ΜΑΙΡΗ ΤΡΙΒΙΖΑ «Η τέχνη είναι η ευχαρίστηση των ματιών, είναι η μαγεία που επεκεινα»

“Προορισμός της τέχνης δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο και κάθε καλλιτέχνης καλείται να μετουσιώσει με τα υλικά του σε έργα τέχνης τις αληθινές του αξίες… Ας μην ξεχνάμε, ότι δημιουργός, έργο τέχνης και θεατής βρίσκονται σε έναν ατέρμονο διάλογο”

Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με την τέχνη; Το ταξίδι στην τέχνη, ορίζει και καθορίζει την ζωή μου, σηματοδοτωντας τα πρώτα ευαίσθητα παιδικά χρόνια, κάπου εκεί που ξεκινάνε οι πρώτες καταγραφές μνήμης. Οι πρώτες καρικατούρες έγιναν καλοσχημα σκιτσάκια, οι πρώτες σχολικές ζωγραφιές απόκτησαν την δική τους δυναμική στα εφηβικά χρόνια. Μια σχεδόν γονιδιακή συνέχεια, οδήγησε τις ανησυχίες των χρόνων εκείνων σε καλλιτεχνική παρόρμηση, που γέμιζε αβίαστα σελίδες προσαρμοσμενες στη νιότη. Έκτοτε, με αναγκαστικές παύσεις- σπουδές σε άλλους τομείς, επαγγελματική σταδιοδρομία-, αλλά με μεγάλα και αξοδευτα αποθέματα αγάπης για την τέχνη και συνεχούς μελέτης, συμπεριλαμβανομένης μιας τριετίας σπουδών ελεύθερου σχεδίου, στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Δήμου Αγ. Παρασκευής, πλάι σε σπουδαίους δασκάλους της ΑΣΚΤ (Λαουρακη Μαρουσω, Ελένη Ζουνη), καθώς και Ιστορία της Τέχνης με τον εξαίρετο δάσκαλο, Καθηγ. Παντελή Τσαβαλο, κοσμητορα στη Vakalo. Ιδιαίτερα τα τελευταία επτά χρόνια, προσπαθώ να αποδώσω την αλήθεια μου, με μηνύματα που εισπράττω από τον κόσμο, μέρος της ευαισθησίας μου ή και το όλον. Αλλωστε ένα έργο, αποτελεί έναν αδιάψευστο μάρτυρα της αλήθειας του δημιουργού του. Το ψέμα δεν έχει θέση σ’αυτο, ούτε καν η ψευδαίσθηση. Η ενεργή συμμετοχή μου σε δεκάδες ομαδικές εικαστικες εκθέσεις, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, καθώς και η συμμετοχή μου, στο εξαιρετικό project 4×4, το 2018, στην Depot art gallery, σε μια μίνι ατομική έκθεση, με γεμίζει ικανοποίηση για την μέχρι σήμερα πορεία μου. Κι εξακολουθώ και αγωνίζομαι γι’ αυτο που αγαπώ, βάζοντας το δικό μου ασήμαντο λιθαράκι στον γίγαντα που καλούμε Τέχνη με βαρυσήμαντα ονόματα και δείγματα γραφης.

Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Προσωπικά ο Ζωγράφος που αγάπησα στη νιότη μου και επηρέασε την πρώτη γραφή μου ήταν ο Γιώργος Γουναρόπουλος κι αυτή η αέρινη μυστηριακή άχλη στα διάφανα έργα του. Αγαπώ την τεχνική πολλών σύγχρονων σπουδαίων ζωγράφων. Ενδεικτικά να αναφέρω το Δημοσθένη Κοκκινιδη, το Στέφανο Δασκαλάκη, καθώς και μια σειρά άλλων υπέροχων δημιουργών, ων ουκ έστι αριθμός. Φυσικα πως να, παραλείψω το θαυμασμό μου στον Rene Magritte και το Paul Klee. Τα έργα των οποίων είχα την τύχη επανειλημμένα να θαυμάσω εκ του συνεγγυς στο Πομπιντου. Συναρπαστικά εικαστικά ταξίδια.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Στη συνεχή και επιμονη εξελικτική μου πορεία, αποφεύγοντας τις μεγαλόστομες και τις βαρύγδουπες δηλώσεις κι αυτό γιατί έχω την ενσυναίσθηση ότι οφείλω να διανύω χιλιόμετρα ακόμη στο χώρο, θα ήταν προφανώς ιδανικό και θεμιτό να δημιουργήσω ένα έργο, όπου θα τυχει από εγκεκριμμένους κριτές του χώρου, της καλύτερης δυνατής αποδοχής, για την τεχνική και αρτιότητά του.

Απο που αντλείτε την έμπνευσή σας; Τα ερεθίσματα στην καθημερινότητά μας άπειρα, οπότε αποτελούν και εφαλτήριο έμπνευσης για κάθε καλλιτεχνική, κυρίως ευαίσθητη ψυχή. Ένα βλέμμα, μια θεατρική λήψη, η φύση, ένα γεγονός, όπως η πρόσφατη εμπειρία μας από την πανδημία, κλειδώνουν μέσα μου τις συντεταγμένες τους, αποτελώντας τη βαση, όπου θα ξετυλιχτεί δημιουργικά το κουβάρι της φαντασίας. 

Πόσο αποδεκτή είναι η Τεχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο;  Η τέχνη στις μέρες μας αποτελεί ένα θέμα γυρω από το οποίο μιλούν πολύ και πολλοί. Φυσικά οι συνθήκες που βιωνουμε τα τελευταία χρόνια, έχουν διαμορφώσει ανάλογα και το εικαστικό τοπίο. Προορισμός της τέχνης δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο και κάθε καλλιτέχνης καλείται να μετουσιώσει με τα υλικά του σε έργα τέχνης τις αληθινές του αξίες. Στόχος, η πνευματική ανύψωση και η κοινωνική συνοχή, τώρα το εάν καταφέρει να τα κοινωνήσει με επιτυχία, αποτελεί μία πρόκληση και μια διαρκή αγωνία. Ας μην ξεχνάμε, ότι δημιουργός, έργο τέχνης και θεατής βρίσκονται σε έναν ατέρμονο διάλογο.

Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Λατρεύω και με συνεπαίρνει η διαδικασία του “παιχνιδιού” παντρεματος των χρωμάτων και της εξελιξης τους και αυτή η δημιουργική φόρτιση δεν σταματά, εάν δεν ικανοποιεί το δικό μου οπτικό και ψυχικό πεδίο. Η διεργασία επεξεργασίας θερμών και ψυχρών χρωμάτων, άρα η συνένωση του ενθουσιασμού, της εξωστρέφειας καθώς και της οικειότητας των πρώτων με την γαλήνη, μελαγχολία και απογοήτευση των δεύτερων, οδηγεί σε απίστευτα εικαστικά μονοπάτια. Αυτή την εσωτερική ένταση στην προσωπική μου πινελιά, προσπαθώ κι ελπίζω να την αποτυπώνω στα έργα μου, με συνέπεια και να τα κάνω όσο λιγότερο άψυχα γίνεται. Όπως έλεγε κι ο Picasso : “Δεν κάνω ό,τι θέλω, αλλά ό,τι μπορώ”. Συμπερασματικά, χωρίς να βάζω ταμπέλες, ρέπω προς τον εξπρεσσιονισμό. Όπως έλεγε κι ο Τσεχος ιστορικός τέχνης Antonin Matejcek, στον οποίο αποδίδεται και ο όρος, “ένας εξπρεσσιονιστης επιθυμεί πάνω απ’ολα να εκφράσει τον εαυτό του”. Αγαπώ τον Καντινσκυ, από τις ηγετικές μορφές του Εξπρεσιονισμου, που οδήγησε σταδιακά στη διαμόρφωση της σύγχρονης αφηρημένης τεχνης, τη δυναμική της οποίας υπηρετώ, όσο μπορώ καλύτερα, θέλω να πιστεύω. Με σαγηνεύει οταν μια αβίαστη πινελιά, μια παστα, μια έντονη κίνηση με σπάτουλα, αποτελούν το έναυσμα που σε καθοδηγούν σε άγνωστους ατραπούς και απολαμβάνω αυτό το ξεδιπλωμα του μυστηρίου. Η τέχνη εξάλλου τι άλλο ειναι, παρά ένα μυστήριο…!!!

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Προσωπική μου θέση είναι ότι γεννιέσαι, όμως το οιοδήποτε ταλέντο. Εάν το ορίσουμε έτσι, δεν προκύπτει ως μάννα εξ ουρανού, απαιτείται πειθαρχία, μελέτη, εξάσκηση διαρκής, άρα με λίγα λόγια, συνεχής προσπάθεια, όπως άλλωστε σε οτιδήποτε στοχεύουμε με συνέπεια να πραγματώσουμε.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;  Υπό τις παρούσες συνθήκες, θα αποτελούσε φενακη οποιαδήποτε προσωπική επιθυμία για το μέλλον.  Θα ήθελα πρωτίστως να είμαι υγιής, να δημιουργώ, να εξελίσσομαι σαν καλλιτέχνης κυρίως σαν άνθρωπος και επειδή είμαι φύσει αισιόδοξη, ευελπιστώ στο άμεσο μέλλον, πάντα με ευνοϊκές συνθήκες, να στήσω την πρώτη ατομική μου έκθεση. Ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο σας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Γεννήθηκε και εργάζεται στην Αθήνα. Η δημιουργική έκφραση της Μαίρης οριοθετείται στα ευαίσθητα χρόνια της πρώιμης νιότης. Συνειδητοποιημένη εσωτερική ανάγκη έκφρασης στην εφηβεία και αργότερα.

Αφού ολοκλήρωσε έναν κύκλο σπουδών στο Πολιτικό της Νομικής και την επαγγελματική Δημοσιογραφία, όπου και εργάστηκε για μία διετία σε αγγλόφωνο οικονομοπολιτικό περιοδικό ως δημοσιογράφος. Η αγάπη της ωστόσο και η έφεση στις ξένες γλώσσες, την ώθησε στις σπουδές ξένων γλωσσών (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά και Ρωσικά).

Το 1995, παρακολουθεί για μία τριετία μαθήματα ελεύθερου σχεδίου στο πολιτιστικό εργαστήριο, τμήμα ζωγραφικής, της Αγίας Παρασκευής. Ταυτόχρονα παρακολουθεί μαθήματα Ιστορίας τέχνης κοντά στον καθ. Παντελή Τσάβαλο, ιστορικό και θεωρητικό τέχνης, καθηγητή και κοσμήτορα Vakalo.

Ακολουθεί μία επιτυχημένη πολύχρονη επαγγελματική πορεία στο Χρηματοοικονομικό τομέα, μεγάλου πετρελαϊκού ομίλου, (Ελληνικά Πετρέλαια).

Η έλξη όμως της δημιουργίας μετουσιώνει σε παράλληλη πορεία τα έντονα συναισθήματα και τους οραματισμούς της, σε εικονικές και αργότερα σε ανεικονικές καταγραφές στον καμβά. Το αφήγημά της αποτελείται αποτελείται από μία παλλόμενη έκρηξη εναλλασσόμενων χρωμάτων, σχημάτων και μορφών.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα (περίπου 15 χρόνια), η έμφυτη αγάπη της και η φυσική ροπή προς την «εν συνόλω καλαισθησία», βρίσκει διέξοδο στην αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων με άξιους συνεργάτες, στο σχέδιο επίπλου και διακόσμηση εσωτερικών χώρων, (STUDIO ANAPLASIS).

Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Τον Οκτώβριο του 2018, κάνει την πρώτη μίνι ατομική της έκθεση στην Depot Art Gallery, (project 4×4).
Έργα της κοσμούν ιδιωτικές συλλογές τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.