Από το άλμπουμ με 10 άριες “Dino Kalyvas – Amazing Arias”
Ο Ντίνος Καλύβας Τενόρος, τοποθετείται στο polismagazino.gr για το lockdown, τον πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
“Το αληθινό νόημα της ζωής, είναι η συνύπαρξη των ωραίων και των άσχημων πραγμάτων σε μια πορεία εξέλιξης”
Τοπικά Lockdown: Αναγκαία ή όχι; Αν και δεν είμαι Ιατρός επιδημιολόγος, εφαρμόζοντας την απλή λογική, το μοναδικό εργαλείο ή όπλο που διαθέτει ο άνθρωπος για όλες τις δύσκολες καταστάσεις, θεωρώ ότι βάσει των διεθνών επιστημονικών δεδομένων που διαθέτουμε από τους επίσημους φορείς υγείας, είναι αναγκαία. Μάλιστα θα προτιμούσα πολύ πιο αυστηρά μέτρα στην τήρηση των τοπικών lockdown, από ένα γενικό σε όλη τη χώρα.
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Η Ελλάδα μας ανέκαθεν ήταν ένας φάρος αυτόφωτος πολιτισμού, αλλά κι ένα πολιτισμικό σταυροδρόμι, μια συνεχόμενη ροή μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ιδεών και κουλτούρας. Δεν νομίζω ότι ποτέ αυτός ο ευλογημένος τόπος θα σταματήσει να παράγει πολιτισμό. Βασική προϋπόθεση όμως, κι έχουμε εμείς την ευθύνη, είτε ως απλοί πολίτες, είτε ως καλλιτέχνες, είτε ως πολιτική αρχή, να διατηρήσουμε ένα σωστό κι αξιοκρατικό πλαίσιο διαχείρισης των πόρων που διαθέτουμε, υλικών (Θέατρα, Μουσικές σκηνές, Αρχαιολογικούς χώρους, Ανθρώπινο δυναμικό, κτίρια κλπ) και άυλων (Φεστιβάλ, Εθνικοί διαδικτυακοί τόποι και μέσα προώθησης, φόρουμ κλπ) μέσα σε κλίμα αγάπης, συνεργασίας κι όχι κομματικής αντιπαράθεσης.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Κάποτε δυο σπουδαίοι Έλληνες των Γραμμάτων ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος κι ο Αντώνης Σαμαράκης, είχαν εκφράσει την αποξένωση των ανθρώπων λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης των μεγάλων αστικών κέντρων, λέγοντας εν συντομία «ποτέ άλλοτε οι στέγες των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά και οι καρδιές τους τόσο μακριά». Σήμερα, σιγά – σιγά λόγω της οικονομικής κρίσης, ή κι άλλων «σημείων των καιρών» σεισμών, πλημμύρων, φτώχειας, ή πανδημίας βλέπετε κορωνοϊό, αυτή η «αποξένωση» ως κοινωνικό φαινόμενο μεταξύ των ανθρώπων έχει αμβλυνθεί. Σπουδαίο ρόλο έχει παίξει η ανάπτυξη των μέσων μαζικής κοινωνικής δικτύωσης. Είναι δυνατό να υπάρξει ομαδική κινητοποίηση για ένα ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα ή για έναν άνθρωπο, σε μεγάλη κλίμακα χωρίς κόστος, παγκοσμίως! Π.χ. πόσα πολλά συσσίτια υπάρχουν σήμερα, πόσα κοινωνικά παντοπωλεία ή φαρμακεία που έχουν χορηγούς ή αρωγούς από όλο τον κόσμο. Όσο η ζωή εξελίσσεται και πηγαίνει στην κατεύθυνση που βλέπουμε σήμερα, τόσο επιβάλλεται η ανάγκη να «αγκαλιαΖούμε με αλληλεγγύη».
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Ο φόβος σαν αίσθηση, υπήρχε ανέκαθεν στον άνθρωπο όπως και το στρές για να τον προστατεύσει. Σε κάθε εποχή υπήρχε κάτι που έκανε τον άνθρωπο να φοβάται. Π.χ. τα προϊστορικά χρόνια τα μεγάλα θηρία, σήμερα ο κορωνοϊός. Ο φόβος είναι δείγμα νοημοσύνης! Όσο περισσότερο επεξεργάζεται ένα μυαλό κι αναλύει τα δεδομένα ως προς τους επερχόμενους κινδύνους που μπορεί να προκαλέσουν απώλεια, τόσο πιο δυνατό είναι! Το μέγα ζήτημα όμως για τον οποιονδήποτε βαθέως σκεπτόμενο άνθρωπο, είναι σε κάθε περίπτωση να μην γίνεται «δούλος» των φόβων του μένοντας σε μια καταστροφική στασιμότητα, αλλά να προχωράει με προσοχή κι ασφάλεια μπροστά σε αυτό που ξέρει καλά και πρέπει να κάνει. Επίσης στο φόβο μας για τον εαυτόν μας πρέπει να συνυπάρχει κι ο φόβος μας μην κάνουμε κακό και βλάψουμε άλλους, χωρίς να έχουμε κάνει προκειμένου να το αποφύγουμε ότι μας είναι δυνατό.
με 10 άριες “Empneusis”
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Υπάρχει η εσφαλμένη άποψη ότι η μάσκα ήρθε. Η μάσκα δεν ήρθε, αλλά υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια. Προσωπικά την έχω φορέσει πολλές φορές ως ρευματοπαθής υπό βαριές θεραπείες για να προστατέψω τον εαυτόν μου όπως κι άλλοι συνάνθρωποί μου για να προστατέψουν εμένα. Ένας παιδικός φίλος μου κάποτε πήγε στην Ιαπωνία κι εκείνο που του έκανε εντύπωση, ήταν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρχει άρρωστος σε μέσα μαζικής μεταφοράς η θέατρο ή υπηρεσία, χωρίς μάσκα! Είναι κοινωνικό καθήκον όλων μας να φορούμε μάσκα σε κλειστό χώρο, όταν είμαστε άρρωστοι. Από κει και πέρα, σε περιπτώσεις όπως σήμερα, θα την φορέσουμε κατά το δυνατό, σύμφωνα με τις οδηγίες των επίσημων και διεθνών οργανισμών, τηρώντας τους βασικούς κανόνες υγιεινής.
Καλλιτέχνης: “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Το αληθινό νόημα της ζωής, είναι η συνύπαρξη των ωραίων και των άσχημων πραγμάτων σε μια πορεία εξέλιξης. Αφήνοντας έξω την Θεολογική και κοσμοθεωρητική οπτική γωνία που βλέπω τη ζωή, ακόμη κι αν κρατήσω το οπτικό πρίσμα του καλλιτέχνη και στη συγκεκριμένη περίπτωση του τραγουδιστή, ναι βλέπω ότι «υπάρχει ελπίς» και πάντα θα υπάρχει! Αφού υπάρχω ως τραγουδιστής για να τραγουδώ την αγάπη, τον έρωτα, την ελπίδα, δεν σταματώ όσο ζω να ελπίζω! Σε αυτή την «επιβίωση» όμως, για να δούμε και την κοινωνική πλευρά του ζητήματος σε όλο τον κόσμο, υπάρχει επιτακτική ανάγκη να βοηθήσει ουσιαστικότερα σύμφωνα με τις δυνατότητές της η κάθε πολιτεία δημιουργώντας τους σωστούς μηχανισμούς ενίσχυσης κι αρωγής προς τους καλλιτέχνες, βάσει πάντα των σωστών κριτηρίων που πρέπει συνάδουν με τον τρόπο λειτουργίας της δικής της αγοράς και κοινωνικής πραγματικότητας.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Κάποτε τα αρχαία χρόνια ο σοφός Ισοκράτης, είπε σε ένα μαθητή του όταν του διαμαρτυρήθηκε γιατί τον χρέωνε τα διπλά, «εσένα δεν πρέπει να σε μάθω μόνο να ομιλείς, αλλά και πότε να μην ομιλείς!» Το συγκεκριμένο ζήτημα είναι πολύ λεπτό κι απαιτεί πολύ σωστούς χειρισμούς, χωρίς να υπάρχει σχεδόν καθόλου χρόνος μελέτης, με γνώμονα την προστασία του κοινωνικού συνόλου. Βλέπω με πικρία διάφορους συναδέλφους από τον καλλιτεχνικό χώρο, με εμπάθεια να εκφέρουν γνώμη και να καταφέρονται εναντίων επιστημόνων που μόνο λόγο έχουν να μας προστατεύσουν. Κατ εμέ γνώμη πρέπει να έχουν και προτάσεις στο τι πρέπει να γίνει μόνο οι ειδικοί Ιατροί επιδημιολόγοι και οι πολιτικοί μηχανικοί – αρχιτέκτονες κτιρίων κι ανοικτών χώρων. Η θέληση μου βέβαια είναι το «όλα ανοικτά» με πολύ αυστηρά μέτρα σε αυτούς που δεν τηρούν τους κανόνες, αλλά και μέτρα επιβράβευσης σε όσους τους τηρούν! Με την τιμωρία μόνο ποτέ δεν πάει μια κοινωνία μπροστά!
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Αγάπη, δημιουργία, αγώνας, κοινωνική προσφορά, ελπίδα με μπόλικο χαμόγελο!
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Να είναι πολύ επιλεκτικοί σε ό,τι διαβάζουν και βλέπουν ή ακούνε! Το κάθε τι που ακούμε ή βλέπουμε, μας επηρεάζει θετικά ή αρνητικά την ψυχή και το πνεύμα. Να γίνουν σαν τις μέλισσες! Τόσο επιλεκτικοί! Γι αυτό και πρέπει να συνεχίσουν να διαβάζουν το polismagazino όπως κι άλλα αντίστοιχα περιοδικά, που προάγουν τις Τέχνες, τα Γράμματα, και τον πολιτισμό. Αν που και που υπάρχει μια όαση μέσα στην έρημο της υποκουλτούρας και του κουτσομπολιού χάριν του κέρδους, μια φιλόξενη πηγή αγάπης κι όχι εκμετάλλευσης για μας τους καλλιτέχνες, ας φροντίσουν να τη διατηρήσουν ζωντανή! Για να μείνουμε κι εμείς ζωντανοί!
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!
Μετά Τιμής
Ντίνος Καλύβας
