“Ξεκίνησα την καριέρα μου συγκρατημένα σουρεαλιστής, αλλά συνέχισα κάτι ανάμεσα στον ιμπρεσιονισμό και τον ρεαλισμό. Όμως μετά τις σπουδές μου στο κέντρο τέχνης του Μάρμπουργκ της Γερμανίας σε διάφορες τεχνικές πάνω στην θαλασσογραφία, έβαλα στη δουλειά μου και πινελιές ναΐφ”
Τι είναι η ζωγραφική για εσάς; μια μορφή προσωπικής έκφρασης; ανάγκη για δημιουργία; επικοινωνία; ή κάτι άλλο; α) Πρώτα απ’ όλα είναι η πρώτη μου αγάπη.
Φυσικά και είναι η ανάγκη για δημιουργία η ενασχόληση ενός ανθρώπου με την τέχνη. Με την οποιαδήποτε τέχνη.
β) Όπως σε όλες τις τέχνες έτσι στη ζωγραφική και την συγγραφή με τον καιρό έρχεται και η προσωπική έκφραση, που όμως διαμορφώνεται ανάλογα με τις εμπειρίες που θα έχει ο δημιουργός σ’ αυτό το ταξίδι του στην τέχνη.
γ) Έτσι με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται και η ανάγκη του να επικοινωνήσει με το κοινό του.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως εικαστικός; Θα έλεγα πως ξεκίνησα την καριέρα μου συγκρατημένα σουρεαλιστής, αλλά συνέχισα κάτι ανάμεσα στον ιμπρεσιονισμό και τον ρεαλισμό. Όμως μετά τις σπουδές μου στο κέντρο τέχνης του Μάρμπουργκ της Γερμανία σε διάφορες τεχνικές πάνω στη θαλασσογραφία, έβαλα στη δουλειά μου και πινελιές ναΐφ.
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας ως εικαστικός; Ανάλογα με την εποχή και την διαδρομή μου στον χώρο της τέχνης. Η θάλασσα τα τοπία και το ανθρώπινο σώμα στην αφαιρετική του μορφή, είναι μερικοί παράγοντες που με επηρέασαν όχι μόνο στη ζωγραφική αλλά και στη συγγραφική μου πλευρά. Γιατί αυτές οι δύο τέχνες είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
Με ποια προσωπικότητα της Τέχνης θα θέλατε να έρθετε σε διάλογο και με αφορμή ποιο θέμα; Με τους Δασκάλους μου στη σχολή γιατί είχα μαζί τους αρκετές διαφωνίες, πάνω στην τέχνη φυσικά. Θα ήθελα να μάθω αν είμαι ακόμα γι’ αυτούς ο αιρετικός φοιτητής τους. Όπως με έλεγε ο Νικολάου…
Θα μπορούσατε να ασχοληθείτε με κάποια άλλη μορφή τέχνης εκτός της ζωγραφικής; Όποιος ασχολείται με κάποιο είδος της τέχνης είναι σχεδόν σίγουρο ότι μπορεί να την υπηρετήσει σε όλες της τις μορφές. Ακόμα και από την κουζίνα. Εμένα δυστυχώς η ενασχόληση μου με τις δύο υπέρτατες μορφές της, την συγγραφή και την ζωγραφική, δεν μου έχουν αφήσει τα περιθώρια να ασχοληθώ με τις άλλες μορφές της.
Αν επιλέγατε μια διαφορετική εποχή για να ζήσετε και να δημιουργήσετε ποια θα ήταν αυτή και με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι θα εκφραζόσασταν καλλιτεχνικά; Του μεσοπολέμου γιατί υπήρξε η αφετηρία μιας νέας εποχής για την τέχνη και επειδή την χαρακτηρίζει μια μεγάλη ποικιλομορφία. Ειδικά στην Ελλάδα μετά την μικρασιατική καταστροφή μαζί με το κράτος επανιδρύεται και η τέχνη. Όμως η διαφορετική τάση των καλλιτεχνών είναι εμφανής. Αλλιώς ζωγράφιζε ο Αγήνωρ Αστεριάδη αλλιώς ο Σπύρος Βασιλείου και αλλιώς οι Δάσκαλοι μου Γραμματόπουλος και Νικολάου.
Ποια είναι η σχέση του δημιουργού με το έργο του; Δεν θα σας απαντήσω με την τετριμμένη πια έκφραση “την σχέση του πατέρα με τα παιδιά του”… αλλά είναι μεγάλη.
Εδώ όμως θα πρέπει να διευκρινίσω πως σε αυτή την περίπτωση αδικείται κατάφορα ο ζωγράφος, γιατί η δημιουργία του είναι μία και μοναδική. Από τη στιγμή που ο ζωγράφος θα αποχωριστεί το έργο του πάει το έχασε. Σπάνια θα ξανασυναντηθεί μαζί του και αν τύχει και συναντηθεί δεν έχει δικαίωμα ούτε να τα αγγίξει. Υπάρχουν πάρα πολλά έργα μου που δεν τα έχω ξαναδεί από την στιγμή που τα αποχωρίστηκα. Σχεδόν τα έχω ξεχάσει. Ενώ η συγγραφή δεν έχει τέτοια προβλήματα γιατί είναι άυλη. Η αποτύπωση των σκέψεων που κάνει ο συγγραφέας πάνω στο χαρτί, στο PC πια μπορεί να εκτυπωθεί σε χιλιάδες αντίγραφα. Όλο και κάποιο θα έχει φυλάξει στη βιβλιοθήκη του. Άσε που είναι πιο προσιτό στο κοινό ένα βιβλίο από ένα πίνακα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Δυστυχώς πολλά και τίποτα και πώς να κάνεις σχέδια αυτή την εποχή που ούτε να ονειρεύεσαι δεν μπορείς. Ειδικά σαν εικαστικός δεν βλέπω ότι μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα. Τα εργαστήρια των ζωγράφων είναι ασφυκτικά γεμάτα από βαμμένα τελάρα.
Σε ποιά ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε; Αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν κάπου στα δεκαπέντε μου.
Όπως όλα τα παιδιά έτσι και εγώ ξεκίνησα με στιχάκια και διηγηματάκια. Όμως το έναυσμα για να γράψω μου το έδωσε μια φιλόλογος που είχα στο γυμνάσιο. Τη θυμάμαι σαν τώρα να μου λέει: “Ρε Μανιατάκη μπορεί να κάνεις πολλά ορθογραφικά λάθη στις εκθέσεις σου, αλλά χαίρομαι να τις διαβάζω. Είναι μικρά διηγήματα. Χρησιμοποιείς τεχνικές όπως η σύνταξη και οι διάλογοι που θα τις διδαχτείς μετά από χρόνια”.
Η αλήθεια είναι πως όταν έγραφα ήμουν τόσο απορροφημένος στο κείμενο μου που πάνω στον οίστρο της δημιουργίας δεν σκεπτόμουν την καθόλου την ορθογραφία. Έπρεπε να προλάβω να γράψω τις σκέψεις μου πριν τις χάσω. Η Εισαγωγή μου όμως στην Ανωτάτη Σχολή Καλών τεχνών έγινε η αιτία να καθυστερήσω να ακολουθήσω την συμβουλή της.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως συγγραφέα; Πολλές, αλλά περισσότερο η “θεατρικότητα” και μετά η “κίνηση” γιατί μου αρέσει να δίνω δυναμική στο κείμενό μου, που νομίζω πως τα διαθέτει και τα δύο.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν τη συγγραφή; Δύσκολη ερώτηση. Η έμπνευση μπορεί να σου έρθει από εκεί που δεν το περιμένεις, ειδικά στη ποίηση. Για τη μυθοπλασία θέλω να πω πως είναι ένα ταξίδι που ενώ κατά κάποιο τρόπο ξέρεις την αφετηρία, δεν ξέρεις ούτε ποιες στάσεις θα κάνεις στην διαδρομή, ούτε που θα σε βγάλει. Ακόμα κι εγώ που το γράφω περιμένω με την ίδια αγωνία όπως και οι αναγνώστες να δω το τέλος αυτής της περιπέτειας. Ο λόγος είναι ότι οι ήρωες που θα δημιουργηθούν θα γεννηθούν λέω εγώ, είναι ελεύθεροι σαν όλους τους ανθρώπους που γεννιούνται με τα προτερήματα τους και τα ελαττώματα τους, να αποφασίσουν μόνοι τους για τη ζωή τους. Και ποιος είμαι εγώ που θα τους την αλλάξω. Οπότε…..
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Εκτός από την πεζογραφία και την ποίηση κάνω και θεατρική γραφή. Δυστυχώς τα σχέδια μου να ανέβει στην σκηνή το θεατρικό μου έργο ‘’Η τρεις επιστροφές‘’ που βασίζεται ‘’Στα χνάρια της Μνήμης’’ λόγο πανδημίας πήρε αναστολή. Όπως σας απάντησα στην ίδια ερώτηση στην προηγούμενη ενότητα για την ζωγραφική. Όχι μόνο δεν μπορούμε να κάνουμε σχέδια για το μέλλον αυτή την εποχή αλλά ούτε να ονειρευόμαστε.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας; Στην ποίηση και τον πεζό λόγο δεν υπάρχουν σχολές με την έννοια που την αντιλαμβανόμαστε στις εικαστικές τέχνες. Ίσως ρεύματα και τάσεις. Έτσι όπως και οι περισσότεροι συγγράφεις της εποχής μας ανήκω κάπου ανάμεσα στους μεταπολεμικούς και τους μεταμοντέρνους συγγραφείς.
Αλλά ας μην κρυβόμαστε γράφουμε όπως θέλουμε και όπως μιλάμε και με το κείμενό μας δημιουργούμε την τάση.
Βιογραφικό. Μανιατάκης Γιώργος. Μέλος του Επιμελητήριου Εικαστικών τεχνών Ελλάδος. Γεννήθηκε στον Πειραιά και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, συνέχισε τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή των Καλών Τεχνών και στα εργαστήρια του Νικολάου και του Γραμματόπουλου. Συγχρόνως παρακολουθεί μαθήματα Art & Design στις σχολές Βακαλό , Δοξιάδη και στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών.
Την ίδια χρονική περίοδο γράφει διηγήματα και ποίηση που δημοσιεύονται στα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής ‘’ΝΩΕ’’, ‘’Νεοελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά’’ , ‘’Τραμ’’, ‘’Λοτός’’.
Μετά το τέλος των σπουδών του στην ΑΣΚΤ φεύγει για το Marburg της Γερμανίας όπου παρακολουθεί σεμινάρια χρώματολογίας και διαφορές τεχνικές πάνω στην θαλασσογραφία, στην σχολή τέχνης του Marburg. Συγχρόνως εργάζεται στο εικαστικό κέντρο της πόλης όπου υπάρχουν και έργα του. Εκείνη την περίοδο άρχισε να ασχολείται πιο εντατικά με την λογοτεχνία με ένα κύκλο ποιημάτων και νουβέλες. Όμως οι υποχρεώσεις του στην τέχνη του χρωστήρα. Διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό δεν του επέτρεψαν να δώσει περισσότερο χρόνο στην λογοτεχνία, κάτι που έγινε μετά το 2012.
Η περίοδος 2015- 2019 ήταν η πιο παραγωγική. Έγραψε τρία μυθιστορήματα δεκαεπτά διηγήματα και δύο ποιητικές συλλογές. Ακόμα έχει παρακολουθήσει προγράμματα σκηνοθεσίας, κριτικής και θεατρικής γραφής. Ακόμα έχει πάρει σε σεμινάρια του ΕΚΠΑ ελληνικής λογοτεχνίας και επιμέλειας κειμένων.
