“…Τα μελλοντικά μου σχέδια αφορούν κυρίως την ολοκλήρωση πανεπιστημιακών σπουδών. Είναι ένα κεφάλαιο που έχει μείνει πίσω και το οφείλω στον εαυτό μου”
Ποια είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Καλοκαίρι 2007, Ηρώδειο. Συμφωνική Ορχήστρα της Αγίας Πετρούπολης και Δημήτρης Σγούρος στο πιάνο. Είχα ήδη ξεκινήσει μουσική πριν 3 χρόνια αλλά δεν έτυχε να ακούσω ζωντανά συμφωνική ορχήστρα. Τι να σας πω… δυνατή ανάμνηση! Ακόμα θυμάμαι τις πρώτες ατάκες του Σγούρου στο περίφημο κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα του Tchaikovsky. Όσο για το Ηρώδειο… τεράστιο και φυσικά γεμάτο από κόσμο, μου έκανε μεγάλη εντύπωση!
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Η μουσική μου πορεία ξεκινά το 2004 στην Αρτέμιδα Αττικής. Είμαι 10 χρόνων και κάπου στο πατάρι βρίσκεται ένα αρμόνιο που είχε φέρει μια ξαδέρφη της μητέρας μου. Θυμάμαι ότι το κατεβάσαμε και άρχισα να το σκαλίζω. Ε, αυτό ήταν: ξεκίνησα μαθήματα πιάνου! Παράλληλα εγγράφομαι και στη φιλαρμονική του δήμου με την προοπτική να αρχίσω φλάουτο. Τελικά άρχισα τρομπέτα… Οι ανάγκες της φιλαρμονικής βλέπετε ήταν άλλες και έπρεπε να προσαρμοστώ. Η σχέση μου με την τρομπέτα, όμως, έμελλε να λήξει σύντομα, μετά από 3 χρόνια, όταν έδωσα εισαγωγικές στο Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης. Εκεί μαγεύτηκα από τον ήχο του κλαρινέτου. Ακόμα θυμάμαι την παρουσίαση των οργάνων και τη δασκάλα να μας παρουσιάζει στην τάξη το κλαρινέτο. Φταίει βέβαια και το DNA, ο παππούς μου έπαιζε κλαρίνο!
Εκεί λοιπόν, ξεκίνησε ένα υπέροχο μουσικό ταξίδι. Το σχολείο αυτό ήταν για εμένα μια πολύ θετική επιρροή. Εκεί άκουσα και έπαιξα κλασική και παραδοσιακή μουσική, τραγούδησα στη χορωδία, έψαλλα βυζαντινούς ύμνους και το κυριότερο, γνώρισα κόσμο (μαθητές και καθηγητές) με τον οποίο είχαμε κοινό παρονομάστη: την αγάπη για τη μουσική.
Παράλληλα με το σχολείο εντάσσομαι στην Νεανική Ορχήστρα του Γ’ προγράμματος της ΕΡΑ. Εκεί πραγματικά τα είδα όλα! Το ρεπερτόριο κυμαινόταν από Χατζιδάκι μέχρι Shostakovich. Η μαέστρος αυστηρή και οι πρόβες μεγάλες… μέχρι και 10 ώρες. Πηγαίναμε στην ΕΡΤ πρωί και φεύγαμε βράδυ! Ήταν μεγάλο σχολείο αυτή η ορχήστρα.
Δύο χρόνια αφού τελείωσα το λύκειο, το 2014, παίρνω το δίπλωμα του κλαρινέτου και λίγο αργότερα πιάνω την πρώτη μου δουλειά σε ένα όμορφο συνοικιακό ωδείο στον Περισσό. Ακολουθούν κι άλλα ωδεία.
To 2015 μού παρουσιάζεται η ευκαιρία να αναλάβω τη διεύθυνση της «Χορωδίας Βραυρωνίας Αρτέμιδος» και μέχρι σήμερα έχουμε κάνει πολλές συναυλίες και ταξίδια στην Ελλάδα και ένα μεγάλο ταξίδι στο εξωτερικό.
Την ίδια χρονιά γνωρίζω το σαξόφωνο και τον δάσκαλό μου, τον Στάθη Μαυρομμάτη, έναν υπέροχο άνθρωπο και μουσικό. Τα πράγματα κύλισαν γρήγορα με τις σπουδές λόγω «προϋπηρεσίας» με το κλαρινέτο και το 2018 παίρνω το δίπλωμα του σαξοφώνου.
Το 2019 αναλαμβάνω μία ακόμα χορωδία, αυτήν της Γερμανικής Σχολής στο Μαρούσι.
Κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας συνέβησαν γεγονότα θετικά και αρνητικά. Σίγουρα με έχουν επηρρεάσει και τα μεν και τα δε. Κρατώ τα θετικά στο μυαλό μου και προσπαθώ να διώξω τα αρνητικά. Άλλωστε το μέλλον είναι μπροστά και είμαι βέβαιος ότι επιφυλλάσει πολλά κι από τα δύο.
Ποιον μουσικο θαυμάζετε και γιατί; Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια πολλοί είναι οι μουσικοί που μου έχουν προκαλέσει θαυμασμό. Θα σας πω όμως για μια μουσικό που τη θαυμάζω από μικρός μέχρι και σήμερα. Είναι η δικιά μας, Νίνα Πατρικίδου. Τη γνώρισα σαν μαέστρο στη Νεανική Ορχήστρα του Γ’ προγράμματος της ΕΡΑ. Είχαμε πάντα μια πολύ καλή σχέση, τυπική μεν αλλά καλή. Τη θυμάμαι πάντα πολύ αυστηρή και να κάνει παρατηρήσεις, κυρίως στα βιολιά γιατί είναι και η ειδικότητά της. Θυμάμαι μια φορά που μου είχε μιλήσει έντονα. Νομίζω κάτι δεν πήγαινε καλά με ένα τρανσπόρτο και έκανα συνέχεια λάθη! Αυστηρότητα, ετοιμότητα, γνώση του αντικειμένου, ενέργεια, αυτοπεποίθηση και οξυδέρκεια είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της που με κέρδισαν και παρέμεινα στην ορχήστρα για 6 χρόνια. Σήμερα τη βλέπω σπάνια αλλά την αγαπώ πολύ και το πρώτο μου ρεσιτάλ κλαρινέτου το 2017 της το αφιέρωσα μέσα από την καρδιά μου.
Με ποιον Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Θα σας πω για δύο μουσικούς που το ήθελα κι έχω ήδη βρεθεί μαζί τους επί σκηνής. Ο ένας είναι ο δάσκαλός μου στο σαξόφωνο, ο Στάθης Μαυτομμάτης. Συνέβη πριν από 2 χρόνια, το 2018 όταν έκανα ένα μικρό προδιπλωματικό ρεσιτάλ. Παίξαμε ένα ντουέτο για δύο σαξόφωνα και ένιωσα μεγάλη τιμή.
Για την επόμενη μουσικό θα σας πω και μια μικρή ιστορία. Η Ελένη Χολέβα είναι μια από τους καθηγητές και καθηγήτριες που κράτησα επαφή και μετά το σχολείο. Έπαιζε σχεδόν πάντα τη συνοδεία στα έργα για κλαρινέτο και πιάνο. Η συγκεκριμένη συνάντηση επί σκηνής έχει συναισθηματικό αλλά και κωμικό χαρακτήρα. Το Μουσικό Σχολείο Παλλήνης, λοιπόν, κάθε χρόνο διοργανώνει συναυλία καθηγητών. Το συναισθηματικό-τιμητικό κομμάτι της συναυλίας είναι ότι θα έπαιζα με την καθηγήτριά μου σαν συνάδελφο πλέον στους μαθητές αλλά και στους πρώην καθηγητές μου. Η Ελένη όμως, γνωστό πειραχτήρι, είχε άλλα σχέδια για τη συναυλία. Δήλωσε στο πρόγραμμα ότι θα παίζαμε τη σονάτα για κλαρινέτο και πιάνο του Francis Poulenc. Αμ, δε! Αφού η εκφωνήτρια ανακοινώνει το έργο μαζί με ένα κείμενο δυσνόητο και με εξεζητημένο λεξιλόγιο, που είχε φροντίσει να δώσει η Ελένη από πριν, «σκάμε» στη σκηνή με δύο πιάνα! Παίζουμε τον πρώτο από τους τρεις μακεδονικούς χορούς του Χρ.Σαμαρά βασισμένο στο «Μήλο μου κόκκινο». Από κάτω τα παιδιά τραγουδούσαν και χτυπούσαν το ρυθμό. Η εκφωνήτρια έχει ψιλιαστεί τί γίνεται και λέει «τώρα θα ακούσουμε τη σονάτα για κλαρινέτο και πιάνο». Βγαίνουμε ξανά στη σκηνή αλλά εγώ με σαξόφωνο αυτή τη φορά. Χαμός από κάτω…. γέλια και φωνές. Είχαν καταλάβει όλοι περί τίνος επρόκειτο. Παίξαμε βέβαια, το ευχαριστηθήκαμε και πήραμε πολύ χειροκρότημα. Αξέχαστη συναυλία.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Προσωπικά τα παρακολουθώ ελάχιστα. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι μουσικοί, κυρίως τραγουδιστές γιατί αυτούς βλέπουμε πιο πολύ. Το τί τραγουδούν είναι άλλο θέμα που έχει ρίζες στον πολιτισμό και την παιδεία μας. Είναι μια ευκαιρία για αυτούς να δουν πόσο διαφορετική είναι η τηλεόραση πίσω από το γυαλί, να εκτεθούν σε πολύ κόσμο, να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και να προβληθούν. Συνεπώς κρατώ μια ουδέτερη στάση απέναντι σε αυτά.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Ονειρεύομαι μια οποιαδήποτε μουσική συνεργασία για συγκεκριμένο σκοπό: μια δισκογραφική δουλειά. Τουλάχιστον ένα cd να μου θυμίζει όταν γεράσω ποιός ήμουν και τί έκανα. Ακόμα, νομίζω, ότι δεν έχω βρει τον μουσικό με τον οποίο θα ήθελα να το κάνω αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα προκύψει.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Η μουσική παιδεία είναι ανάγκη για όλους. Ανεξάρτητως φύλου, ηλικίας, εθνικότητας, οικονομικής κατάστασης. Δεν πρέπει να ξεκινά κανείς μουσική με το αν έχει χρήματα ή όχι. Ναι, υπάρχουν οικονομικές απαιτήσεις στην αρχή αλλά υπάρχουν και λύσεις.
Η μουσική δομεί με διαφορετικό τρόπο τον εγκέφαλό μας. Όταν τα παιδιά μαθαίνουν να παίζουν ένα μουσικό όργανο ένας κόσμος ανοίγεται μπροστά τους. Αποκτούν μια δεξιότητα και αυτό τους επηρρεάζει θετικά. Ανακαλύπτουν τον συναισθηματικό τους κόσμο, ενδεχομένως να έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο και σίγουρα γίνονται καλύτεροι ακροατές.
Πολυτέλεια ίσως γίνεται γενικά η μουσική όταν αποφασίσεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτήν. Τουλάχιστον στην Ελλάδα. Οι οικονομικές απαιτήσεις είναι μεγάλες. Πρέπει με κάποιον τρόπο να εξασφαλίσεις εισόδημα και πολύ χρόνο για μελέτη. Και το μουσικό όργανο που το πάτε; Συνήθως χρειάζονται πολλές χιλιάδες ευρώ για αγορά μουσικού οργάνου. Όπως λέει και μια φίλη «Η μουσική είναι πριγκηπικό σπορ».
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Ναι, υπάρχουν και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και μας κάνουν υπερήφανους. Όσο περνούν τα χρόνια το επίπεδο των μουσικών στη χώρα μας ανεβαίνει. Βλέπω συμμαθητές μου από παλιά αλλά και νεότερους πολύ καλούς μουσικούς να καταρτίζονται μουσικά είτε στα ελληνικά πανεπιστήμια είτε στο εξωτερικό. Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι φεύγουν, δεν μπορούν να δουλέψουν εδώ. Υπάρχει μεγάλη προσφορά αλλά μικρή ζήτηση.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Τα μελλοντικά μου σχέδια αφορούν κυρίως την ολοκλήρωση πανεπιστημιακών σπουδών. Είναι ένα κεφάλαιο που έχει μείνει πίσω και το οφείλω στον εαυτό μου. Με την πανδημία έχουν αλλάξει κάποια πράγματα που ήταν προγραμματισμένα αλλά είμαι σίγουρος πως θα βρεθεί μια εναλλακτική λύση.
Mπίλλας Βασίλειος – Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993. Είναι κάτοχος διπλώματος κλαρινέτου (2014) & σαξοφώνου (2018). Έχει φοιτήσει πλάι στους Κατερίνα Λιουδάκι, Σπύρο Μουρίκη, Στάθη Μαυρομμάτη και Νίνα Πατρικίδου.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τον ομποΐστα Κώστα Τηλιακό, τους κλαρινετίστες Σπύρο Μουρίκη, Alessandro Carbonare, Johannes Zurl, Francois Benda και τους σαξοφωνίστες Hans de Jong και Dr. Jonathan Helton.
Έχει αποσπάσει βραβεία στους διεθνείς και πανελλήνιους διαγωνισμούς «The Muse Competition» (2012), «1ος Πανελλήνιος Μουσικός Διαγωνισμός στο Ραδ. Σταθμό ΑΘΗΝΑ 9,84» (2012), The «“e-Muse” Online Music Competition» (2015), «4ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Σαξοφώνου» (2016).
Κατά τα έτη 2006 – 2012 με την Ορχήστρα Νέων της ΕΡΑ παρουσίασε έργα για σόλο κλαρινέτο και ορχήστρα (Λυρική Σκηνή, Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός», Μουσείο Μπενάκη κ.ά.)
Έχει πραγματοποιήσει ρεσιτάλ κλαρινέτου & σαξοφώνου στην Αθήνα (Ωδείο Φίλιππος Νάκας – 2017), στη Νέα Ιωνία (Ωδείο Εν Οργάνοις – 2018), στην Αρτέμιδα (Ο.Π.Π.Π. «Ο Ξενοφών» – 2018) και ιδιωτικές συναυλίες στην Άνδρο (2016-2019) και τη Μόσχα (2018). Έχει ηχογραφήσει και παίξει σε απευθείας αναμετάδοση για το Γ’ πρόγραμμα της ΕΡΑ.
Έχει συνεργασθεί με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ), την Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής της ΕΡΤ, την Μητροπολιτική Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και την Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων. Στην τελευταία είναι μέλος των εκπαιδευτικών συνόλων της (κουιντέτο ξύλινων πνευστών). Είναι 1ο σαξόφωνο άλτο στη «Mesogea Big Band» και 1ο σαξόφωνο τενόρο στη Ορχήστρα Σαξοφώνων «SaxAthlon Orchestra».
Διδάσκει στα ωδεία «Εν Οργάνοις», «Απολλώνιο Ωδείο», «Εθνικό Ωδείο Ν.Μάκρης», «Δημοτικό Ωδείο Κορυδαλλού», «Ωδείο Αθηνά», «Ωδείο Απόλλων» και «Ωδείο Φίλιππος Νάκας».
Διευθύνει τη «Χορωδία Βραυρωνίας Αρτέμιδος» και τη «Χορωδία Γερμανικής Σχολής Αθηνών».
