Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Ένας καλλιτέχνης που έχει εξ’ ίσου πετυχημένες δύο καριέρες. Ηθοποιός και ζωγράφος. Και είναι από τους ελάχιστους – ίσως ο μόνος Έλληνας – που οι απόγονοι του του έχουν φτιάξει μια τόσο ωραία και ενημερωμένη ιστοσελίδα. Μακάρι και τα παιδιά άλλων ηθοποιών μας να είχαν το μεράκι να έφτιαχναν τέτοια site για τους διάσημους γονείς τους.
Ήταν από τους «σταρ» της εποχής, μαζί με τους Ανδρέα Μπάρκουλη, Κώστα Κακαβά, Αλέκο Αλεξανδράκη, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, αλλά από τους λιγότερο γνωστούς, ίσως γιατί έμεινε λίγα χρόνια στον κινηματογράφο – μόλις μια δεκαετία – και που πιθανότατα δεν τον ενδιέφερε το σταριλίκι.
Ο γιός του, ο Νίκος Νικολινάκος σε μια συνέντευξη του είχε πει: “Ο πατέρας μου αποχώρησε από τα κινηματογραφικά δρώμενα στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν διαισθάνθηκε ότι τα πράγματα άλλαζαν για το ελληνικό σινεμά. Η δικτατορία ήταν κάτι που τον πλήγωσε τον πατέρα μου και ήταν γι΄ αυτόν ένα “τέλος εποχής”
Ο Μιχάλης Νικολινάκος γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης από γονείς Μανιάτες. Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός του Λιμενικού. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε σε διάφορες παραθαλάσσιες πόλεις αφού λόγω της δουλειάς του πατέρα του έπρεπε συχνά να μετακομίζουν. Έτσι η Καλαμάτα, η Κέρκυρα , η Χαλκίδα και ο Γερολιμένας στην Μάνη ήταν οι πόλεις που πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Όντας έφηβος αυτή η περιήγηση κατέληξε στον Πειραιά όπου εγκαταστάθηκε στα Μανιάτικα με τα δυο του αδέλφια και τους γονείς του. Μετά την λήξη του πολέμου το 1946, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Κωνσταντίνο Παρθένη.
Παράλληλα, όντας πολιτικοποιημένος, έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και παραλίγο να είναι ένα από τα θύματα των ναζιστών στο μεγάλο μπλόκο της Κοκκινιάς, όπου γλίτωσε κρυμμένος σ’ ένα ξεροπήγαδο. Αρκετά ζωγραφικά έργα του είναι εμπνευσμένα από τα χρόνια εκείνα. Αργότερα, το 1952, φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, αφού είχε ήδη εμπλακεί με τον κινηματογράφο γυρίζοντας την πρώτη του ταινία ‘Το Στραβοξυλο’.
Υπήρξε μαθητής του μεγάλου Δημήτρη Ροντήρη, ήταν ψηλός, φωτογενής, κομψός, αρρενωπός και σύντομα έγινε γνωστός και αγαπητός στο κοινό- και κυρίως στις γυναίκες. Θεωρήθηκε ο κατ’ εξοχήν ζεν πρεμιέ της εποχής της δεκαετίας του 50.
Για μία δεκαετία 1954-1964, έπαιξε 35 πρώτους ρόλους σε ελληνικά φιλμ και ορισμένα ξένα, ενώ το 1959 αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στο Φεστιβάλ των Καννών, μαζί με την…
Η συνέχεια και πλούσιο φωτογραφικό υλικό εδώ: https://bit.ly/34jR0ea
