Να τον αγαπάς τον εαυτό σου.
Όπως είναι, με τα παραπανίσια κιλά, με την κοιλίτσα που προεξέχει, με τα μαγουλάκια που φουσκώνουν, με τα ρούχα τα άτιμα που στενεύουν στα καλά καθούμενα.
Να τον αγαπάς τον εαυτό σου.
Για τα μαλλιά που σε εγκαταλείπουν και φεύγουν ανεπιστρεπτί, για τις ρυτίδες που έρχονται πεσκέσι σαν τους απρόσκλητους επισκέπτες, για το δέρμα που αλλάζει χρώμα σαν τα μπουμπούκια που ωριμάζουν.
Να τον αγαπάς τον εαυτό σου.
Για τα λάθη και τα ανόητα πράγματα που έκανες μαζί του⋅ οι δύο σας είσαστε σε κάθε αλητεία. Να μην τον κακολογείς στις αποτυχίες του, να τον συγχαίρεις σιωπηλά στις επιτυχίες του.
Να τον αγαπάς τον εαυτό σου.
Να τον φροντίζεις για να αντέχει. Στόλισέ τον αν το θέλεις, φτιάξε τον όμορφο και γυαλισμένο αν το θέλεις, γύμνωσέ τον και άσε το οξυγόνο να τον γιάνει αν το θέλεις.
Να τον αγαπάς τον εαυτό σου.
Να του δώσεις ό,τι αγαπά και ζητάει. Μη σε νοιάζει ο κόσμος τι θα πει⋅ ο κόσμος σου είσαι εσύ και αυτοί που διαλέγεις εσύ να έχεις. Να τον αγαπάς και να τον ταξιδεύεις. Μαζί έρχεστε…μαζί φεύγετε.
Κείμενο: Tasos Vakfaris
