Η δραματική συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης και των εισοδημάτων του μέσου Έλληνα, το κλείσιμο της «στρόφιγγας» του δανεισμού από τις τράπεζες, ο φόβος για ένα νέο κύκλο ύφεσης ο οποίος ενισχύεται και από το αβέβαιο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον, η υψηλή φορολογία, η έκρηξη της παραοικονομίας, η έλλειψη υποδομών, είναι στοιχεία τα οποία έχουν επιφέρει σοβαρότατο και διαρκές πλήγμα στην εθνική οικονομία.
Δυστυχώς ενώ ένα μέρος της εθνικής μας ανάπτυξης στηρίχθηκε στην έντονη οικοδομική δραστηριότητα η οποία εις σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ακρογωνιαίος λίθος μίας διαρκούς αειφορίας. Σε περιοχές της χώρας όπου υπάρχουν σημαντικά ζητήματα εξωτερικών κινδύνων δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες υποδομές ώστε να αναπτυχθεί μία υγιείς οικονομική δραστηριότητα.
Οι γειτονικές χώρες κονταροχτυπιούνται για το αν ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων θα εγκατασταθεί στη χώρα τους δημιουργώντας τις συνθήκες να έρθουν και άλλα εργοστάσια που έχουν άμεση σχέση με αυτή την παραγωγή. Με λυπεί το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν διεκδικεί κάτι τέτοιο ενώ περιχαρακωνόμαστε σε αυξήσεις δαπανών όπου δεν φέρουν καμία ανάπτυξη. Φανταστείτε λοιπόν τα οφέλη που θα δημιουργηθούν στην κοινωνία και πόσο η εξειδίκευση που θα αποκτήσουν οι εργαζόμενοι θα βοηθήσει σταδιακά στη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου και τη δημιουργία επιχειρήσεων με την εκεί ιθαγένεια που θα λειτουργούν ως clusters γύρω από τις μεγάλες βιομηχανίες. Εδώ ακόμη προωθούνται πολιτικές του θεαθήναι και της ψηφοθηρίας, οι υποδομές κυρίως σε βιομηχανικές ζώνες, βιομηχανικά πάρκα και λιμάνια παραμένουν σε κακή κατάσταση και οι πολίτες περιμένουν το μάνα εξ ουρανού το οποίο όπως και ανέκαθεν είναι ξένα δάνεια. Η γραφειοκρατία, οι αμυντικές δαπάνες και τα θεάματα σε κάθε Μ.Μ.Ε δεν θα μας πλουτίσουν, υποδομές, παραγωγή και εξαγωγές χρειαζόμαστε
Κάποιοι αφελείς πιστεύουν ακόμη και σήμερα πώς το μυστικό για την επιτυχία είναι ο λαϊκισμός και η συγκάλυψη ημετέρων και συνδαιτυμόνων όμως η ατιμωρησία και η συγκάλυψη μας έχουν οδηγήσει μαζί με άλλες παθογένειες στην επαιτεία και στην αποστροφή των ξένων να επενδύσουν. Ο λαϊκισμός στην Ελλάδα δια να διατηρείται αυτή η ατιμωρησία δεν εμφανίστηκε μόνον τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι μια παθογένεια που δεν αφορά μόνο την πολιτική. Όσοι ονειρεύονται και λειτουργούν σαν κοτζαμπάσηδες σαφώς δια της ατόπου μάλλον αδιαφορούν ή φθονούν αυτούς που είναι άξιοι να πετύχουν και προς όφελος της κοινωνίας. Συχνά αποφεύγουν να μπουν στην ουσία του θέματος διότι έχουν την αστεία αντίληψη ότι πάντα η λύση των προβλημάτων ανήκει στους άλλους ενώ οι ίδιοι αγωνιούν μόνο για τη συντήρηση της λείας τους. Μπορείς να χαρακτηρίσεις τέτοιους τύπους ως αστούς; Σαφώς και όχι αλλά τότε γιατί ομιλούμε περί αστικής δημοκρατίας σε μία χώρα όπου όλα αμφισβητούνται δια της λογικής;
Επιπρόσθετα με πολύ αργούς ρυθμούς διεξάγεται έλεγχος στις περίφημες λίστες φοροδιαφυγής και τα λιμνάζοντα κεφάλαια όπου υφίστανται σε αυτές παραμένουν μελανό σημείο τόσο για την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό όσο και για την πολυσυζητημένη κάθαρση για τη δημιουργία ενός κράτους δικαίου.
Αλλά ερωτώ αν αυτές οι παθογένειες οι οποίες μας οδήγησαν ως εδώ είναι αποτέλεσμα παρθενογένεσης; Όχι βέβαια. Η Ελλάς ποτέ δεν υπήρξε κράτος το οποίο στηρίχθηκε σε καλά συγκροτημένες και αυτορυθμιζόμενες κοινωνίες ( όπως η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία ,η Σουηδία, η Γερμανία κ.α). Κάθε φορά που γίνονται εκλογές στη χώρα μας περιμένουμε να αλλάξει η εσωτερική πολιτική. Ελπίζω αυτή τη φορά η πλειονότητα των πολιτών να διεκδικήσει την αλλαγή με γνώμονα το κοινό όφελος.
Στην πατρίδα μας υφίστανται δομικά προβλήματα όπου στα άλλα κράτη είτε δεν υπήρξαν στο βαθμό που υπάρχουν εδώ, είτε υπήρξαν οι άνθρωποι που καθοδήγησαν ορθότερα τους πολίτες στην οδό της λογικής και του μέτρου. Δυστυχώς είναι πολύ πιθανό για ακόμη μία φορά να παρασυρθούν οι πολίτες απο αφηρημένα ιδεολογήματα και να μείνουν αμέτοχοι και απαθείς.
Δεν ήρθε ο καιρός όμως να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας και να πούμε ένα μεγάλο όχι σε ότι πλήγωσε αυτόν τον τόπο τόσα χρόνια;
Ας μην πάμε λοιπόν στην κάλπη δίχως να κάνουμε μία ενδελεχή έρευνα για τον ποιόν ή ποια θα ψηφίσουμε και το πιο σημαντικό ας μην τον αφήσουμε αφού και αν εκλεχθεί να αποφασίζει και να πράττει χωρίς να βάζει σε προτεραιότητα το κοινό συμφέρον. Οι μελλοντικές γενιές πρέπει να ζήσουν σε μία καλύτερη Ελλάδα, σε ένα πραγματικό κράτος δικαίου και ‘μεις έχουμε το χρέος να βάλουμε τις βάσεις για να δομηθεί ένα καλύτερο αύριο ικανό να ανταποκριθεί σε κάθε πρόκληση και σε κάθε εξέλιξη.
*Τραϊκούδης Χρήστος
Οικονομολόγος
MSc in politics & economics in Eastern & S.E Europe, UoM
