“Στην επιβεβλημένη αυτή απομόνωση που ζούμε όλον αυτόν τον καιρό που το τραγούδι κι η επικοινωνία με τον κόσμο διώκεται η γραφή υπήρξε αληθινό απάγκιο. Ένας τόπος ελεύθερος και ανοιχτός.”
Ποιά είναι η πρώτη σας μουσική ανάμνηση; Να τραγουδώ κάθε λογής τραγούδι στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού. Γρηγόρη Μπιθικώτση, Γιώργο Μητσάκη, Γλυκερία ανακατεμένα με παιδικά τραγούδια. Δεν θυμάμαι ακριβώς την ηλικία, δεν πήγαινα ακόμη σχολείο.
Ποιόν καλλιτέχνη θαυμάζετε και με ποιον Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Ο τόπος μας βαστά διαχρονικά πολλούς ανθρώπους της τέχνης με ήθος και λόγο ύπαρξης κι έτσι θα μου ήταν δύσκολο να μιλήσω για έναν μόνο άνθρωπο. Έχω υπάρξει αρκετά τυχερή από τα πρώτα-πρώτα μου βήματα στο τραγούδι να συνυπάρξω επί σκηνής με τους σωστούς ανθρώπους κι αυτό επιθυμώ και για την συνέχεια. Να πορεύομαι μουσικά με εκείνους που έχουμε κοινή αγάπη για το ελληνικό τραγούδι, κοινή αισθητική και κοινό πείσμα γιατί ας μην το κρύβουμε ο καιρός είναι τώρα περισσότερο από ποτέ πολύ ανάποδος για τέχνη γιατί ενώ την χρειάζεται τόσο πολύ δεν της αφήνει και πολλά τετραγωνικά να υπάρξει.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Ξεκίνησα από πολύ νεαρή ηλικία την ενασχόλησή μου με τη μουσική. Μουσικές σπουδές, τις βασικές δηλαδή, έπειτα Μουσικό σχολείο και πριν με αφήσει η εφηβεία ήμουν ήδη τραγουδίστρια ενός σχήματος στην γενέτειρά μου. Αυτό ήταν για εμένα ένα σκαλοπάτι διαφορετικής μάθησης, πρωτόγνωρης τριβής με τον κόσμο, απόκτησης ενός ρεπερτορίου. Επιρροές σίγουρα υπήρξαν. Χατζιδάκις, Θεοδωράκης κι οι μεγάλοι τους στιχουργοί. Το ονειρικό και άπιαστο της δημιουργίας. Θυμάμαι να με ρωτούν τι μουσικές ακούω και να απαντώ Γιώργο Σταυριανό και Μεράντζα πριν τελειώσω το γυμνάσιο. Ο τιτάνας Θάνος Μικρούτσικος που είχα την μεγάλη χαρά να συναντηθώ μετά την πρώτη δισκογραφική μου συμμετοχή, με συνόδευσε σαν άκουσμα. Όσα είπαμε θα τα κρατώ πάντα φυλαχτό και ευχή. Η παραδοσιακή μας μουσική παρμένη από άκρη σε άκρη αυτού του τόπου επίσης με συνεπήρε. Το Ελληνικό έντεχνο και παραδοσιακό τραγούδι βρέθηκαν από πολύ νωρίς στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μου. Το 2012 κάνω την πρώτη μου δισκογραφική συμμετοχή στον πρώτο δίσκο του Γρηγόρη Πολύζου σε παραγωγή του Νίκου Ζούδιαρη. Αυτό ήταν το βάπτισμα του πυρός και δεν θα σταματήσω ποτέ να ευγνωμονώ τον Νίκο Ζούδιαρη για την επιμονή του και τον Γρηγόρη για την υπομονή του μέχρι να με βρουν. Κάπως έτσι βρέθηκα δίπλα σε ανθρώπους που θαύμαζα για την πορεία τους και εκείνη τη στιγμή δημιουργούσαμε μαζί έναν δίσκο. Σπουδαίοι ερμηνευτές και μια συστάδα μουσικών με μακρά ιστορία στο ελληνικό τραγούδι. Το 2016 κυκλοφορεί ο πρώτος προσωπικός μου δίσκος σε μουσική και παραγωγή του Γρηγόρη με την συμμετοχή του Κώστα Μακεδόνα. Έπεται ένα ντουέτο με τον Παντελή Θαλασσινό σε ένα τραγούδι ευαισθητοποίησης ενάντια στον παιδικό καρκίνο σε μουσική του Γρηγόρη και στίχους του Πόλυ Κυριάκου. Η μουσική μου πορεία ως σήμερα χαρακτηρίζεται από ένα μοίρασμα μεταξύ Καλαμάτας και Αθήνας. Στον τόπο μου έχω την μεγάλη χαρά να είμαι μέλος ενός πολύ δεμένου και δυνατού σχήματος τους “Bit gia Bit”. Έχουμε φτιάξει ένα ιδιαίτερο συνταίριασμα ελληνικού έντεχνου και παραδοσιακού τραγουδιού.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Είναι κι αυτά ένας τρόπος να ακουστείς. Να αποκτήσεις μια πιο άμεση πρόσβαση στον κόσμο και ίσως σε κάποιους που μπορούν να σου ανοίξουν έναν δρόμο. Ποιον δρόμο ανοίγουν και πως ανοίγεται δεν μπορώ να το γνωρίζω. Προσωπικά δεν θα επέλεγα αυτόν τον τρόπο. Η ιστορία αυτών των προγραμμάτων έχει δείξει ότι στο μεγαλύτερο μέρος αν όχι στο σύνολο τους παράγουν “βεγγαλικά”. Εκτοξεύεσαι ψηλά, λάμπεις, κάνεις κρότο κι έπειτα σβήνεις όσο ταλέντο κι όρεξη για δουλειά κι αν έχεις. Μικρά σταθερά βήματα είναι πιο σωστά κι ας αργήσεις να φτάσεις κι ας μην πας όσο μακρυά σχεδίασες.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Όλες οι επόμενες!
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Η παιδεία είναι ο μόνος δρόμος όχι μόνο στο χώρο της μουσικής. Δεν είναι πολυτέλεια είναι προαπαιτούμενο προκειμένου να υπηρετείς την τέχνη σου με τον καλύτερο τρόπο. Όποιο σκαλοπάτι κατακτά κανείς είναι καλό γιατί η σκάλα είναι ανηφορική, πολλές φορές απότομη και ακριβή. Αν θέλουμε όμως να μιλάμε για πολιτισμό, για καλή συνύπαρξη, για το ωραίο και υψηλό, για σεβασμό και δημιουργία η παιδεία είναι ο μόνος δρόμος. Ζούμε σε τρελαμένους καιρούς που μας επιβάλουν να γνωρίζουμε καλά τα όπλα μας. Αυτά που δεν σκοτώνουν και δεν απειλούν.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Φυσικά υπάρχουν! Απόδειξη τόσες και τόσες μουσικές παρέες που φτιάχνουν όμορφα πράγματα μαζί, τραγούδια με συστατικό την ουσία ανεξαρτήτως αν φτάνουν σε όλα τα αφτιά. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία που χωρά μεγάλη συζήτηση. Υπάρχει μια μεγάλη κοιτίδα άρτια καταρτισμένων μουσικών, μιας νέας γενιάς που μάχεται να ακουστεί η φωνή της.
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Το επόμενο διάστημα αναμένονται τραγούδια με τη συμμετοχή μου αυτή την φορά να είναι όχι ερμηνευτική αλλά στιχουργική σε συνθέσεις του Νίκου Σαμαρά. Μουσικός μάχιμος και συνθέτης με σπουδαίες συνεργασίες.
Μιλήστε μας για την ποιητική σας πορεία; Η ποίηση όπως κι η μουσική με συνοδεύουν στο διάβα των χρόνων μου. Με την ποίηση συναντήθηκα κάπου στην εφηβεία. Είναι για εμένα μια διαρκής αναζήτηση, φράσεις και στιγμιότυπα, που δεν μπορούν χωρέσουν στα τραγούδια που θα πω. Ένας άλλος τρόπος να μιλάω. Το 2016 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική μου συλλογή “Ήχοι αθόρυβοι” από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη και τον Αύγουστο του 2020 η δεύτερη συλλογή “Το ύστερα του κόσμου” από τις εκδόσεις 24 γράμματα. Στην επιβεβλημένη αυτή απομόνωση που ζούμε όλον αυτόν τον καιρό που το τραγούδι κι η επικοινωνία με τον κόσμο διώκεται η γραφή υπήρξε αληθινό απάγκιο. Ένας τόπος ελεύθερος και ανοιχτός.
Βιογραφικό.
Η Μαρία Κρασοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Είναι απόφοιτος του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας, του τμήματος Βιολογικής Γεωργίας του Ανωτάτου Τεχνολογικού Ιδρύματος Ιονίων Νήσων καθώς επίσης και του τμήματος Ιστορίας Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Το τραγούδι και η γραφή την κέρδισαν από την πολύ νεαρή της ηλικία. Το 2012 κάνει την πρώτη της δισκογραφική συμμετοχή ως ερμηνεύτρια στον δίσκο του Γρηγόρη Πολύζου “Σε τόπους που δεν ξέρω” σε παραγωγή του Νίκου Ζούδιαρη και στο πλάι σπουδαίων ερμηνευτών όπως ο Λάκης Χαλκιάς, η Φωτεινή Δάρρα και ο Απόστολος Ρίζος.
Το 2016 κυκλοφορεί η πρώτη προσωπική δισκογραφία της με τον συνθέτη Γρήγορη Πολύζο με τίτλο “Αποστάσεις” με την συμμετοχή του Κώστα Μακεδόνα σε στίχους Αυγής Βυθουλκα, Πόλυ Κυριάκου καθώς και της ίδιας. Το 2016 επίσης κυκλοφορεί και η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο “Ήχοι Αθόρυβοι” από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.
Το 2019 το ντουέτο ευαισθητοποίησης ενάντια στον παιδικό καρκίνο “Γιατί μ’ αρέσει η ζωή” με τον Παντελή Θαλασσινό σε μουσική Γρηγόρη Πολύζου και σε στίχους Πόλυ Κυριάκου κυκλοφορεί μαζί με το παιδικό παραμύθι της Μαρή Δελλατόλα ” Ο Αντώνης που έφερε τον ήλιο”.Τον Αύγουστο του 2020 κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική της συλλογή “Το ύστερα του κόσμου” από τις εκδόσεις 24 Γράμματα.
Σήμερα ζει κι εργάζεται στην γενέτειρά της στη Σχολή Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικης. Ερμηνευτικά την συναντάμε επί σειρά ετών πλάι σε τρείς εξαιρετικούς μουσικούς με το σχήμα Bit gia Bit που αποτελείται από τους Αντώνη Κουφουδάκη, Νικόλα Παλαιολόγο και Γιώργο Κλάδη.
