Μαίρη Κωνσταντινίδου: “Θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να λειτουργήσουμε έτσι ώστε να μην εκφυλιστούν οι Πολιτιστικές λειτουργίες και να μη γίνει ένας χώρος φοβικός η εκάστοτε εκδήλωση τέχνης”

Η Μαέστρος Μικτής Χορωδίας Θεσσαλονίκης Μαίρη Κωνσταντινίδου απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr

Κοινωνία και υποχρεωτική καραντίνα. Ποια κατά τη γνώμη σας θα είναι η επόμενη ημέρα του «απεγκλωβισμού»; Μετά τη πρώτη ανάσα του “απεγκλωβισμου” χωροταξικα και κοινωνικα,
οι αγωνίες θα είναι πολλές και το μεγάλο ερώτημα, πού θα βρει η επανεκκίνηση το καθένα μας, εργασιακά, οικονομικά και ψυχολογικά.
Περάσαμε ένα δεκαετή οικονομικό πόλεμο και τώρα μπαίνουμε σε ένα βιολογικό πόλεμο με άγνωστο χρονοδιάγραμμα και επιπτώσεις.

Πολιτισμός και κορωνοϊός. Άλλο ένα «χτύπημα» για τον πολιτισμό ή μια «ευκαιρία» για πολιτιστική επικοινωνία μέσω του διαδικτύου; Σε καμμια περίπτωση το διαδίκτυο δε μπορεί να υποκατάστησει την ιεροτελεστία μιας συναυλίας η παράστασης, γιατί θα λείπει ο έτερος των πρωταγωνιστων που είναι το κοινό και του οποίου η παρουσία, με την ενέργεια και ανταπόκριση του, καθορίζει εν πολλοίς αυή τη μαγική συνεύρεση και επικοινωνία που προσφέρει η ζωντανή τέχνη.

Ο Τουρισμός, λόγω της θετικής εξέλιξης στη χώρα μας ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας, πιστεύετε ότι θα αυξηθεί ή θα πληγεί; Πολύ θετικη η έγκαιρη κσι αποτελεσματική αντίδραση της Χώρας μας, αλλά με τις αποθαρρυντικες ταξιδιωτικές οδηγίες από το εξωτερικό, πολύ δύσκολα να έχουμε τον εξωγενή τουρισμό, άλλων χρόνων.
Ίσως θα ήταν ευκαιρία να δοθεί μια πρίμοδοτηση στον εσωτερικό τουρισμό, για να επιστρέψουν οι Έλληνες και σε μέρη που τους ήταν απαγορευτικά εξ αιτίας των τιμών.

Η «καραντίνα» είναι η «αρχή» ενός «ελέγχου» της κοινωνίας, της οικονομίας και της καθημερινότητάς μας; Δε θέλω να πιστέψω σε μια συνωμοσιολογια περί ελέγχου των ατόμικων ελευθεριών γιατί αυτό θα σήμαινε το τέλος του πολιτισμού μας και την απαρχή μιας μεγάλης κοινωνικής επανάστασης.

Ποια είναι τα σχέδια σας την επόμενη ημέρα της κανονικότητας; Η “νέα κανονικότατα” φέρνει και ανάλογες προσαρμογές σε σχέδια και προγραμματισμούς. Το βασικό βεβαια είναι να προτατεύσουμε όλοι μας τη δημόσια υγεια αλλά και την επιβίωση του Πολιτισμου.
Θα πρέπει λοιπόν να βρούμε το τρόπο να λειτουργήσουμε έτσι ώστε να μην εκφυλιστουν οι Πολιτιστικές λειτουργίες και να μη γίνει ένας χώρος φοβικός η εκάστοτε εκδήλωση τέχνης.