«ΜΠΕΝΤ» του Μάρτιν Σέρμαν στο Θέατρο ΧΩΡΑ

Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας

Οκτώβριος 2022

Το αριστούργημα του Μάρτιν Σέρμαν «ΜΠΕΝΤ», που έχει ως βασικό θέμα, τον απαγορευμένο έρωτα δύο ανδρών σ΄ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης το 1936, ανεβαίνει στο θέατρο ΧΩΡΑ τον Οκτώβριο του 2022, σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια.

Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1979 και σύντομα παρουσιάστηκε σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στην Αμερική. Στην Ελλάδα γνωρίσαμε το «ΜΠΕΝΤ» μέσα από την πολύ επιτυχημένη σκηνοθετική και μεταφραστική ματιά του Γιώργου Θεοδοσιάδη.

Σε μια εποχή βίας, κακοποιήσεων και απαξίωσης των αδύναμων, το «ΜΠΕΝΤ», δυστυχώς, αποδεικνύεται και πάλι επίκαιρο. Η προκατάληψη, η κατηγοριοποίηση των πολιτών, η φασιστική αντίληψη διαπερνά τομείς της καθημερινής μας ζωής.

Τα νεοναζιστικά κινήματα, η έξαρση της εθνικιστικής προπαγάνδας καθιστούν το μήνυμα του «ΜΠΕΝΤ» δυνατό και αναγκαίο.

Ο Σέρμαν ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο για την ανθρωπότητα και μέσα από την αριστοτεχνική του δημιουργία εξάρει την ελευθερία στην καρδιά, στο νου και στο σώμα. Σπρώχνει στο προσκήνιο την ανθρώπινη ύπαρξη και αναδεικνύει την αξία της αγάπης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης σαν την υπέρτατη δύναμη της ζωής, της επιβίωσης.

Η μέλλουσα παράσταση του έργου αποσκοπεί στο να αναδείξει την διαχρονική του ουσία. Το ιστορικό πλαίσιο, ο χώρος του Άουσβιτς, δεν είναι παρά μόνο η σκηνική αφορμή για να ξαναδεί κανείς τα μεγάλα θέματα του ανθρώπου, γυμνά, οριακά και με την απαιτούμενη ειλικρίνεια.

Σκηνοθετικό σημείωμα:

«Γιατί το ΜΠΕΝΤ αφορά πολιτικά, ιδεολογικά στην σημερινή εποχή;

Γιατί όσο οι κοινωνίες δεν θα αποδέχονται τη διαφορετικότητα, όσο ο ρατσισμός και η γκετοποίηση των μειονοτήτων θα υπάρχει, το έργο θα στέκει ως κραυγή διαμαρτυρίας για ελευθερία, αγάπη, αυτοδιάθεση και αξιοπρέπεια.

Ως σκηνοθέτης, ψάχνω τη γέφυρα με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Το σύστημα εξακολουθεί να τιμωρεί και να βάζει στο περιθώριο όσους διεκδικούν το δικαίωμα της ερωτικής τους επιλογής και της αντίθετης φωνής και στάσης απέναντί του. Υπόδειγμα δημοκρατικής ηθικής το «ΜΠΕΝΤ» ανοίγει διάλογο με την εξέλιξη της κοινωνίας και του μελλοντικού σκεπτόμενου πολίτη.

Ακόμα και μέσα στην πιο σκοτεινή περίοδο, ο άνθρωπος αναζητά το φως, την ελπίδα.

Ο άνθρωπος ερωτεύεται, αγαπά! Ένας ύμνος στην ανθρώπινη επαφή και στην ελευθερία είναι το «ΜΠΕΝΤ», γι’ αυτό ξεπέρασε ως έργο τα όρια του χώρου και του χρόνου.»

(Πέτρος Ζούλιας)