Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές;
Λίγο πριν αρχίσω το δημοτικό, ξεκίνησα μαθήματα στο μουσικό εργαστήρι του Άγγελου Ζαγοριανού. Αρχικά έμαθα αρμόνιο αλλά ο Άγγελος μετά από κάποια χρόνια μου πρότεινε να μάθω και κιθάρα επειδή μου άρεσε να τραγουδώ. Θυμάμαι σαν χθες με πόση ανυπομονησία περίμενα την πρώτη μου κιθάρα που έπρεπε να έρθει από την Καβάλα κιόλας. Πέρασα όλο εκείνο το καλοκαίρι παίζοντας κιθάρα. Το 2010, η μητέρα μου ξεκίνησε να με πηγαίνει στο ωδείο Καβάλας κάθε Σάββατο. Δυστυχώς στη Θάσο δεν υπάρχει ωδείο ακόμη και σήμερα. Στο ωδείο Καβάλας ξεκίνησα να πειραματίζομαι με τη φωνή μου, καθώς πέρα από το έντεχνο τραγούδι, έμαθα καινούριες τεχνικές φωνητικής ούσα εμπνευσμένη από τις «Ντίβες» του ’80 και του ’90 όπως η Celine Dion, η Whitney Houston και η Mariah Carey.
Την επόμενη χρονιά πήραμε την απόφαση μετακομίσουμε στην Αθήνα καθώς η μητέρα μου ήθελε να λάβω την καλύτερη σχολική και μουσική εκπαίδευση δυνατόν χαρίζοντας μου το πολυτιμότερο δώρο που θα μπορούσε να δώσει ένα γονιός στο παιδί του. Φτάνοντας στη Αθήνα, στις ειδήσεις άκουγα για τους πρόσφυγες, για τον εμφύλιο στη Συρία, για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Σε εκείνο το κλίμα της πολιτικής αστάθειας, βλέπαμε το θυμό των ανθρώπων να μετατρέπετε σε πρόσφορο έδαφος για το φόβο, έναν φόβο μαυροφορεμένο και δολοφονικό που φόρεσε παρωπίδες στη σκέψη ενός τρομακτικά μεγάλου αριθμό ανθρώπων στην Ελλάδα. Με είχε κατακλύσει μια αίσθηση απελπισίας. Αδυνατούσα να κατανοήσω αυτά που έβλεπα να συμβαίνουν γύρω μου. Ξεκίνησα να διαβάζω λοιπόν. Διάβαζα στα ελληνικά και στα Αγγλικά. Διάβαζα για τη Σμύρνη, για τη Μέση Ανατολή. Για το Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής για το κίνημα των ατομικών δικαιωμάτων στην Αμερική. Για τον Martin Luther King και τον Malcolm X. Έτσι έμαθα για την jazz, την soul την κουλτούρα της hip hop. Μουσικές που γεννήθηκαν ως απόρροια της κοινωνικής καταπίεσης. Ξεκίνησα να ακούω Nina Simone και Billie Holiday. Έπειτα, σε μια μου βόλτα στο Μοναστηράκι, σε εκείνα τα δρομάκια που σε γεμίζουν νοσταλγία για το παρελθόν, είχα βρει CD της Ella Fitzerglald και της Etta James. Ήταν έρωτας με το πρώτο άκουσμα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όμως την πρώτη φορά που άκουσα τον Tupac. Δεν πρέπει να ήμουν πάνω από 13. Είχα βρει τυχαία το τραγούδι του «Brenda’s Got a Baby». Ο Tupac, ως αφορμή ενός άρθρου για μια νεαρή Αφρο-αμερικανή κοπέλα που βρέθηκε νεκρή, ρίχνει φως στα κοινωνικά προβλήματα που επικρατούσαν στα λεγόμενα γκέτο της Αμερικής. Εκείνη τη μέρα συνειδητοποίησα ότι η μουσική μπορεί να και είναι κάτι παραπάνω από μέσο διασκέδασης, δρώντας ως παράγοντας κοινωνικής αφύπνισης και ευαισθητοποίησης.
Τι σημαίνει η μουσική για σένα;
Το συνονθύλευμα μουσικών ακουσμάτων που με μεγάλωσε, μου υπέδειξε ότι η ανθρώπινη εμπειρία παραμένει κοινή σε όλους μας. Δεν παύει να με εκπλήσσει το γεγονός ότι θα υπήρχε πάντοτε ένα τραγούδι, σε οποιαδήποτε γλώσσα ή μουσικό είδος, που θα μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα μου. Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα που ξεπερνάει τα κοινωνικά, γεωγραφικά και νοητά σύνορα που θέτουμε ανάμεσα μας. Οι ταυτότητες που υιοθετούμε διαπνέουν απλά την εγγενή ανάγκη του ανθρώπινου νου για την κατηγοριοποίηση. Η αξία της ανθρώπινη ζωής δεν μπορεί να φυλακιστεί σε καμία εθνική ή θρησκευτική ταυτότητα. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος Σύριος για να συμπάσχει με τα δεινά που ζουν οι πρόσφυγες.
Αυτός ο πόνος είναι ανθρώπινος. Τον πόνο που ακούγα στα Σμυρνέικα τραγούδια μεγαλώνοντας ακούω και σήμερα στους αμανέδες και τις ρίμες των προσφύγων σε πληθώρα γλωσσών. Μέσα σε όλη αυτήν την κακοφωνία της σημερινής πραγματικότητας, τους πολέμους, τα οικονομικά προβλήματα, η μουσική αντιπροσωπεύει την αρμονία. Η μουσική είναι ένα φως που τονίζει αυτά που μας ενώνουν, την κοινή μας ανθρωπιά. Η μουσική είναι το βάλσαμο και γιατρειά σε μια εποχή που μάταια προσπαθεί να ξεπλύνει ματωμένα τραύματα με περισσότερο αίμα.
Μίλησε μας για τους Medics for Change.
Οι Medics for Change αποτελούν ένα σχήμα που δημιούργησα μαζί με συμφοιτητές μου στην Αγγλία που αγαπούν τη μουσική. Διοχετεύουμε λοιπόν αυτήν μας την αγάπη, υψώνοντας όλοι μαζί την φωνή μας για να τονίσουμε κοινωνικά προβλήματα που μας απασχολούν χωρίς να τασσόμαστε σε κάποια πολιτική ιδεολογία. Πέρσι διοργανώσαμε μια συναυλία οικονομικής ενίσχυσης των «Ιατρών Χωρίς Σύνορα». Μια συναυλία που πραγματοποιήθηκε σε συνδυασμό με ένα συνέδριο με θέμα την Παγκόσμια Υγεία που οργανώνεται στη σχολή μου από τη φοιτητική ομάδα «Φίλοι των Ιατρών Χωρίς Σύνορα» στην οποία έχω την χαρά να είμαι μέλος. Το συνέδριο πραγματευόταν το προσφυγικό όπως και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν στο τομέα της ιατρικής περίθαλψης διάφορες παραμελλημένες εθνικές και κοινωνικές ομάδες στον κόσμο. Σαν παιδί για μένα η αλλαγή έμοιαζε ένα άπιαστο και ουτοπικό όνειρο. Αυτό με στεναχωρούσε πολύ. Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας συνειδητοποίησα ότι δεν αρκεί απλά να στενοχωριόμαστε για τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας. Χρειάζονται πράξεις. Δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από απλές και ανθρώπινες πράξεις για να επέλθει αλλαγή στη ζωή ενός ανθρώπου. Ένας άνθρωπος που έχει βρεθεί σε μια δύσκολη κατάσταση και ως αποτέλεσμα υποφέρει μπορεί να χάσει εύκολα την ελπίδα. Με τον ίδιο τρόπο ένας άνθρωπος που παρακολουθεί την επικαιρότητα μπορεί να χάσει ευκολά την ελπίδα. Εμείς θέλουμε να υπάρχουμε σαν μία μικρή φλόγα που θα αποκαθιστά την ελπίδα. Έστω και σε ένα μικρό κοινό. Πέρσι μαζέψαμε 324 λίρες τις οποίες δωρίσαμε μέσω του πανεπιστημίου στους Ιατρούς Χωρίς Σύνορα. Αν κάποιος αναλογιστεί τα έξοδα που μπορεί να έχει ένα ΜΚΟ σαν το συγκεκριμένο, 324 λίρες θα μπορούσαν να ισοδυναμούν και με το τίποτα. Όμως η κάθε λίρα έχει σημασία. Η κάθε φωνή. Εμείς διαλέξαμε τη μουσική. Κάποιοι άλλοι ίσως διαλέξουνε το θέατρο, τον εθελοντισμό. Δεν έχει σημασία. Αρκεί να προσπαθούμε. Να μην μένουμε άπραγοι. Να μην παραδίνουμε την ελπίδα μας. Θέλουμε λοιπόν να πραγματοποιήσουμε και άλλες συναυλίες στο μέλλον τα έσοδα των οποίων παραχωρούμε σε ΜΚΟ που μας θυμίζουν τι όμορφο πράγμα είναι ο άνθρωπος όταν είναι πραγματικά άνθρωπος όπως έλεγε και ο Μένανδρος.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Το καλοκαίρι που μας πέρασε είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε ένα project πολύ διαφορετικό από αυτά που έχω συνηθίσει και ανυπομονώ να το μοιραστώ μαζί σας σύντομα. Πέρα από αυτό ευελπιστώ να οργανώσω και άλλες συναυλίες φέτος. Θα τα ανακοινώνω όλα στο λογαριασμό μου στο facebook ή στο instagram http://@hilal.natalia.
Βιογραφικό.
Η Ναταλία Χιλάλ γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1999 στη Θεσσαλονίκη. Από τα τέσσερα της χρόνια έζησε στην Θάσο. Έκανε τα πρώτα της μουσικά βήματα πλάι στον μουσικό Άγγελο Ζαγοριανό. Το 2010, ξεκίνησε να ταξιδεύει εβδομαδιαία στην Καβάλα για να παρακολουθεί μαθήματα στο Δημοτικό Ωδείο Καβάλας. Το 2011, μετακόμισε στην Αθήνα. Εκεί συνέχισε μαθήματα σύγχρονου τραγουδιού και κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο Χαλανδρίου και έπειτα στο Εράτειο Ωδείο ως μαθήτρια κλασικής κιθάρας του Παναγιώτη Μάργαρη. Ήταν επίσης μέλος της παιδικής χορωδίας που τραγούδησε στο Ηρώδειο στη συναυλία του Μάριου Φραγκούλη και του Στέφανου Κορκολή το 2014. Το 2016 έλαβε το πτυχίο της στο σύγχρονο τραγούδι. Έχει συμμετάσχει σε διάφορους διαγωνισμούς και φεστιβάλ στην Ελλάδα και στην Αγγλία. Πέρα από την μουσική, η Ναταλία είναι τριτοετής φοιτήτρια ιατρικής στην Αγγλία. Εκεί έχει ιδρύσει τους «Medics for Change», μια ομάδα φοιτητών ιατρικής που οργανώνει συναυλίες οικονομικής ενίσχυσης ΜΚΟ.
