Από το “Είναι Νωρίς για δάκρυα Στέλλα” μιας άλλης εποχής περνάμε στην τωρινή εποχή με ένα Νέο τραγούδι με τίτλο “Το Μαράκι” σε στίχους του Ηλία Παπά και μουσική του Γιώργου Γκαβογιάννη με την μοναδική φυσικά φωνή του Κώστα Βενετσάνου.
Κώστας Βενετσάνος “Το Μαράκι”
https://youtu.be/o_xsrO9YvoY
Στίχοι: Ηλίας Παπάς
Μουσική: Γιώργος Γκαβογιάννης
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η καταγωγή του είναι από τη Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στις δραματικές σχολές του Πέλου Κατσέλη και του Λυκούργου Σταυράκου.
Αρχικά στα μέσα της δεκαετίας του ‘50 ξεκίνησε ως τραγουδιστής σε μπουάτ της Πλάκας με τη Μαρία Δουράκη.
Με το θέατρο ασχολήθηκε το 1966 και οι πρώτες του δουλειές ήταν με τη Σοφία Βέμπο στο θέατρό της.
Εκεί τον είδε ο ”θρυλικός” Γιώργος Οικονομίδης και τον βοήθησε να γίνει παρουσιαστής.
Παρουσίασε, ακόμη και καλλιστεία και καρναβάλι και είχε πολύ μεγάλη κοινωνική προσφορά.
Το 1968 έκανε μια πολύ μεγάλη επιτυχία στο τραγούδι, ερμηνεύοντας το ”Είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα”.
Όπως ξέρετε ο Κώστας Βενετσάνος έχει ζήσει μεγάλες δόξες και έχει προσφέρει πολλά σε πολιτιστικό επίπεδο, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει έντονη φιλανθρωπική και κοινωνική δράση.
Απολαύστε το νέο μας ιδιαίτερο τραγούδι με τίτλο ”Το Μαράκι” που γράφτηκε για μια κοπέλα από τις Σέρρες που κατέβηκε στην Αθήνα ψάχνοντας τον έρωτα.
Στίχοι:
Το Μαράκι από τις Σέρρες
στην Αθήνα τριγυρνά,
ψάχνει για να βρει παρέα
και μια αγάπη της παλιά.
Μες στη νύχτα φτερουγίζει
σαν καρυάτιδα τρελή,
ψάχνει εκείνη που αγαπάει
και τη λένε Στεριανή.
Ζήσανε μαζί ένα βράδυ
έναν έρωτα τρελό,
που τον πήρε το σκοτάδι
όταν ήρθε δειλινό.
Ήτανε απλά ένα χάδι
το κρατούσαν μυστικό
στο λαιμό ένα σημάδι
κι ένα ακόμα σ αγαπώ.
Κι από τότε το Μαράκι
ψάχνει ακόμη να τη βρει,
να της πει για την αγάπη
που έχει μέσα στη ψυχή.
Νύχτα βόλτα στο Θησείο
μες στη πόλη τη τρελή,
κι ύστερα είπανε αντίο
πριν να έρθει το πρωί.
Ζήσανε μαζί ένα βράδυ
έναν έρωτα τρελό,
μα τον πήρε το σκοτάδι
όταν ήρθε δειλινό.
Ήτανε απλά ένα χάδι
το κρατούσαν μυστικό
στο λαιμό ένα σημάδι
κι ένα ακόμα σ αγαπώ.
Το Μαράκι από τις Σέρρες
στην Αθήνα τριγυρνά,
και τη Στεριανή ζητάει
δε τη βρίσκει πουθενά.
Λες να έφυγε για κάπου
ποιος να ξέρει να της πει
μόνη της στου Φιλοπάππου
πως να ζήσει μοναχή.
