Ο ΜΑΚΗΣ ΡΟΥΣΟΜΑΝΗΣ, Συγγραφέας, τοποθετείται στο polismagazino.gr για το lockdown, τον πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
“Μέσα στην κρίση και στον πανικό, οι καλλιτέχνες θα πρέπει να διατηρήσουν τη σκέψη τους και την άποψή τους καθαρή, έτσι ώστε να μεταδώσουν την αισιοδοξία και το φως στον καθένα.”
Φωτογραφίες: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΑΣΙΔΗΣ
Τοπικά Lockdown: Αναγκαία ή όχι; Αναγκαία για να μην έρθουν τα χειρότερα.
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Αβέβαιο για τη δίκη μου γενιά. Έχω ελπίδα για τους νέους ανθρώπους, με παιδεία και όνειρα. Θα εξελίξουν όλα όσα δεν καταφέραμε εμείς. Η χώρα του φωτός δε ζει χωρίς πολιτισμό.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Η αγκαλιά για εμένα δεν ήταν ποτέ μια λέξη. Έκφραση και μετάδοση συναισθημάτων. Ήταν και είναι κάτι ανώτερο κάτι θεϊκό.
Ειδικά στις μέρες που ζούμε την αποξένωση, έχουμε την ανάγκη της αγκαλιάς ακόμη πιο πολύ. Ίσως αυτός να είναι ο στόχος για κάποιους.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Είμαι από τη φύση μου αρρωστοφοβικός. Από μικρό παιδί φοβόμουν το θάνατο και την απώλεια των αγαπημένων μου ανθρώπων. Στις μέρες μας βεβαίως οι σκέψεις του θανάτου και της ασθένειας υπάρχουν στην καθημερινότητά μου με όλο αυτό που περνάμε. Τολμώ να πω πως δεν είμαι ευτυχισμένος κάτω από αυτές τις συνθήκες. Δεν το έχω ξεπεράσει και αυτό φαίνεται και στα βιβλία μου, που προσπαθώ να ξορκίσω το θάνατο, τις φοβίες μου και κάθε είδους απώλεια.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Τη μάσκα έμαθα να τη φοράω την αποκριά. Στις μέρες μας θεωρώ πως χάνω την ταυτότητα μου και την προσωπικότητά μου. Την έκφραση μου. Δε θέλω να πιστεύω κάτι τέτοιο, πως θα παραμείνει. Δεν τολμώ να σκεφτώ μετά από μια πενταετία να βγαίνω από το σπίτι ως μασκοφόρος.
Καλλιτέχνης: “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Νομίζω πως αυτό είναι το ζητούμενο. Μέσα στην κρίση και στον πανικό, οι καλλιτέχνες θα πρέπει να διατηρήσουν την σκέψη τους και την άποψή τους καθαρή, έτσι ώστε να μεταδώσουν την αισιοδοξία και το φως στον καθένα. Εξάλλου, οι καλλιτέχνες οφείλουν να είναι μπροστά σε κάθε πρόκληση, καλή ή κακή. Είναι στη φύση μας!
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Έτσι όπως είναι η κατάσταση το μόνο που μπορώ να προτείνω είναι να ακούσουμε τους ειδικούς.
Βεβαίως, δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να κλείνουν θέατρα, μουσικές σκηνές κλπ και να είναι ανοιχτά τα σχολεία και να γίνεται συνωστισμός στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Θεωρώ λοιπόν πως το κράτος θα πρέπει να μεριμνήσει για όλους τους καλλιτέχνες που ζούσαν μέσα από τις τέχνες. Θα πρέπει κάτι να κάνει για να συνεχίσει η χώρα του πολιτισμού να παράγει πολιτισμό.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Υπομονή, χαμόγελο, προσευχή και ελπίδα. Είναι “φάρμακα” δοκιμασμένα δίχως παρενέργειες αιώνες τώρα! Και όλα θα πάνε καλά. Εύχομαι και ελπίζω σε καλύτερες συνθήκες και ημέρες.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Το μήνυμα μου είναι μια ευχή που τούτες τις μέρες, την έχουμε όλοι ανάγκη. Αναγνώστες και μη.
Να έχουμε υγεία στο σώμα, γαλήνη στο πνεύμα και φως στις ψυχές μας.
