Συναντήσαμε την ηθοποιό Μαρία Σωτηριάδου ή αλλιώς Consuelo Regina Sanchez De Rosario, με αφορμή την έναρξη του β’ κύκλου παραστάσεων της μουσικοθεατρικης κωμωδίας “ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ” του Σταμάτη Πακάκη, στο θέατρο Faust με προγραμματισμένη πρεμιέρα την Δευτέρα 04 Μαρτίου.
Τι θα θέλατε να ξέρει το κοινό για τη Μαρία Σωτηριάδου;
Αυτό που θα ήθελα πάντα να είναι το βασικό μου γνώρισμα, είναι ο εκάστοτε χαρακτήρας που καλούμαι να ενσαρκώσω. Ίσως ακουστεί υπέρτατα εγωκεντρικό, αλλά ο στόχος μου είναι να συστήνομαι κάθε φορά μέσω της προσωπικότητας που υποδύομαι. Η αλήθεια είναι ότι παίρνω απίστευτη χαρά και ικανοποίηση όταν με ταυτίζουν με τον ρόλο, θεωρώντας ότι αυτό που εισπράττουν από εμένα στην σκηνή με χαρακτηρίζει και ως άνθρωπο. Τότε και μόνο τότε, νοιώθω ότι τα έχω καταφέρει! Άλλωστε, αυτή είναι και η πραγματική μαγεία του επαγγέλματος! Να αφήνω το προσωπικό μου στίγμα σε κάθε ρόλο που ερμηνεύω, είναι αυτό που με γοητεύει και συνάμα με συναρπάζει αφάνταστα! Το να σε ξέρουν από την προσωπική ή κοινωνική σου ζωή με αφήνει παντελώς αδιάφορη.
Ποιος ο ρόλος σας στην Τελενοβέλα, του Σταμάτη Πακάκη;
Η Consuelo Regina Sanchez De Rosario είναι μια γυναίκα που ξεκίνησε την ζωή της με τις καλύτερες προδιαγραφές. Η ευγενική της καταγωγή, η παιδεία της, η θρησκευτική της προσήλωση και τα αγνά της αισθήματα απέναντι στους ανθρώπους ήταν το διαβατήριό της για μια ανάλογη ζωή. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως αναμένονταν. Για την ακρίβεια, ότι πίστεψε αποδείχτηκε πλάνο, ότι αγάπησε γέννησε απέχθεια και μίσος, ότι έκτιζε μια ζωή γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος. Μια άλλη γυναίκα ίσως δήλωνε παραίτηση, όχι όμως η Consuelo! Με οδηγό την φλογερή της προσωπικότητα και την μοναδική δύναμη επιβίωσης που την χαρακτηρίζει, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, να διεκδικήσει με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, την θέση που της άξιζε να έχει από την αρχή! Αυτήν της απόλυτα σεβαστής Αρχηγού της οικογένειας De Rosario. Από θύμα μετατρέπεται σε θύτη! Η Consuelo απολαμβάνει πια με ναρκισσιστική φιλαρέσκεια τον Οικογενειακό Θρόνο. Αποφασίζει και διατάσσει και όλοι καλούνται να υπακούσουν χωρίς αντιρρήσεις. Όμως η νίκη της, αποδεικνύεται Πύρρειος και πολύ σύντομα, οι συμπαντικές ισορροπίες θα ανατρέψουν για μια ακόμα φορά τα δεδομένα… Θα μου επιτρέψετε να σταματήσω κάπου εδώ την περιγραφή για να κρατήσουμε αναλλοίωτη την μαγεία της έκπληξης!!! Τα υπόλοιπα επί σκηνής!
Πως αισθάνεστε που η Τελενοβέλα επιστρέφει από την Δευτέρα 04 Μαρτίου στη θεατρική σκηνή του Faust για λίγες παραστάσεις;
Είμαι ενθουσιασμένη και ανυπομονώ πραγματικά να ξεκινήσουμε τον νέο μας κύκλο παραστάσεων, την Δευτέρα 4 Μαρτίου. Αισθάνομαι ευλογημένη που είμαι μέρος αυτής της εκπληκτικής ομάδας ταλαντούχων ηθοποιών και αυτής της μοναδικής παράστασης με την σφραγίδα του Σταμάτη Πακάκη που χαρίζει απλόχερα κέφι, γέλιο, χαρά αλλά και τροφή για σκέψη!
Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα και ποιος ο αγαπημένος σας στίχος τραγουδιού από το έργο;
Δύσκολη επιλογή μια και το έργο βασίζεται στις ατάκες! Θα έλεγα ότι υπάρχει όμως μία ατάκα από τον μονόλογο μου, που θεωρώ την πεμπτουσία του ρόλου μου.
“Εγώ ήμουν δίπλα του τόσα χρόνια, δίπλα στην απουσία του.”
Όσο για στίχο, επιλέγω από το ομώνυμο τραγούδι το εξής τετράστιχο:
‘’Ζήσε μέσα στην τρέλα
Για τις λύπες κράτα ομπρέλα
Σαν γαζέλα κάνε πασαρέλα
Μην κολλάς σε άλλους σαν τη βδέλλα.’’
Αν δεν είχατε τον δικό σας ρόλο ποιον θα θέλατε να είχατε και γιατί;
Χαχαχα! Όπως σας είπα και στην αρχή της συνέντευξης μας, σε κάθε έργο που συμμετέχω, ο ρόλος που μου ανατίθεται, με καθορίζει ολοκληρωτικά. Δεν μπορώ με τίποτα να σκεφτώ τον εαυτό μου σε κάποιον άλλο ρόλο μέσα στο ίδιο έργο και αντίστοιχα να φανταστώ κάποιον άλλον στον δικό μου ρόλο!
Η Μάρω Μαρκέλλου ντύνει με μουσική στο ομότιτλο τραγούδι της παράστασης σε στίχους του Σταμάτη Πακάκη. Τί κρύβει ο στίχος: “Τελενοβέλα, ήρωες όλοι μας από νουβέλα…”
Η Μάρω μας χάρισε εξαιρετική μουσική και ο Σταμάτης ζωγράφισε με τους στίχους του. Δεν υπάρχει θεατής που να μην σιγοτραγουδάει τους στίχους φεύγοντας από το θέατρο. Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω στην ερώτησή σας με μια ρήση του Βολταίρου που πολύ πιθανά να ενέπνευσε κάποια στιγμή τον Σταμάτη λόγω της κλασσικής του παιδείας και θα αφήσω την σύνδεση σε εσάς.
“Η γη είναι ένα τεράστιο θέατρο, όπου παίζεται η ίδια τραγωδία με διαφορετικά ονόματα”.
Σας ευχαριστώ πολύ.
