“Η περίοδος που διανύουμε δείχνει ακριβώς πόσο δευτερεύουσα για την πολιτεία είναι η Τεχνη στην Ελλάδα. Η έλλειψη εικαστικής παιδείας αλλα και γενικότερα αισθητικής παιδείας καθιστούν το θέμα τέχνη μία υπόθεση λίγων που είναι και οι λίγοι που την παράγουν.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Μεγάλωσα σε καλλιτεχνικό περιβάλλον, αφού η μητέρα μου ειναι ζωγράφος. Θυμάμαι να ζωγραφίζω πάντα και για μένα ήταν μια απασχόληση, που την έπαιρνα σοβαρά απο την εφηβία μου. Πιο συστηματικά άρχισα να ζωγραφίζω όταν ξεκίνησα στα δεκαέξη μου μαθήματα στο φροντιστήριο του Τάσου Ρηγα και στη συνέχεια με την εισαγωγή μου στην Καλών Τεχνων.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Νομίζω πως σήμερα ειναι τόσο ανοιχτά τα πράγματα στην τέχνη που δύσκολα ένας καλλιτέχνης ανήκει σε ενα μόνο ρεύμα ή κίνημα. Μπορώ να πω πως με έχουν επηρεάσει πολλα κινήματα και τα διακρίνω πολλές φορές στη δουλειά μου και στην προσωπική μου πορεία στην τέχνη. Υπάρχουν στα έργα μου στοιχεία συμβολισμού, εξπρεσσιονισμού και εννοιολογικής τέχνης, επίσης δημιουργώ εγκαταστάσεις με Video, οπότε ακουμπώ και την Video Art.
Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας; Από τις μικρές και μεγάλες στιγμές τις ζωής, απο την παρατήρηση, απο τη λογοτεχνία, την μουσική, το σινεμά, το θέατρο και άλλα πολλά. Κυρίως πιστεύω πως η έμπνευση καλλιεργείται και δεν ειναι μια κατάσταση που σε κεραυνοβολεί. Οπως ειπε και ο Πικάσο κάποτε “Η έμπνευση υπάρχει, αλλά πρέπει να σε βρει να δουλεύεις.” Και θα πρόσθετα έδώ, “δουλεύοντας και με τον εαυτό σου.”
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που θαυμάζω και ανατρέχω συχνά στη δουλειά τους. Δεν νομιζω πως είναι φανερή η επιρροή τους αλλα σίγουρα έχουν επηρεάσει την αντίληψή μου για την τεχνη. Ενδεικτικά αναφέρω τους Marc Chagall, Αlexander Calder, Federico Fellini, Francis Bacon, Peter Greenaway, Bill Viola, William Kendrich. Aλλα και άνθρωποι απο το χώρο της λογοτεχνίας της μουσικής και της ποίησης, μ’ έχουν σαφώς επηρεάσει.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Δεν ξεχωρίζω τον εαυτό μου ως καλλιτέχνη από άνθρωπο και με αυτή την έννοια οι προκλήσεις είναι γενικά οι ίδιες. Θέλω να ειμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και με τους αλλους να θέτω στοχους που τους ακολουθώ. Να εξελλίσομαι και να ωριμάζω.
Ιδανικά θα ήθελα να είναι η ζωη μου τέχνη, αλλα μάλλον αυτό δεν ειναι ρεαλιστικό.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Νομιζω αυτή η περίοδος που διανύουμε δείχνει ακριβώς πόσο δευτερεύουσα για την πολιτεία είναι η Τεχνη στην Ελλάδα. Η έλλειψη εικαστικής παιδείας αλλα και γενικότερα αισθητικής παιδείας καθιστούν το θέμα τέχνη μια υπόθεση λίγων που είναι και οι λιγοι που την παράγουν. Η γενιά μου μεγάλωσε με την αναμονή ενός μουσείου Μοντέρνας Τέχνης και μιας Πινακοθήκης που ήταν κυρίως κλειστή. Δυστυχώς και στο Δημόσιο χώρο τα πράγματα ειναι ίδια και χειρότερα. Ελάχιστα εργα κοσμούν τις πόλεις και αυτά τοσο αποσπασματικά που πολλές φορες είτε χάνονται στη γενική ασχήμια είτε δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση.
Σίγουρα κάτι πολύ λάθος γίνεται και δεν φαίνεται να αλλάζει προς το καλύτερο, με τη λογική πως ό,τι δεν καταλαβαίνουμε προφανώς δεν το χρειαζόμαστε.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αυτή η πέριοδος που ζούμε μας θύμισε πως τιποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο και πως τα σχεδια μας γενικα μπορούν να περιμένουν και πρέπει να αναπροσαρμόζονται. Προσπαθώ να είμαι ανοιχτή στο καινούργιο, να μαθαίνω και να μην χάνω τον ενθουσιασμό μου για τους ανθρώπους και την τέχνη.
Στο μεταξύ είμαι σε εγρήγορση, ωστε οταν βγουμε απο αυτην την περίεργη κατάσταση που ζούμε να παρουσιάσω μια καινούργια ενότητα δουλειάς που ετοιμάζω και να κανω ενδιαφέροντα πράγματα με την ομάδα μας τους Horror Vacui.
