https://www.youtube.com/watch?v=tl3QScNidEA
Πείτε μας λίγα λόγια για το πρώτο σας single “Αχ ρε μανα” και την ιστορία που κρύβεται πίσω απο αυτο. Το τραγούδι γράφτηκε τον Φεβρουάριο του 2019 με μια ιστορία που ξεκινά μήνες πριν.
Μια ιστορία ενός καλού φίλου, μίας αγαπημένης σύμβουλου σπουδών, μίας Αγίας και κάποιων ίσως όχι και τόσο τυχαίων συμπτώσεων. Το καλοκαίρι του 2018 γνώρισα ένα όμορφο, δραστήριο, χαμογελαστό πλάσμα το οποίο όμως είχε χτίσει καλά τα τείχη του για να μην δείχνει τα συναισθήματα του προς τα έξω. Ένα όμορφο Αυγουστιάτικο βράδυ, μου είπε ότι είχε χάσει την μητέρα του. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ακόμα κι αυτό μου το είπε με ένα χαμόγελο στα χείλη. Ίσως από αμηχανία, νοσταλγία, ένα τρόπο να κρύψει τον πόνο, ίσως λίγο από όλα. Μετά από αυτό το βράδυ δεν ξανασυζητήσαμε για το χαμό της. Δεν ήξερα ούτε τον λόγο, ούτε το όνομα της, τίποτα περισσότερο. Φεύγει το καλοκαίρι και μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας και τις συγκυρίες ζωής χαθήκαμε. Δεκέμβριος τοτε, ετοιμαζόμουνα για μία από τις πιο σημαντικές ακροάσεις της ζωής μου στο Berklee college of music. Πριν ταξιδεψω για την ακρόαση, η σύμβουλός μου μου είχε δώσει μία κάρτα. Είχε μέσα μία αγία, προστάτιδα της μουσικής και δίπλα τα λόγια «Εύχομαι αυτή η αγία να είναι δίπλα σε κάθε σου βήμα» Από εκείνη τη στιγμή είχα βάλει αυτή την Αγία στην καρδιά μου.
Περνάει 1 μήνας, επέστρεψα ήδη κύπρο. Μέσα από μία κοινοποίηση προς τα τέλη Ιανουαρίου, βλέπω ότι ήταν τα γενέθλια της μητέρας αυτού του φίλου. Και το όνομα αυτής, το ίδιο με την Αγία από την κάρτα… το ίδιο με την προστάτιδα μου. Οι φύλακες άγγελοι μας είχαν το ίδιο όνομα, ένα όνομα που δεν είχα ξανα ακούσει σε όλη μου τη ζωή μέχρι τον Δεκέμβρη… Και οι συμπτώσεις δεν τελειώνουν εδώ. Ήταν μια μέρα του Φλεβάρη, ίδια σαν όλες της άλλες, ώσπου σε μία στιγμή με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι, μια κακή διαίσθηση για αυτό τον άνθρωπο που χαθήκαμε. Ψάχνοντας το όνομα του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης βλέπω κάτι που με συγκλονίζει. Την ίδια ώρα που ένιωσα τον κόμπο στο στομάχι, την ίδια ώρα είχε ανεβάσει τα λόγια «Αχ ρε μάνα, βιάστηκες να φύγεις….» από το άρθρο της Δέσποινας Χατζάκη. Αυτός ο άνθρωπος, που δεν εκφράζεται ποτέ.. Όχι, δεν πιστεύω πως ήταν τυχαίο… Ήταν ένα μήνυμα από τους φύλακες άγγελους μας…
Ήταν η στιγμή όπου μπήκα στη θέση αυτού του ανθρώπου. Δάκρυσα. Έβαλα ένα κομμάτι από την ψυχή μου και όλα τα κομμάτια της δικής της. Και έτσι, γράφτηκε το τραγούδι “Αχ ρε Μάνα…”
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Θυμάμαι τον εαυτό μου γύρω στα 4 χρόνια όταν άκουσα το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Επειδή αυτό είναι και το όνομα της μητέρας μου, νόμιζα ότι ήταν το τραγούδι της μαμάς και τότε το έμαθα στο πιάνο και μάλιστα ήταν το πρώτο που έπαιξα με τα δύο χέρια.
Με ποιόν Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Όπως δεν μπορώ να επιλέξω έναν αγαπημένο μουσικό έτσι δεν μπορώ ούτε και να διαλέξω κάποιο συγκεκριμένο που θα ήθελα να βρεθώ επί σκηνής μαζί του. Γλυκερία, Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Πάριος είναι κάποιοι μεγάλοι καλλιτέχνες οι οποίοι μεγάλωσα με τα τραγούδια τους και θα ήταν τιμή μου να βρεθώ μαζί τους επί σκηνής αλλά σίγουρα θα χαιρόμουν να συνεργαστώ και με νεότερους καλλιτέχνες όπως Γιάννη Χαρούλη, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Ελεονόρα Ζουγανέλη, Νίκο Βέρτη και άλλους διάφορους.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Η μουσική υπήρχε στη ζωή μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ξεκίνησα μαθήματα πιάνου στα 5 μου αλλά σιγά σιγά συνειδητοποίησα ότι η μεγάλη μου αγάπη είναι το τραγούδι, έτσι ξεκίνησα μαθήματα φωνητικής στα 13 μου χρόνια. Έχω λάβει μέρος σε αρκετούς διαγωνισμούς κυρίως εντός σχολικού χώρου όπου απέσπασα και κάποιες διακρίσεις για δικές μου συνθέσεις. Μπορώ να πω ότι ίσως η πιο καθοριστική στιγμή για τη μουσική στη ζωή μου ήταν στις 14 Μαρτίου 2018. Εκείνη την βραδιά έλαβα μέρος σε ένα αφιέρωμα για τον Γιώργο Θεοφάνους. Μετά το πέρας της συναυλίας όπου μίλησε ο ίδιος για επίλογο, είπε κάποια λόγια τα οποία δεν θα τα ξεχάσω ποτέ, και αμέσως μετά μου παρέδωσε ο ίδιος το πρώτο πτυχίο μου στο πιάνο (DipABRSM), το οποίο κατάφερα να πάρω μετά από 3 χρόνια σκληρής προσπάθειας.
Νοιώθω ότι εκείνο το βράδυ, ήταν το σημείο που ξεκίνησαν όλα.
Σας “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία; Καθόλου. Η επιτυχία είναι ένας στόχος, που δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς κάποιες αποτυχίες. Είναι όλα μέρος της διαδρομής. Όσο για την σκέψη της γενικής αποτυχίας στην καριέρα ή στη ζωή, δεν με τρομάζει, δεν θα αποτύχω. Πιστεύω ακράδαντα στη δύναμη της πραγματικής θέλησης.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Πιστεύω ότι είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αναδεικνύονται νέα ταλέντα. Η ποιότητα τους έχει ανεβεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια όμως λόγω της πληθώρας των talent show που υπάρχουν τώρα ο κόσμος έχει λίγο χάσει το ενδιαφέρον του προς αυτά.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Και πάλι δεν μπορώ να σκεφτώ μια συγκεκριμένη. Θα ήθελα σίγουρα να συνεργαστώ με αξιόλογους καλλιτέχνες σε κάποιες πίστες της Αθήνας και να βγάλω δικούς μου δίσκους σε μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες.
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού; Εννοείται, άλλωστε αυτή είναι και η δουλειά τους. Απλά προσωπικά πιστεύω, για να μπορεί ο μάνατζερ να βοηθήσει στην ανέλιξη ενός μουσικού πρέπει σίγουρα να υπάρχει μεταξύ των δυο εμπιστοσύνη και κάποια χημεία.
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Έχω ανοίξει δειλά δειλά το δικό μου κανάλι στο YouTube και έχω φτιάξει σελίδα στο facebook όπου μπορώ να μοιράζομαι με φίλους τραγούδια και συναισθήματα, με στόχο να μεγαλώσει η ομάδα μας το περισσότερο δυνατό. Έχω βάλει στόχο να κάνω περισσότερες εμφανίσεις σε Κύπρο προς το παρών και σίγουρα ένας μεγαλύτερος στόχος είναι καριέρα στην Αθήνα όπου είναι το κέντρο των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων σε Ελλάδα και Κύπρο.
Μαρία Βαρδάκη Social:
Facebook https://www.facebook.com/museriav/
Instagram https://www.facebook.com/museriav/
