Ερμηνεία, μουσική ενορχήστρωση: Ντίνος Καλύβας
Στίχοι: Mario Vagman
Όπως σας έχω αναφέρει αρκετές φορές, τις περισσότερες μελωδίες τις συνέθεσα την εποχή που ήμουν 14ρων ετών. Πάρα πολλές τις έχω δυστυχώς λησμονήσει. Ευτυχώς όμως κάποιες όταν δω τον ανάλογο στίχο, ξανάρχονται στο νου μου σα να μην έφυγαν ποτέ. Κι οι μελωδίες αυτές, θαρρείς πως είναι σαν τις αγάπες, τις παιδικές αγάπες, όπου την 1η, δεν την ξεχνάς ποτέ! Έτσι κι αυτή η μελωδία που θα ακούσετε, ήταν η 1η μου που συνέθεσα, με στοιχεία από την πεντατονική κλίμακα και εναρμόνιες μετατροπίες, κι ας μην είχα τότε ιδέα καν τι εστί “αρμονία”. Κι αυτή η μελωδία, είχε μείνει ορφανή, μιας και δεν είχε βρεθεί ο κατάλληλος στίχος να της ταιριάζει.
Πριν δυο χρόνια, είδα μια δημοσίευση του αγαπητού φίλου δημοσιογράφου Mario Vagman (κατά κόσμο Ευάγγελου Μπουγιώτη) με αυτό το χαριτωμένο στίχο που θα ακούσετε, το οποίο μέσα του, εκτός από την εμφανή αγάπη του ποιητή για την πόλη των Ιωαννίνων και την πόλη που μεγάλωσε το Ναύπλιο, κρύβει και την ευαισθησία του και την κάθετη αντίθετη άποψη για την οποιανδήποτε άσκηση βίας στη γυναίκα. Ειδικά, όταν πρόκειται για τον έρωτα!
Η αγάπη για τον τόπο που μεγαλώσαμε, τον τόπο που μας φιλοξενεί και για την γυναίκα, πρέπει να μένει στην καρδιά ενός πραγματικού τζέντλεμαν αναλλοίωτη. Αυτό είναι και το ουσιαστικό νόημα του τραγουδιού που θα ακούσετε.
Σύνδεσμος τραγουδιού https://youtu.be/03aD216k5Pk
