“Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι μέσα από την συνεχή δουλειά και αναζήτηση, να εξελίσσομαι, ώστε να καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο στο οποίο θα με ικανοποιεί το αποτέλεσμα των έργων μου.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου θαύμαζα και «ζήλευα» ανθρώπους που έκαναν κάθε μορφή τέχνης, ιδιαίτερα ζωγραφική. Θεωρούσα ότι είναι ένας τρόπος να εξωτερικεύσεις τον εσωτερικό σου κόσμο.
Ζωγραφίζω όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Αποφάσισα πριν 15 χρόνια να ασχοληθώ σοβαρά με τη ζωγραφική. Η συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μου, συνειδητοποίησα ότι ήταν η καταλληλότερη και έπρεπε να ασχοληθώ σοβαρά. Ηταν κάτι σαν εσωτερική μου ανάγκη να το κάνω, ήταν τρόπος έκφρασης.
Πιστεύω οτι ο κάθε καλλιτέχνης έχει μια διαφορετική προσσέγγιση προς τον κόσμο καθώς και ό,τι εμβαθύνει, αφυπνίζεται και λυτρώνεται ψυχικά.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Αν έπρεπε να εντάξω σε κάποιο ρεύμα ή κίνημα τα έργα μου, αυτό θα κυμαινόταν κάπου ανάμεσα στον ιμπρεσιονισμό και εξπρεσιονισμό λόγω της γραφής και των χρωμάτων που χρησιμοποιώ. Ένα συνοθύλευμα αυτών δίνει τον προσωπικό καλλιτεχνικό χαρακτήρα μου.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Τα έργα μου, άνθρωποκεντρικά κυρίως, απεικονίζουν γυναίκες μαζί με στοιχεία της φύσης όπως τοπία ή λουλούδια. Ενώνονται και γίνονται ένα, συνδυάζοντάς τα ή και όχι, βαλμένα σε μη πραγματικά περιβάλλοντα, όπως δηλαδή τα ονειρεύομαι ή τα φαντασιώνομαι. Οι γυναίκες μου προστατευμένες και ασφαλείς, ήρεμες και τις πιο πολλες φορές με κρυμμένο το συναισθηματικό ή οχι φορτίο τους. Αυτή είναι η έμπνευσή μου.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που με επηρεάζουν και θαυμάζω. Η μελέτη άλλων καταξιωμένων καλλιτεχνών είναι πάντα ένα μεγάλο μάθημα για τους νεότερους. Μεταξύ άλλων ξεχωρίζω τους Vincent Van Gogh, Edvard Munch και Alberto Giacometti. Είναι καλλιτέχνες διαφορετικοί μεταξύ τους, όμως τα έργα τους βγάζουν συναίσθημα, ένταση αλλά και απλότητα συγχρόνως, καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο, είτε με την γραφή, είτε με τα χρώματα και με την τεχνική τους.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι μέσα από την συνεχή δουλειά και αναζήτηση, να εξελίσσομαι, ώστε να καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο στο οποίο θα με ικανοποιεί το αποτέλεσμα των έργων μου.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Θεωρώ ότι στην Ελλάδα η παιδεία της τέχνης είναι ελάχιστη. Για να την αποκτήσει κάποιος πρέπει να κινηθεί κυρίως προσωπικά. Στην Ελλάδα δεν μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τα οφέλη της τέχνης. Το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης δεν αναγνωρίζει τις τέχνες ως μέσο αυτοεξέλιξης και διεύρυνσης του πνευματικού ορίζοντα. Στο δημόσιο χώρο, ειδικότερα στα δημόσια σχολεία, μεσα από προσωπική μου εμπειρία, μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα, καθώς είδα ελάχιστα παιδιά τα οποία είχαν μηδαμινές γνώσεις και την πλειοψηφία να έχει άγνοια. Η τέχνη διδάσκει και διδάσκεται διάβασα κάπου. Η τέχνη είναι πολιτισμός. Η τέχνη μας χαρίζει ψυχική ευημερία. Είναι ανάλογο με το συναισθημα αυτό του ερωτευμένου. Η τέχνη δίνει τροφή για σκέψη και είναι διαθέσιμη για όλους, αρκεί να θελήσουμε να την γνωρίσουμε και να την δώσουμε απλόχερα στους γύρω μας.
Δυστυχώς η παιδεία της τέχνης εκλείπει και μαζί με αυτό όλα τα παραπάνω από την κοινωνία μας, αφού το εκπαιδευτικο μας συστημα στρέφεται μονοδιάστατα στην ανάπτυξη γνωστικών λειτουργιών.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Στα σχέδιά μου ήταν η επόμενη ατομική μου έκθεση. Δυστυχώς λόγω των ιδιαίτερων καταστάσεων που ζούμε, δεν μπορεί να πραγματοποιήθεί άμεσα. Οπότε μου δίνεται η ευκαιρία και ο χρόνος για την καλύτερη προετοιμασία της.
