Ο Παπαδόπουλος Νικόλαος, Θεολόγος, Εκπαιδευτικός γαλλικής γλώσσας, Πρωτοβάθμια και Μεταδευτεροβάθμια Εκπαίδευση, απαντάει στις ερωτήσεις του polismagazino.gr
Πανελλήνιες εξετάσεις. Ψυχολογία επιτυχίας και αποτυχίας. Ποια είναι η γνώμη σας ως εκπαιδευτικός; Από πότε τα μόρια αποτελούν μονάδα μέτρησης του επιτυχημένου και του αποτυχημένου ανθρώπου; Νιώθω πως αντιμετωπίζουμε τόσο ως εκπαιδευτικό σύστημα όσο και ευρύτερα ως κοινωνία, τις πανελλήνιες εξετάσεις ως ένα ξεχωριστό κομμάτι από τα προηγούμενα στάδια εκπαίδευσης και τις προγενέστερες εκπαιδευτικές βαθμίδες κάτι που δεν με βρίσκει σύμφωνο. Οι μαθητές δεν προετοιμάζονται κατάλληλα από το σχολείο ώστε να είναι σε θέση στα 18 τους να αποφασίσουν για το μέλλον τους.
Πώς θα επιλέξουν σε ποια σχολή θέλουν να φοιτήσουν και ποιο επάγγελμα θα ακολουθήσουν μετέπειτα όταν δεν γνωρίζουν ακόμη τι τους αρέσει και σε τι είναι καλοί;
Τα παιδιά από μικρή ηλικία, από το νηπιαγωγείο ακόμη, πρέπει να οδηγούνται μέσα από μια πιο βιωματική προσέγγιση, στο να αποκτήσουν δεξιότητες εκείνες που καλείται να έχει ο πολίτης του 21ου αιώνα ώστε να είναι σε θέση να αποφασίσουν αργότερα για τη ζωή τους. Το σχολείο έχει ευθύνη πριν τις πανελλήνιες κι όσο δεν την αναλαμβάνει κατάλληλα, καταλήγει να προετοιμάζει τα παιδιά για έναν κόσμο που δεν υπάρχει.
Επιστήμονας στην Ελλάδα. Ποιο είναι το μέλλον του; Δεν ξέρω ποιο είναι το μέλλον ενός επιστήμονα στην Ελλάδα. Γνωρίζω όμως το μέλλον της Ελλάδας αν λάβει σοβαρά υπόψη της τους λαμπρούς επιστήμονες που διαπρέπουν κάθε χρόνο στα ελληνικά πανεπιστήμια, καινοτομούν και διακρίνονται διεθνώς.
Γιατί όλοι “πρέπει” να γίνουν επιστήμονες στην Ελλάδα; Ας είμαστε όλοι επιστήμονες στο αντικείμενό μας. Γιατί να μη θεωρείται επιστήμονας ο υδραυλικός ή ο τεχνίτης; Υπάρχουν πολλά “κλισέ” στην Ελλάδα που ήρθε η ώρα να ανατραπούν.
Ας οδηγήσουμε τα παιδιά μας στο να γίνουν στη ζωή τους αυτό που θέλουν και τους κάνει χαρούμενους και ας τους δημιουργήσουμε μετά την ανάγκη μέσα από το παράδειγμά μας, σε αυτό που επέλεξαν να είναι οι καλύτεροι, να είναι επιστήμονες ναι!
Τι λείπει από την ελληνική εκπαίδευση; Αρχικά η Παιδεία! Εκπαίδευση χωρίς παιδεία δεν υφίσταται. Ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε τον ρόλο της εκπαίδευσης, να λάβουμε υπόψη μας την ανάγκη των μαθητών για αυθεντική μάθηση και να τους προετοιμάζουμε για μια ζωή που δεν θα περιορίζεται στην αυλή του σχολείου αλλά έξω από αυτή. Χρειαζόμαστε μια εκπαίδευση για όλους, που θα σέβεται τις διαφορετικές ταχύτητες του κάθε παιδιού στο πώς θα σκεφτεί, στο τι θα πει και τι θα γράψει, που θα προωθεί την αυτονομία στη μάθηση και θα οδηγεί τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες όπως η κριτική σκέψη, η επίλυση προβλήματος, η συνεργασία, η δημιουργικότητα, η επικοινωνία.
Τι θα αλλάζατε από το υπάρχον Σύστημα Εκπαίδευσης; Πολλά θα άλλαζα αλλά πρώτα από όλα την απάντηση στο ερώτημα Τι μαθητές θέλουμε; Νιώθω πως ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα καθώς και η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό περιορίζουν τα παιδιά σε μια ανάγκη που δεν είναι δική τους – να γίνουν άριστοι μαθητές.
