Μαρία Δημητράτου: “…Αποτυπώνω την προσωπική μου αλήθεια, αποδιώχνοντας τις “δεύτερες” σκέψεις, χωρίς να “εκβιάζω” το συναίσθημα του θεατή

Συμμετέχει στην εικαστική έκθεση “Τerrain vague – Μεταβατικά Τοπία” στη Luminus Eye

Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την Τέχνη και τι σας ενέπνευσε στη θεματολογία της συγκεκριμένης έκθεσης; Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια όπου καθοριστικό ρόλο ”έπαιζαν” η μουσική και το θέατρο. Τα ακούσματα μεγάλων συνθετών, οι συζητήσεις γύρω από τα έργα σημαντικών θεατρικών συγγραφέων αλλά κυρίως οι ίδιοι οι άνθρωποι που συναναστράφηκα και θαύμασα, με οδήγησαν στο να έχω την ανάγκη να εκφραστώ και η ίδια μέσα από την τέχνη. Σπούδασα φωτογραφία κι έπειτα θέατρο. Εργάστηκα και συνδέθηκα με ανθρώπους αξιόλογους και στους δυο χώρους. Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, βρέθηκα να εργάζομαι σε μεγάλη απόσταση από τον τόπο διαμονής μου. Αυτή η καθημερινή, αναπόφευκτη μετακίνηση (ο κενός χρόνος), υπήρξαν για εμένα η αφορμή της δημιουργίας του συγκεκριμένου έργου.

Ποιά θέματα απασχολούν το έργο σας; Πως και από τι εμπνέεστε; Η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη αφορμές, προκλήσεις και στιγμές που σε οδηγούν στο αποτέλεσμα. Το ζήτημα είναι να αναζητάς τους λόγους που σε ωθούν στο να θέλεις να το μοιραστείς.

Υπάρχει αγωνία στη δημιουργία; Η αγωνία εμπεριέχει το συναίσθημα του φόβου που μόνο ανασταλτικά μπορεί να λειτουργήσει στη δημιουργία ενός έργου. Συσχετιζόμενη όμως με την κατάσταση της αναμονής – ανασφάλειας που δεδομένα βιώνει κάθε καλλιτέχνης, μπορεί να απογειώσει μια δημιουργία, εφόσον βάλει τον ίδιο σε μια διαδικασία αμφισβήτησης του εαυτού του.

Από ποιους άλλους καλλιτέχνες έχετε επιρροές; Θα αναφερθώ ενδεικτικά σε ορισμένους κορυφαίους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα όπως ο Brett Weston, ο Arthur Tress, ο Minor White και ο Charles Harbutt.

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως εικαστικός καλλιτέχνης; Το να αποτυπώνω την προσωπική μου αλήθεια, αποδιώχνοντας τις ”δεύτερες” σκέψεις και χωρίς να ”εκβιάζω” το συναίσθημα του θεατή.

Νομίζετε ότι η τέχνη έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τις υφιστάμενες κοινωνικές συνθήκες; Ένας καλλιτέχνης έχει την ανάγκη να επικοινωνήσει τις ιδέες και τα συναισθήματά του. Όταν αυτή η μορφή επικοινωνίας, αποκτήσει στοιχεία κριτικής σκέψης ή πολιτικού λόγου και καταφέρει να γίνει πόλος έλξης των ανθρώπων, τότε οι ίδιοι, ενωμένοι, μπορούν να αλλάξουν πολλά. Έχει αποδειχτεί στην ιστορία από φωτογράφους που παρουσίασαν την αλήθεια ως πολεμικοί ανταποκριτές, από θεατρικούς συγγραφείς που άσκησαν κοινωνικοπολιτική κριτική στα κείμενά τους, από μουσικούς και συνθέτες που αφύπνισαν μαζικά συνειδήσεις…

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ο επόμενος στόχος αφορά στην ταξιδιωτική φωτογραφία. Αυτό το καλοκαίρι θα αφοσιωθώ στην καταγραφή των τοπίων και των ανθρώπων του νησιού των Κυθήρων όπου έζησα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Σκοπός μου είναι να ολοκληρώσω μια ατομική έκθεση που θα πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο στην Αθήνα, με τίτλο “Ένα ”μέρος” που έγινε ”τόπος”.”

Βιογραφικό σημείωμα: Η Μαρία Δημητράτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φωτογραφία στη σχολή “Focus School of Photography & Video” του Τ. Ζερδεβά και θέατρο στην Ανώτερη Δραματική Σχολή “Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας” του Γ. Κιμούλη. Ως φωτογράφος, εργάστηκε σε γνωστά περιοδικά, συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις, επιμελήθηκε εξώφυλλα δίσκων και βιβλίων καθώς και θεατρικά προγράμματα. Επίσης, έχει αποσπάσει το Ά Βραβείο σε διαφημιστικό διαγωνισμό προϊόντος, γνωστής εταιρείας, στην κατηγορία της ψηφιακής εικόνας. Ως ηθοποιός, συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις, διαφημιστικά σπότ και σήριαλ. Επιπλέον, εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη. Τα τελευταία χρόνια, έχει ενταχθεί στον ιδιωτικό τομέα.