Σε ποιά ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;
Ξεκίνησα να ζωγραφίζω στα 40 μου χρόνια. Κομβική στιγμή. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που είχα το χρόνο να αναζητήσω τι είναι αυτό που πραγματικά με ευχαριστεί.
Μπήκα σε μια αίθουσα σε μάθημα abstract. Ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα. Ένιωσα από την πρώτη μέρα πως μπροστά μου άνοιξαν οι ορίζοντες. Θα με «γιάτρευε» η ζωγραφική, το ήξερα. Θα ξαναγεννιόμουν μέσα από αυτήν.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Καλλιτέχνης γεννιέσαι. Το έχεις το μικρόβιο, σε τρώει.
Κι αν είσαι από τους τυχερούς που το εντοπίζεις και το καλλιεργείς, τότε είσαι ευλογημένος. Εξελίσσεσαι. Και μαζί σου παρασύρεις και τους ανθρώπους γύρω σου. Αυτός δεν είναι ο ρόλος ενός καλλιτέχνη;
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Σαν καλλιτέχνη με εκφράζει η λέξη «συναίσθημα». Αν δε νιώσω κάτι έντονο κατά τη διάρκεια της δημιουργίας δε μπορώ να την ολοκληρώσω.
Χρειάζομαι να μπω στη ροή, να γίνω ένα με το έργο μου, να μπώ σε μια ιστορία και να αφεθώ στα χέρια μου να με πάνε εκεί που θέλει το μέσα μου.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε;
Συνήθως όταν ξεκινάω ένα έργο δεν έχω παρά μία ελάχιστη ιδέα για το που θα με βγάλει.
Υπάρχουν φορές που μια μικρή σπατουλιά που μοιάζει με «κάτι» δικό μου, φέρνει τούμπα τις σκέψεις μου και με πάει στα άδυτά μου.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το «Escape» μου, που έμοιαζε με ένα απλό τοπίο ως τη στιγμή που η σπάτουλά μου άγγιξε τον καμβά και αποτύπωσε μια μικροσκοπική κόκκινη γραμμή που στα μάτια μου ήταν μια γυναικεία φιγούρα. Μια ιστορία μου βρήκε το δρόμο προς το φως.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;
Σαν καλλιτέχνης είμαι ενδοσκοπική. Πάντα υπάρχω πάνω στον καμβά μου, τις περισσότερες φορές άθελά μου. Συνήθως στέκομαι απέναντι στο έργο μου και διαβάζω κι εγώ η ίδια τι ακριβώς κατάφερα να μου πω.
Ψάχνω όσα αποτυπώθηκαν πάνω του χωρίς να το καταλάβω, από τις κινήσεις του χεριού μου και το παιχνίδι της μίξης των χρωμάτων. Ερμηνεύω τον ίδιο μου τον εαυτό. Μεγάλο ταξίδι αυτογνωσίας η τέχνη. Τεράστιο δώρο στη ζωή μου.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Συμπληρώντας μόλις έναν χρόνο συστηματικού έργου στο εργαστήριό μου, είμαι ακόμη σε φάση που και το πιο μικρό μου βήμα χρειάζεται ένα μεγάλο σχέδιο.
Το πιο φιλόδοξο όμως από αυτά είναι μια ατομική έκθεση. Είναι ένα στοίχημα με τον εαυτό μου που θέλω να κερδίσω.
Το να εκθέσω τη Μαρία είναι ένα τεράστιο βήμα έξω από το κουτί μου, αυτός είναι και ο λόγος που η πρώτη ατομική μου έκθεση είναι αυτή τη στιγμή το πιο μεγάλο σχέδιό μου για το μέλλον. Είναι ο στόχος με τον οποίο θα μπω το Σεπτέμβρη στο εργαστήριο.
ΒΙΟ
Γεννήθηκα το 1976 στη Θεσσαλονίκη, εδώ μεγάλωσα, στην Καλαμαριά.
Ανήκα στη γενιά που οι γονείς της είχαν το μεγάλο όνειρο να ζήσουμε καλύτερη ζωή από εκείνους, που ήταν τα παιδιά του πολέμου. Και ποιό ήταν το μεγαλύτερο εφόδιο προς αυτήν την κατεύθυνση σύμφωνα με τους γονείς μας; Οι σπουδές.
Κάπως έτσι βρέθηκα στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ. Τελείωσα το τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και εργάστηκα πάνω στο αντικείμενό μου για εννέα χρόνια. Ποτέ όμως δεν ένιωσα Μηχανικός, ήταν ένα επάγγελμα που έμαθα να το εξασκώ καλά όμως δε γέμισε την ψυχή μου.
Η ευκαιρία μιας επαγγελματικής παύσης ήρθε με τη γέννηση της κόρης μου.
Τα πρώτα χρόνια δίπλα της μου έδωσαν το χώρο να αναδιοργανωθώ και το μεγάλο κίνητρο να γίνω ο άνθρωπος που είμαι.
Μπήκα στο χώρο της δημιουργίας από άλλη πόρτα, δοκίμασα το ρούχο. Σχεδίαζα το πατρόν του, το έραβα και είχα τη χαρά μικρού παιδιού όταν το έβλεπα φορεμένο. Εθίστηκα σε αυτή τη χαρά πολύ γρήγορα.
Ένα χρόνο μετά δοκίμασα τον αυτοξηραινόμενο πηλό. Άλλος έρωτας αυτός.
Άλλαξε μορφή η δημιουργία τώρα, μπήκαν στο παιχνίδι τα πινέλα και τα ακρυλικά χρώματα.
Μαγικό ταξίδι, που τελικά με οδήγησε μπροστά στην πόρτα της ζωγραφικής. Ανοίγοντάς την ένιωσα πως επέστρεψα στο σπίτι μου. Εδώ θα έμενα, το ήξερα.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, εξακολουθώ να παρακολουθώ μαθήματα ζωγραφικής, να μελετώ έργα σύγχρονων καλλιτεχνών και να τρυπώνω σε διαδικτυακά σεμινάρια αγαπημένων ζωγράφων του εξωτερικού.
Τον τελευταίο χρόνο οργάνωσα το χώρο του εργαστηρίου μου στο κέντρο της Καλαμαριάς, που είναι και το βασικό σημείο όπου έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο που αγαπά την τέχνη μου.
Διαδικτυακά, ο τόπος που φιλοξενεί σήμερα το έργο μου είναι το ηλεκτρονικό μου κατάστημα, το MariaNenadiArt, στην πλατφόρμα του Etsy, ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζεται η ιστοσελίδα μου.
Δίνω βαρύτητα στο χώρο του διαδικτύου, με γοητεύει αυτή η άνευ ορίων αγορά.
Είναι μεγάλος ο δρόμος που διάλεξα να πάρω.
Νιώθω όμως έτοιμη να τον περπατήσω και πολύ ευλογημένη που έχω κοντά μου ανθρώπους που μου έμαθαν πως η επιτυχία είναι μόνο μια απόφαση στην οποία αρκεί να μείνεις πιστός και προσηλωμένος.
