Η Μαρία Ρουκά, Crossover soprano και καθηγήτρια φωνητικής (vocal coach), απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr
“…Μου λείπουν οι πρόβες, οι παραστάσεις, οι έξοδοι, τα ταξίδια, μια απλή βόλτα στη θάλασσα. Και φυσικά μου λείπουν οι μαθητές μου.”
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Πω πω γυρίζω πολλά χρόνια πίσω. Αλλά πραγματικά έχουν χαρακτεί στη μνήμη μου όλα εκείνα τα απογεύματα και Σαββατοκύριακα τα οποία τραγουδούσα και ηχογραφούσα στο κασετόφωνο άπειρες ώρες την ημέρα. Πολύ πριν πάω στο ωδείο και σχολείο. Πρέπει να ήμουν 5 τότε. Αργότερα ήρθε ο αδερφός μου στη ζωή και είχα παρέα. Πριν ήμουν εγώ και οι κασέτες μου.
Ποιον καλλιτέχνη θαυμάζετε και θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Πολλούς πραγματικά
Τη σοπράνο Jessy Norman, την αγαπημένη μου Shirley Bassey …. την νεραιδένια Dulce Pontes …. τον Tom Jones τον οποίο λατρεύω σαν φωνή, τεχνική και προσωπικότητα. Ένα ντουέτο μαζί του σε ένα κλασικό soul η jazz τραγούδι το ονειρεύομαι…
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Η μουσική κι εγώ είχαμε μια παράξενη σχέση από όταν ήμουν πολύ μικρή. Αγάπης και μίσους πραγματικά. Υπήρχαν μεγάλες περίοδοι που δεν άγγιζα το πιάνο καν, αρνούμουν να μελετήσω και άλλες φορές αποκοιμιόμουν πάνω στο κλαβιέ. Έγραφα δική μου μουσική άλλοτε, και άλλες στιγμές δεν μπορούσα καν να παίξω μια sonatina. Καθοριστικό ρόλο λοιπόν έπαιξαν οι πρώτες δασκάλες και δάσκαλοι. Άλλοι με ενέπνεεαν και άλλοι πραγματικά με απομάκρυναν από τη μουσική. Ο δάσκαλος, για μένα, είναι οδηγός, εμψυχωτής και γλύπτης… Είχα τη τύχη αργότερα να βρεθούν υπέροχοι άνθρωποι στο δρόμο μου και να με οδηγήσουν στο να γίνω κι εγώ “παιδαγωγός” ως vocal coach.
Οι χορωδίες επίσης έπαιξαν το ρόλο τους. Μαθαίνεις πολλά για σένα όταν τραγουδάς στο coro, πειθαρχία, συνεργασία και φυσικά πολύ σύντομα ανακάλυψα την κλίση και αγάπη μου για το τραγούδι.
Χαίρομαι όμως επίσης και για το γεγονός ότι ενώ έχω δίπλωμα μονωδίας και εκπαιδεύτηκα κλασικά στη φωνή, ταξίδεψα και μαθήτευσα και σε άλλα φωνητικά styles… την jazz την soul και όλη τη CCM. Αυτό διδάσκω και στους μαθητές μου να μπορούν να τραγουδήσουν crossover ρεπερτόριο.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Υπό συγκεκριμένες συνθήκες θα έλεγα ότι αν είσαι έξυπνος και έχεις ισχυρό νευρικό σύστημα τότε σαν παίκτης μπορείς να αξιοποιήσεις μια αξιοπρεπή συμμετοχή. Η πραγματική επιτυχία όμως ακόμη και στα talent shows έρχεται μετά από πολύ υπομονή, σκληρή δουλειά και πάθος, έρωτα για την τέχνη.
Δεν θέλω να σχολιάσω για τους κανόνες, τις κριτικές επιτροπές κτλ. Είναι μια τεράστια συζήτηση.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Το νερό που πίνουμε πως θα το χαρακτηρίζατε; Ούτε πολυτέλεια ούτε φυσικά ανάγκη. Είναι δεδομένο. Έτσι θα έπρεπε να είναι και η μουσική.
Θα σας απαντήσω διαφορετικά. Παρατηρήστε τον άνθρωπο πώς και πόσο αλλάζει όταν ξεκινάει τη μουσική του παιδεία. Τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά πιστέψτε με.
Και αν μιλήσω για τη φωνητική τέχνη τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο μαγικά.
Καταρχήν όταν αναπνέεις ορθά το σώμα σου αλλάζει, λειτουργεί διαφορετικά. Οξυγονώνεται σωστά, αιματώνεται καλύτερα, σκέφτεσαι καθαρά. Εισαι μυοσκελετικά και πνευματικά “ελεύθερος”. Καθώς εξουσιάζεις λοιπόν το σώμα και τη σκέψη σου αποκτάς τεράστια αυτοπεποίθηση, ψυχικό σθένος. Η προσωπικότητά σου ξεκινάει και πλάθεται με νέα υλικά. Οι συναναστροφές σου έχουν πια βαθύτερη ουσία. Οταν ξεκινάς να σπουδάζεις μουσική (σε οποιαδήποτε ηλικία όμως, πότε δεν είναι αργά) τότε μπαίνουν στη ζωή σου οι λέξεις στόχος, προοπτική, σκοπός, έκφραση. Όταν πια η μουσική είναι μέσα σου βρίσκεσαι σε αρμονία, συμφωνία, μια τέλεια ισορροπία.
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Κυλά ο καιρός… δεν επιτρέπω να με πάρει από κάτω. Έχω δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να κυλάνε όμορφα οι μέρες της καραντίνας. Μου αρέσει που δουλεύουμε από το σπίτι με τον άντρα μου, διότι ξεκλέβουμε μικρές στιγμές να πούμε τα νέα μας και να αλληλεπιδράσουμε, κάτι που μου έλειπε πριν. Μου λείπουν όμως απίστευτα οι πρόβες μας, οι παραστάσεις μας, οι έξοδοι, τα ταξίδια, μια απλή βόλτα στη θάλασσα. Και φυσικά μου λείπουν οι μαθητές μου. Κουράστηκα να τους βλέπω όλους μέσα στην οθόνη του υπολογιστή. Όμως χαίρομαι γιατί έστω κι έτσι είμαι κοντά τους και δεν χάσαμε επαφή.
Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά ώστε να ασχοληθούν με τη μουσική; Καταρχήν θα τους προέτρεπα όχι απλά να ασχοληθούν αλλά να σπουδάσουν μουσική. Μορφολογία, αρμονία, ιστορία της μουσικής. Όχι όμως τα ίδια τα παιδιά. Τους γονείς θα συμβούλευα να τα ωθήσουν και να τα οδηγήσουν με αγάπη. Όπως έκανε και η δική μου μαμά, όταν 8 και 9 χρονών έκλαιγα και πεισματικά αρνιόμουν να πάω στο ωδείο. Εκείνη με αγάπη με ωθούσε να μη σταματήσω, διότι ίσως έβλεπε αυτό που μπορούσα να γίνω. Αυτή που είμαι τώρα.
Βιογραφικό.
