Ποια είναι η πρώτη σας μουσική ανάμνηση; Η αλήθεια είναι ότι μυήθηκα και λάτρεψα τον χώρο της μουσικής από πολύ μικρός. Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν οι συναυλίες του Ennio Morricone. Ο πατέρας μου, έβαζε σε βίντεο τις συναυλίες του σπουδαίου αυτού συνθέτη κι εγώ τις παρακολουθούσα με δέος, παριστάνοντας τον μαέστρο. Παράλληλα, ο πατέρας μου ήταν και εξακολουθεί να είναι φανατικός της Jazz, επομένως ο ιδιαίτερος ήχος του σαξοφώνου είχε χαραχτεί στο μυαλό μου, από μικρή ηλικία.
Περιγράψτε μας την εξέλιξή σας στην μουσική. Αρχικά, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που δίνετε την δυνατότητα σε νέους μουσικούς και καλλιτέχνες να εκφραστούν και να παραθέσουν τις σκέψεις τους, καθώς αυτό τους δίνει κίνητρο να συνεχίσουν και να βελτιωθούν ακόμα περισσότερο. Όλα αρχίσαν όπως προανέφερα με τον Morricone, αλλά δεν αρκέστηκα στην ακρόαση της μουσικής. Έτσι, σε ηλικία 9 χρονών ξεκίνησα μαθήματα πιάνου με μία εξαιρετική δασκάλα, την Γκέλυ Μητρογιάννη. Μαζί της έθεσα τις μουσικές μου βάσεις. Επιπλέον τότε έκανα και την πρώτη μου συναυλία πιάνου όπου έπαιξα το γαμήλιο εμβατήριο του Mendelssohn… Έξι χρόνια αργότερα, πήρα την μεγάλη απόφαση, να ξεκινήσω μαθήματα σαξοφώνου στην Φιλαρμονική Βριλησσίων. Εκεί συμμετείχα και στις εκδηλώσεις της Φιλαρμονικής Ορχήστρας, και όσο περισσότερο ασχολούμουν με το σαξόφωνο, τόσο περισσότερο το λάτρευα. Λίγο καιρό αργότερα, μαζί με τα δύο μου ξαδέλφια που έπαιζαν κιθάρα, δημιουργήσαμε το πρώτο μας συγκρότημα, τους «Acts of Rainbow». Ξέρω τα ονόματα των πρώτων συγκροτημάτων δεν ήταν κι ότι καλύτερο… Αργότερα, με τη συνδρομή μου σχηματίστηκαν οι «Acts of Nemesis», όπου στην παρέα μας προστέθηκαν η φωνή και τα ντραμς. Ωστόσο, μετά την διάλυση αυτών των συγκροτημάτων, αποφασίσαμε με τον ξάδελφό μου και τον εξαιρετικό επαγγελματία μουσικό Στέφανο Φωτόπουλο, να δημιουργήσουμε ένα νέο συγκρότημα τους «The Uninvited Guest».
Παράλληλα, κατά καιρούς συμμετείχα σε διάφορα άλλα συγκροτήματα, κυρίως έκτακτα, αλλά η βαρύτητά μου ήταν πάντοτε στα κύρια συγκροτήματα που αναφέρθηκα. Αυτή είναι άλλωστε και η φιλοσοφία μου. Έστω κι αν θέλεις να προοδεύσεις στην μουσική, πάντα πρέπει να έχεις ένα στήριγμα, ένα βασικό συγκρότημα. Για να καταστεί πιο σαφής η αντίληψή μου, αρκεί να φανταστούμε έναν άνδρα που λέει ελαφρά τη καρδία «σ’ αγαπώ» σε δέκα διαφορετικές γυναίκες. Είναι πρακτικά – κατ’ εμέ – ανέφικτο.
Πέρα των συγκροτημάτων και της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Βριλησσίων, η συμμετοχή μου στο 7ο διεθνές φεστιβάλ σαξοφώνου και η συναναστροφή μου με πολλούς καλλιτέχνες (κυρίως σαξοφωνίστες), έμελλε να αλλάξει τελείως τον τρόπο σκέψης μου. Παρακολούθησα πλήθος σεμιναρίων και συμμετείχα σε αυτά, με χαρακτηριστική την περίπτωση των σαξοφωνιστών John Sampen, Guido de Flaviis και της Sarah Markham. Μαζί με αυτούς, συναναστράφηκα και με την Marilyn Shrude, τον Στάθη Μαυρομάτη, τον Νίκο Δημηνάκη, τον Γιάννη Χατζηδιάκο και πολλούς ακόμα.
από το 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Σαξοφώνου
Τέλος, όντας φιλομαθής, αναζητώ πάντοτε να μάθω περαιτέρω πράγματα για την μουσική, αλλά και για το θέατρο που υπεραγαπώ. Όμως, περιοριστικός παράγοντας στις καλλιτεχνικές αναζητήσεις, ήταν τα χρήματα. Δούλεψα προκειμένου να συγκεντρώσω το αναγκαίο ποσό για την αγορά του σαξοφώνου μου, του επιστομίου μου και του εξοπλισμού μου γενικότερα. Εν κατακλείδι, απαραίτητη προϋπόθεση για την πραγματοποίηση όλων αυτών των Live, συναυλιών, φεστιβάλ κλπ, είναι ο καλός εξοπλισμός, η απόκτηση του οποίου δεν ήταν εύκολη.
Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές για εσάς; Φυσικά, ωστόσο δεν πιστεύω πως αυτές αποτελούν και τις μοναδικές. Στο ταξίδι αυτό της μουσικής, θα επηρεαστώ και από άλλες μεγάλες μουσικές προσωπικότητες. Προς το παρόν τα κομμάτια μου στο σαξόφωνο και στο πιάνο είναι σαφώς επηρεασμένα από τον Morricone, τον Αμβρόσιο Χατζηαποστόλου, τον Rory Gallagher, τον Θοδωρή Ρέλλο των Mode Plagal, τους Socrates Drunk the Conium και πολλούς άλλους.
Πώς ταίριαξε το σαξόφωνο στα ροκ συγκροτήματα; Τα συγκροτήματα αυτά, όπως γίνεται αντιληπτό από τα ονόματά τους (Acts of Nemesis) ήταν εφηβικά ροκ συγκροτήματα, που αποσκοπούσαν στην υλοποίηση των ονείρων μας, μέσω των καινοτομιών. Η βασικότερη πρωτοτυπία μας, ήταν η χρήση του σαξόφωνου. Χρειάστηκε αρκετός καιρός για να ενσωματωθεί στους ρυθμούς της ροκ, αλλά με τις κατάλληλες διασκευές και πειραματισμούς, κατάφερε να εναρμονιστεί με το σύνολο και να κερδίσει τα βλέμματα. Κι αυτό γιατί ήταν κάτι το ξεχωριστό. Στα live ο κόσμος έβλεπε ένα μεταλλικό πνευστό που στο μυαλό του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την τζάζ και ξαφνιαζόταν. Όμως, αποδείχθηκε πως το σαξόφωνο προσαρμόζεται πολύ εύκολα σε όλα τα είδη μουσικής.
Πείτε μας δυο λόγια για τους The Uninvited Guest Η περίπτωση των The Uninvited Guest είναι πραγματικά ξεχωριστή. Άνθρωποι από φαινομενικά διαφορετικούς μουσικούς κόσμους, καταφέρνουν να συνδυάσουν τις γνώσεις και τις ικανότητες τους, παράγοντας ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Επομένως, ενώ η συγκεκριμένη συνεργασία φαντάζει απίθανη για αρκετούς, τελικά η δύναμη της καινοτομίας, των δεξιοτήτων και του ροκ αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο! Ο συγκερασμός όλων αυτών των μουσικών γνωρισμάτων στην συμφωνημένη βάση του ροκ, συνέβαλλαν στη διαμόρφωση ενός ιδιαίτερου ήχου. Ακόμα όμως και τώρα που δεν έχουμε κάποια δισκογραφική δουλειά, αναβαθμίζουμε τα κομμάτια μας και δημιουργούμε νέα, με στοιχεία ψυχεδελικού, progressive και funky rock. Αλλά ακόμα και τώρα είναι απροσδιόριστο και διαμορφούμενο. Πάντως ο Παύλος, ο κιθαρίστας των TUG, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να χαρακτηρίσει το είδος που παίζουμε, το αποκάλεσε «φλωρόκ», κι από τότε έμεινε! Οι The Uninvited Guest σε εμφάνιση στο Lazy Club
Από πού είναι εμπνευσμένο το «Helen’s Fate»; Είναι γνωστό πως ο έρωτας ευνοεί το γράψιμο των κομματιών. Θεωρώ πως για τον καλλιτέχνη, η γυναίκα που έχει ερωτευτεί αποτελεί πηγή έμπνευσης γι’ αυτόν, γι’ αυτό άλλωστε και η πλειοψηφία των γνωστών κομματιών που έγιναν γνωστά, αφορούν αυτό το όμορφο συναίσθημα. Το κομμάτι μας Helen’s Fate, η σύνθεση του οποίου ξεκίνησε το καλοκαίρι σε ένα ψυχεδελικό πλαίσιο, κατέληξε σε ένα epic rock κομμάτι, το ρεφρέν του οποίου πήρε τελική μορφή όταν ήμουν σφοδρά ερωτευμένος με την Ελένη. Τον Σεπτέμβρη, η σαγήνη που μου προκάλεσε με ώθησε στο να γράψω στίχους και μελωδία, με θέμα τον μύθο της ωραίας Ελένης. Τελικά, λίγο αργότερα, η Νεφέλη, η τραγουδίστριά μας, τελειοποίησε τους στίχους, και στις συναυλίες μας ο κόσμος λάτρεψε το κομμάτι και ακούσαμε πολύ όμορφα σχόλια.
Άλλα κομμάτια πέρα από το «Helen’s Fate» έχετε γράψει; Η αλήθεια είναι ότι συνηθίζω να γράφω κομμάτια τόσο στο σαξόφωνο όσο και στο πιάνο. Στο σαξόφωνο σε ένα πιο ανεβαστικό πλαίσιο, ενώ στο πιάνο, τα κομμάτια με παραπέμπουν σε soundtracks για ταινίες, αλλά και διαφορετικό έντεχνο. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καταφέρει μέχρι σήμερα να ηχογραφήσω σε στούντιο κάποιο από αυτά λόγω του φόρτου εργασίας μου, αλλά μετά τις πανελλήνιες είναι δεδομένο πως θα τα ηχογραφήσω.
Πώς συνδυάζετε τις πανελλήνιες με τη μουσική; Η σωστή οργάνωση του χρόνου είναι το κλειδί για την επιτυχία και στα δύο! Αξίζει να σημειωθεί βέβαια πως είμαι στην κατεύθυνση των Οικονομικών και Πληροφορικής, επομένως ο βαθμός δυσκολίας των μαθημάτων είναι χαμηλότερος απ’ ότι αυτών της Φυσικής λόγου χάρη.
Έχετε κάποια άλλη προγραμματισμένη εμφάνιση; Τελευταίο προγραμματισμένο opening, είχε προγραμματιστεί για τις 30 Μαρτίου στους Ad Libitum, στο The Zoo. Αλλά λόγω των συνθηκών του COVID-19 και των περιοριστικών μέτρων, ακυρώθηκε. Επόμενη συναυλία, ευελπιστώ να γίνει το καλοκαίρι.
Τέλος, ασχολείστε και με άλλες τέχνες πέρα της μουσικής; Λατρεύω το θέατρο! Αρχικά, από Β’ Δημοτικού οργάνωνα παραστάσεις θεάτρου σκιών στη γειτονιά μου, βάζοντας και εισιτήριο, ενώ με βοηθούσε ο ξάδελφός μου. Στην Δ’ Δημοτικού, συμμετείχα για πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση, με τη φοβερή σκηνοθέτη κυρία Λήδα Δημητρίου όπου παρουσιάσαμε την Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη του Νικηφόρου Βρεττάκου. Αργότερα, με το θεατρικό εργαστήριο της κυρίας Λίλιαν Καραμητσοπούλου ανεβάσαμε φοβερές παραστάσεις. Η αλήθεια είναι πως οι κωμικές παραστάσεις που ανεβάσαμε ήταν οι αγαπημένες μου, και πιο συγκεκριμένα το «Πρόσκληση σε δείπνο και φόνο» και «Ποιος σκότωσε τον William?». Αλλά το θέατρο δεν σταματάει εκεί… Αποτελεί καθημερινή πτυχή της ζωής μου. Ξέρετε πόσες φορές είχα γλιτώσει τιμωρίες στο σχολείο κάνοντας θέατρο; Αμέτρητες! Πέρα του θεάτρου ασχολήθηκα κατά καιρούς και με άλλες τέχνες, όπως με την ποίηση, λόγω του πατέρα μου που είναι ποιητής, αλλά αποφάσισα να επικεντρωθώ στην μουσική και το θέατρο και να εντρυφήσω σε αυτές. Αγαπώ το θέατρο και τη μουσική, είμαι τελειομανής με κάθε θεατρική σκηνή και κάθε ρεφρέν, γιατί φροντίζω να είναι όμορφα. Τέλος, έχω την υποχρέωση τα αποτελέσματα των προβών και τους καρπούς της προσπάθειάς μου να τους παρουσιάζω στο κοινό και να υπάρχει ανταπόκριση, καθώς χωρίς αυτή δεν γίνεται να συνεχίσεις στον καλλιτεχνικό χώρο. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Από τη θεατρική παράσταση «Ποιος σκότωσε τον William;»
Βιογραφικό. Μιχαηλίδης Ραφαήλ:
Ο Μιχαηλίδης Ραφαήλ είναι 18 χρονών και είναι υποψήφιος των Πανελλαδικών εξετάσεων. Παράλληλα με τα μαθήματά του, δραστηριοποιείται στον χώρο της μουσικής και του θεάτρου. Είναι μέλος της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Βριλησσίων, του συγκροτήματος The Uninvited Guest, ενώ πραγματοποιεί και πολλές έκτακτες εμφανίσεις. Επιπλέον συνθέτει κομμάτια στο πιάνο και το σαξόφωνο. Στόχος του είναι το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ επιθυμεί να συνεχίσει τις καλλιτεχνικές του δραστηριότητες.
