“…Ξεκίνησα από ποίηση και συνέχισα με μυθιστορήματα… Μετά την εμπειρία της ποιητικής συλλογής, αποφάσισα να δοκιμαστώ στα μυθιστορήματα και να τοποθετώ τον ποιητικό λόγο μέσα σ’ αυτά. Αυτός είναι ο γραπτός λόγος έκφρασης που χρησιμοποιώ γιατί αυτό το είδος με αντιπροσωπεύει…“
Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε; Είναι κάτι που δεν μπορώ να το προσδιορίσω… Πάντα έγραφα… Άλλοτε μικρά κείμενα κι άλλοτε μικρά ποιήματα. Όμως, ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσα να εκδώσω τα γραπτά μου. Το εκδοτικό έργο μου ξεκίνησε το 2012 με την ποιητική συλλογή μου «Σου γράφω…». Ήταν η στιγμή που ξεχείλιζε το συναίσθημα, ασφυκτιούσε μέσα μου κι έψαχνε διέξοδο… Ξεκίνησα από ποίηση και συνέχισα με μυθιστορήματα. Ο κόσμος δεν επιλέγει εύκολα να διαβάζει ποίηση, ίσως γιατί δεν τον ενδιαφέρει ή γιατί δεν την καταλαβαίνει. Μετά την εμπειρία της ποιητικής συλλογής, αποφάσισα να δοκιμαστώ στα μυθιστορήματα και να τοποθετώ τον ποιητικό λόγο μέσα σ΄ αυτά. Αυτός είναι ο γραπτός λόγος έκφρασης που χρησιμοποιώ γιατί αυτό το είδος με αντιπροσωπεύει. Τα βιβλία μου είναι μυθιστορήματα που σε κάποια σημεία το ύφος τους είναι έντονα ποιητικό και λυρικό.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως συγγραφέα; Ο συγγραφέας εξαρτάται από τις λέξεις αλλά δεν μπορεί να βασίζεται σε μια λέξη. Μπορεί μια λέξη να αποτελέσει έμπνευση αλλά αυτό δεν την καθιστά μοναδική. Οι λέξεις αποτελούν το εργαλείο του, το μέσο για να καταθέσει στο χαρτί την έμπνευσή του. Είναι το βοήθημα που αντλεί από τη σκέψη τη φαντασία και τη μεταφέρει στις σελίδες ενός βιβλίου. Όπως ένας τεχνίτης έχει τα εργαλεία του για να φτάσει στο αποτέλεσμα που επιθυμεί έτσι κι ο συγγραφέας έχει τις λέξεις που πρέπει να τις βάλει στην κατάλληλη σειρά για να φτάσει να αφηγηθεί μια ιστορία που στη σκέψη του έρχεται με εικόνες και πρέπει να μεταφραστούν σε γράμματα, λέξεις, προτάσεις, σημεία στίξης μέχρι τη λέξη «τέλος». Η λέξη τέλος προσφέρει συγκίνηση και ανακούφιση μαζί, στέρηση και απελευθέρωση ταυτόχρονα.
Για να απαντήσω όμως ξεκάθαρα στην ερώτησή σας, θα σας πω τις λέξεις που με εκφράζουν κι ακολουθούν τα περισσότερα ποιήματα μου. «Αντέχεις;;;» , «Ακούς;;;» «Θυμάσαι;;;»
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν τη συγγραφή; Χωρίς έμπνευση δεν υπάρχει συγγραφή. Συνήθως ξεκινάω να γράφω από μια ιδέα που εμπνεύστηκα για να αρχίσω ένα βιβλίο. Ξεκινάω κι όπου με βγάλει. Δεν έχω ένα συγκεκριμένο προσχέδιο. Αφήνω τους ήρωές μου να κατευθύνουν την πορεία της ιστορίας τους. Παρεμβαίνουν με τον τρόπο που εκείνοι θέλουν και με καθοδηγούν. Συνυπάρχουμε αρμονικά γιατί κάθε φορά που γράφω για κάποιον ήρωα μπαίνω στη θέση του, γίνομαι ο εαυτός του και βιώνω τα συναισθήματά του.
Είναι παράξενο πως έρχεται η έμπνευση. Π.χ. κάποια στιγμή σκέφτηκα πως ήθελα να γράψω ένα βιβλίο που να περιέχει πολύ μουσική, έτσι προέκυψε το μυθιστόρημα «Τα πλήκτρα της σιωπής». Κάποια άλλη φορά σκέφτηκα ότι ήθελα να γράψω ένα βιβλίο που να έχει ένα συγκεκριμένο τέλος, ήταν «ΤΑ ΑΛΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ». Τελικά, το τέλος του βιβλίου ήταν εντελώς αντίθετο.
Στο πρόσφατο βιβλίο μου ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τις εκδόσεις Ωκεανός η ιστορία είναι εξ ολοκλήρου αληθινή, συνεπώς δεν πρόκειται για έμπνευση αλλά για σύμπτωση της γνωριμίας μου με τις ηρωίδες.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας; Δύσκολα να περιγράψει κάποιος τον εαυτό του. Όλοι επιλέγουμε να πούμε τα καλύτερα για τους εαυτούς μας. Θα πω ότι έχω προτερήματα κι ελαττώματα. Είμαι παρορμητική κι ανυπόμονη γι΄ αυτό κάνω λάθη. Είμαι επίμονη και πείσμων γι΄ αυτό επιτυγχάνω όταν βάζω έναν στόχο. Όταν ασχολούμαι με κάτι πέφτω κυριολεκτικά με τα μούτρα κι ύστερα το βαριέμαι. Πιστεύω στους ανθρώπους κι έχω διαψευσθεί πολλές φορές. Δεν πιστεύω στην αδερφική φιλία αλλά στην απλή φιλία που κι αυτή τις περισσότερες φορές προδίδει. Η άδολη αγάπη είναι δύσκολο συναίσθημα. Πιστεύω ότι είμαστε μόνοι μας σ΄ αυτό που θέλουμε να επιτύχουμε. Και γενικά, είμαστε μόνοι μας… Είναι περίπλοκες οι κάθε είδους σχέσεις..
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Υπάρχει ήδη έτοιμο ένα μυθιστόρημα το οποίο βρίσκεται ακόμα στα χέρια μου και περιμένει τη στιγμή που θ’ αποφασίσω να το αποχωριστώ. Αυτό το μυθιστόρημα αφορά μυθοπλασία και πρόκειται για μια γυναίκα με βιωματικές απώλειες που την εξωθούν σε σκακιστικά παιχνίδια λογικής.
Φωτογραφίες Peter Tamas
Βιογραφικό Η Μαίρη Γκαζιάνη γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε ως τραπεζοϋπάλληλος. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία ενώ τώρα ζωγραφίζει και παράλληλα γράφει. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής» από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015. Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Τον Νοέμβριο του 2019 κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα «Ζάχαρη άχνη» από τις εκδόσεις Ωκεανός.
Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από εξακόσιες συνεντεύξεις, καθώς και σχολιασμούς βιβλίων και θεατρικών παραστάσεων. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.
Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά.
