κάτι έρχεται όπως η τηλεργασία, έρχεται για να μείνει. Από τη μια είναι σίγουρο ότι θα θιχθούν εργαζόμενοι λόγω της τηλεργασίας, από την άλλη θα υπάρχει πολύ μεγάλη οικονομία λόγω του περιορισμού των εξόδων όπως πχ ενοίκια κτηρίων, ρεύμα, τηλέφωνα, αναλώσιμα υλικά έξοδα κίνησης, πετρέλαιο θέρμανσης κλπ όπου αυτά τα μεγάλα έξοδα εφ όσον γίνουν έσοδα για μια επιχείρηση ή για το Κράτος, με το απαραίτητο εργασιακό νομικό πλαίσιο, θα μπορούσε ένα μεγάλο μέρος τους να δίδονται στους εργαζόμενους κι ένα άλλο να πηγαίνει σε επενδύσεις προκειμένου να υπάρχουν νέες θέσεις εργασίας.
Στο καλλιτεχνικό κομμάτι – μουσικό, πιστεύω ότι θα υπάρχει συνύπαρξη των δυο, κι αυτό όχι τώρα άμεσα αλλά σε μερικά χρόνια. Τότε εκ των πραγμάτων θα ανεβούμε και σε ποιότητα, επειδή οι συναυλίες οι ζωντανές θα είναι λιγότερες και κάποιος θα πρέπει να πληρώσει περισσότερα άρα και οι απαιτήσεις του θα είναι περισσότερες.
Με την τεράστια πρόοδο των ψηφιακών μηχανών τεχνητής νοημοσύνης, προσδοκώ ότι σαν περάσουν οι περισσότεροι έλεγχοι και διαδικασίες σε όλους τους τομείς σε αυτές τις ψηφιακά τεχνητώς «σκεφτόμενες» μηχανές, τα πράγματα θα γίνουν πιο δίκαια στον διαμοιρασμό και στην αξιοποίηση των πόρων (χρηματικές ενισχύσεις, αποζημιώσεις, δανειοδοτήσεις), στην παιδεία (θα έχει ο κάθε μαθητής δικό του δάσκαλο, τον καλύτερο, κάτι ανάλογο με τα σκακιστικά προγράμματα όπου έχουν ξεπεράσει τον άνθρωπο), στην ιατρική (ο κάθε πολίτης θα έχει τον καλύτερο Ιατρό) στην επιχειρησιακή δραστηριότητα, στην καταπολέμηση του οικονομικού εγκλήματος μεγαλόσχημων καρεκλοκενταύρων, στον πλήρη κι αμερόληπτο έλεγχο της πολιτικής ζωής, στον έλεγχο της μόλυνσης και των κλιματικών αλλαγών κλπ.
Τα ανθρώπινα επιτεύγματα, δεν ήταν ποτέ αυτά υπεύθυνα για την όποια επακόλουθη καταστροφή μετά της εφευρέσεώς τους, πχ η ατομική ενέργεια, αλλά ο λανθασμένος κι εγωιστικός χειρισμός τους. Γι αυτό κι αν υποθέσουμε ότι κοινωνία μας σήμερα δεν είναι έτοιμη να διαχειριστεί τα τεχνολογικά της επιτεύγματα, και πότε ήταν άλλωστε, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να υιοθετήσουμε την άποψη του μεγάλου φιλοσόφου Ζαν Ζακ Ρουσσώ, επιστροφή στην «παρθένα» Φύση. Είμαστε φτιαγμένοι για να εξελισσόμαστε προς το καλύτερο βέβαια.
Είναι σίγουρο όμως ότι μιας και όσες χιλιετίες κι αν περάσουν, θα παραμένουμε άνθρωποι, με τα πάθη μας, τους εγωισμούς μας, την πλεονεξία μας, γι αυτό και στο κάθε τεχνολογικό βήμα που κάνουμε προς το καλύτερο, θα πρέπει να αυξάνουμε και την ευθύνη μας ως ανθρωπότητα απέναντι στον κίνδυνο μιας ολέθριας καταστροφής που θα βιώσουμε στην περίπτωση λάθος χειρισμών.
Σας ευχαριστώ!
Μετά Τιμής
Ντίνος Καλύβας
