Η Μαρία Κατσιώνη είναι ηθοποιός, σκηνοθέτις, πτυχιούχος του Παντείου πανεπιστημίου και έχει πιστοποιηθεί από την Swiss Approval και τον ευρωπαικό οργανισμό Αrts με το πτυχίο Creative and Caltural Sector Projects Specialist In Performing Arts.
Έχει εργαστεί στο θέατρο και στην τηλεόραση καθώς και στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Σκηνοθετεί παραστάσεις για παιδιά και ενήλικες, γράφει και διασκευάζει θεατρικά κείμενα.
Συνεργάζεται με εικαστικούς χώρους γκαλερί και μουσεία όπου συνθέτει θεματικές performance.
“Όταν έρθει η επόμενη μέρα της κανονικότητας φαντάζομαι πως θα μας βρει στο θέατρο με τους συνεργάτες μας να ξεκινάμε από εκεί που είχαμε σταματήσει… με μία παιδική παράσταση και μια εκπληκτική κωμωδία που έκανε μεγάλη επιτυχία στο West End του Λονδίνου.”
Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Μόλις ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Πάντειο πανεπιστήμιο και πήρα το πτυχίο μου ως διεθνολόγος αμέσως μετά ξεκίνησα να ασχολούμαι με την τέχνη του θεάτρου ξεκινώντας ένα νέο κεφάλαιο σπουδών με αφετηρία τη δραματική σχολή.
Ποιο ήταν το βαθύτερο κίνητρό σας; Ξεκίνησε ως μία εσωτερική ανάγκη, ως ένας τρόπος έκφρασης και ένα μέσο με το οποίο θα μπορούσα να επικοινωνήσω τις σκέψεις μου. Πάντα μου άρεσε η δημιουργία και αυτό που με γοήτευε πάντα στο θέατρο είναι όταν ζωντανεύει το κείμενο.
Ποιόν καλλιτέχνη θαυμάζετε; Είναι αρκετοί οι καλλιτέχνες που θαυμάζω, θα πω έτσι το πρώτο όνομα που μου έρχεται στο μυαλό. Τη θεατρική σκηνοθέτη Ariane Mnοuchkine με τις υπερθεαματικές της παραστάσεις.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με κάποια καλλιτεχνική φύση, στην πορεία της ζωής τους κάποιοι το ανακαλύπτουν και κάποιοι όχι. Από τη στιγμή που θα το ανακαλύψεις το έμφυτο καλλιτεχνικό σου ταλέντο, χρειάζεται πολλή δουλειά για να εξελιχθεί, απαιτείται υπομονή και επιμονή.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Η λέξη έρευνα είναι μια λέξη που μπορώ να πω πως με εκφράζει αρκετά.
Η έρευνα είναι αυτή που μπορεί να αλλάξει την πορεία της δουλειάς μας, να δώσει άλλους ορίζοντες, προοπτικές και διεξόδους.
Νιώθετε την έμπνευση πριν δημιουργήσετε; Ναι αρκετές φορές νιώθω την έμπνευση αρκεί να υπάρχει το κατάλληλο ερέθισμα.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως καλλιτέχνη; Θα με χαρακτήριζα ως έναν καλλιτέχνη που αναζητά και προσπαθεί να επικοινωνήσει μία αλήθεια με το κοινό.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αυτή τη στιγμή τα σχέδιά μας έχουν ακινητοποιηθεί. Όταν λοιπόν έρθει η επόμενη μέρα της κανονικότητας φαντάζομαι πως θα μας βρει στο θέατρο με τους συνεργάτες μας να ξεκινάμε από εκεί που είχαμε σταματήσει. Σίγουρα με μία παιδική παράσταση και μια εκπληκτική κωμωδία που έκανε μεγάλη επιτυχία στο West End του Λονδίνου.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μία φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποια θα διαλέγατε; Θα δανειστώ κάτι από τον Όσκαρ Ουάιλντ. “Θεωρώ το θέατρο τη μεγαλύτερη τέχνη όλων, τον πιο άμεσο τρόπο με τον οποίο ένας άνθρωπος μπορεί να μοιραστεί με κάποιον άλλον την αίσθηση του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.”
Πιστεύετε πώς δίνονται ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μία μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Υπάρχουν φορείς που αναδεικνύουν νέους καλλιτέχνες αλλά και μεμονωμένα άτομα που έχουν την τάση να βοηθούν τους καλλιτέχνες.
Γενικά όμως αυτό που επικρατεί είναι μία ανακύκλωση των ίδιων προσώπων.
Αυτό που εγώ πάντα λέω είναι πως ακόμα κι αν δεν υπάρχουν οι ευκαιρίες θα πρέπει να τις δημιουργούμε μόνοι μας, αυτό κάναμε και εμείς άλλωστε.
Ακούμε συνεχώς για βία ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Όχι δεν εντυπωσιάζομαι. Ο χώρος του θεάτρου είναι φωτεινός κι οτιδήποτε φωτεινό έχει και σκοτεινές πτυχές που όλοι γνωρίζουμε. Αυτά τα φαινόμενα που συμβαίνουν στον καλλιτεχνικό χώρο τα συναντάμε και σε άλλους εργασιακούς χώρους. Απλά τώρα βρισκόμαστε σε ένα timing που η κοινωνία έχει ανάγκη να σπάει τη σιωπή της, έχει την ανάγκη να μιλήσει αρχίζει πλέον να πέφτει φως στο σκοτάδι, και γι’ αυτό και έχουμε συνεχόμενες αποκαλύψεις, καταγγελίες που οδηγούνται στο δρόμο της δικαιοσύνης.
“Κανένας δεν μπορεί να κάνει κατάχρηση της εξουσίας και να κακοποιεί με οποιοδήποτε τρόπο τους άλλους για να ικανοποιήσει το ναρκισιστικό του εγώ.”
Δεν έχω υποστεί κάποια μορφή βίας, ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια είναι συγκεκριμένοι οι συνεργάτες μου και έχουμε δημιουργήσει ένα πολύ ασφαλές περιβάλλον για μας και για τα υπόλοιπα άτομα που συνεργαζόμαστε.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του polismagazino; Χρειάζεται να οπλιστούμε με απεριόριστη υπομονή έως ότου έρθει η ώρα που θα μπούμε ξανά στην κανονική μας ζωή. Το διάστημα αυτό θα πρέπει να παραμείνουμε δημιουργικοί και αλληλεγγύοι και να χρησιμοποιήσουμε το χρόνο αυτό για περισσότερο κριτικό αναστοχασμό και εσωτερική αλλαγή.
Εύχομαι το καλύτερο σε όλους!
