Ποιός όμως θα μείνει και θα προσπαθήσει για κάτι καλύτερο όταν βλέπει κάποιους φυγόπονους, άεργους που λειτουργούν με ιδιοτέλεια μέσα σε ομάδες συμφερόντων να θησαυρίζουν και ενώ αυτός με πτυχία, δουλειά, προσωπικό χρόνο και προσφορά στην κοινωνία προσπαθεί να καλύψει μόνο τα απαραίτητα; Πως θα έρθει ανάπτυξη χωρίς τους κατάλληλους ανθρώπους; Απλά δεν θα έρθει ποτέ πιστεύουν κάποιοι και είναι απολύτως λογικό να το λένε και να το υποστηρίζουν ως άποψη με αυτά που ακούνε και βλέπουνε κατα καιρούς.
Φυσικά εκτός από το brain drain είναι λογικό να υφίσταται και business drain και αν πάμε και λίγο παραπέρα και το democratic drain, κατ’ αυτόν τον τρόπο δε, καθίσταται δύσκολο να κρατηθεί όρθια η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον χωρίς κοινωνικές αναταράξεις. Γερνάει η ελληνική κοινωνία η οποία συνεχίζει να παραμένει περιχαρακωμένη σε μία ακριβή γραφειοκρατία και στους υπέρογκους φόρους για να τη συντηρούν. Έργα υποδομής κυρίως σε βιομηχανικές ζώνες και πάρκα δεν γίνονται στο βαθμό που θα έπρεπε ενώ το οδικό δίκτυο παραμένει σε αρκετά σημεία σε άσχημη κατάσταση ενώ ως ήταν λογικό το πληρώνουμε ακριβά διότι δεν δομήθηκε με εθνικά κεφάλαια. Εδώ που τα λέμε τι δομήθηκε σε τούτο κράτος με εθνικά κεφάλαια από την αρχή δόμησης του ως τώρα; Θα πρέπει κάποτε να γίνει όμως μία αρχή, τι λέτε;
Όσο για τα Πανεπιστήμια που υποτίθεται ότι εκεί βρίσκεται η δεξαμενή της ελπίδας του έθνους και του κράτους βρίσκονται στο έλεος του περιβόητου ασύλου όχι των ιδεών και της ελεύθερης έκφρασης αυτών αλλά της ανομίας (δεν κατάλαβα ποτέ ότι έχει άσυλο αυτός που ρημάζει και κάνει άνομες πράξεις και πόσο δε μάλλον τί δουλειά έχει σε ένα Πανεπιστήμιο το οποίο δυστυχώς φαίνεται ως ξέφραγο αμπέλι. Εφόσον όμως γίνεται κάτι τέτοιο, πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς ), Το Πανεπιστήμιο είναι για να προωθεί τη σκέψη και την έρευνα και να συνεισφέρει στην καλυτέρευση των όρων ζωής της κοινωνίας. Ποιος όμως νοιάζεται πραγματικά για την εξέλιξη; Μήπως τελικά βολεύει κάποιους να διατηρούν τους άλλους ημιμαθείς και απαίδευτους αλλά για σκεφτείτε πόσο θα αντέξει κάτι τέτοιο ένας κοινωνικός σχηματισμός ο οποίος πρέπει να ανταγωνιστεί άλλους πιο προηγμένους;
Λίγο αργά καταλάβαμε κάποιοι ότι τα δήθεν κεκτημένα δεν ήταν παρά δανεικά όπου αργά ή γρήγορα θα απαιτούσαν κάποιοι να τα επιστρέψουμε. Το χειρότερο όμως είναι ότι το μάρμαρο του παραλογισμού δεν το πληρώνουν σήμερα όλοι και με δίκαιο τρόπο και εκεί επωάζει ο φόβος για κόμη χειρότερες και πιο δυσάρεστες καταστάσεις αν σύντομα δεν αλλάξουν πολλά πράγματα.
Η έλλειψη ιστορικής ειλικρίνειας δολοφονεί και άλλους Καποδίστριες, διώχνει στην αλλοδαπή και άλλους Τρικούπηδες, στέλνει την όποια γνώση παράγεται εδώ στην αλλοδαπή για να αναπτυχθεί η τεχνολογία και η έρευνα αφήνοντας ακάλυπτη τη χώρα στους μελλοντικούς κινδύνους.
