Η Λιλίκα Αρνάκη ζωγράφος – ποιήτρια – χαράκτρια τοποθετείται στο polismagazino.gr για το Lockdown, τον πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
“Ζούμε σ’ ένα πλανήτη όπου τα πάντα λειτουργούν βάσει νόμων. Ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει πως η δύναμη της προσωπικής του θέλησης είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη που εκπέμπει η υπόλοιπη ανθρωπότητα εις βάρος της συνείδησής του και των επιθυμιών του που πηγάζουν από την ελευθερία και τη μοναδικότητα της κάθε κοινωνικής οντότητας”
Τοπικά Lockdown: Αναγκαία ή όχι; Όχι γιατί μας αφαιρούν την ελευθερία. Θέλουν να κυβερνούν με ασφάλεια, να διατηρούν την εξουσία και σπέρνουν τη διχόνοια ανάμεσα στους πολίτες… Σήμερα ισχύει η γνωστή στην πολιτική ιστορία φράση «διαίρει και βασίλευε».
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Ελλάδα της γνώσης και του φωτός,
του ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑΡΑ,
του μορφωμένου που επιλέγει τη σκέψη, τη γνώση και την Τέχνη
και του αμόρφωτου που αδυνατεί να αφουγκραστεί την διαφορετικότητα.
Η αγραμματοσύνη έψαχνε στόχους και τους βρήκε. Η ελληνική κοινωνία εδώ και κάποιες δεκαετίες, βαδίζει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Ποια ελπίδα; Η ελπίδα είναι το χαλινάρι της υποταγής. Όταν η εξουσία κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα βάζει σε λειτουργία την ασφαλιστική δικλείδα, την ελπίδα,
ελαττώνει την εσωτερική πίεση και μεγαλώνει την διάρκεια ζωής της στην εξουσία. Όχι. Κανένας ξένος και κανένας Γερμανός. Εμείς οι ίδιοι -οι Ελληναράδες- δεν μας το επιτρέπουμε να ζήσουμε όπως μας αξίζει, γιατί ο χρόνος μας στο μεγαλύτερο μέρος είναι νεκρός. Οι άνθρωποι ζούνε χώρια, αποχωρισμένοι απο τον εαυτό τους και από τους άλλους. Η συλλογικότητα πήγε διακοπές επί αόριστον. Η επιβίωση θέλει ξεπέταγμα. Πως; όταν σταματήσουμε να ζούμε για το απαραίτητο, βάζοντας τέλος στην φτήνια της καθημερινότητας μας. Η ζωή μας επιβάλλεται να αποκτήσει χρώμα, άρωμα, ουσία βρε αδερφάκι μου.
Όχι άλλη μετάλλαξη. Μας καταστρέφει τον εγκέφαλο, τον έχει αδρανοποιησει. Εμπρός λοιπόν να τον ξυπνήσουμε και να τον βγάλουμε από το λήθαργο του.
Η προσαρμογή είναι γνώρισμα του ζωικού βασιλείου.
Καλλιτέχνης: “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Ζούμε σε μια κοινωνία μαζοχισμού, κοινωνία ευνουχισμένη. Με την πρώτη δυσκολία εγκαταλείπει κανείς κάποια επιθυμία του, κάποιο πάθος,
απαρνείται τον εαυτόν του. Ο καλλιτέχνης είναι επαναστάτης. Πιστεύω μέσα σε αυτή την κακοτυχία κάτι μπορεί να γεννηθεί. Έρχεται μία παγκόσμια αλλαγή και πρέπει ως καλλιτέχνες, να μπορούμε να ονειρευτούμε το μέλλον μας παλεύοντας γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο. ‘ΤΑ ΠΆΝΤΑ ΡΕΙ”. Αυτό που ζούμε λέγεται “απανθρωπισμός”. Ο καλλιτέχνης να μην αποζητά την επιβίωση αλλά την ζωή. Επιβάλλεται να κάνουμε μια επανεκκίνηση, να επαναπροσδιοριστούμε, να ξανασκεφτούμε τα πράγματα από την αρχή. Εμπρός λοιπόν εξέγερση στη δημιουργικότητα.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Αγκαλιά. Μία λέξη απλή με μεγάλη ουσία. Δεν έχει φωνή κι όμως ηχεί. Δεν έχει λέξεις κι όμως θα ακούσεις τις ομορφότερες κουβέντες.
ΑΓΚΑΛΙΑ (λιλίκα αρνακη).
Τα ομορφότερα ταξίδια είναι αυτά που κάνουμε για να συναντήσουμε αγκαλιές.
Αγκαλιά ένωση σωμάτων,
άγγιγμα ψυχής,
μελωδία της καρδιάς.
Έλα μου, γέλα μου.
Δως μου μια αγκαλιά,
γιατί δεν μπορώ αυτόν τον αδιάφορο κόσμο..
Πάρε με αγκαλιά τα λόγια είναι περιττά.
Οι ψυχές θέλουν διαρκείς, παθιασμένες,
αμήχανες αγκαλιές, φιλικές, ερωτικές,
αδελφικές, μητρικές, πατρικές.
Αγκάλιασε με σφιχτά, δυνατά
δεν τσαλακώνονται οι ψυχές, ούτε σπάνε αλλά έτσι κολλάνε. Λ.Α.
Η αγκαλιά λοιπόν είναι φάρμακο, είναι βάλσαμο, λύτρωση και σωτηρία. Ν’ αγαπάτε και να αγκαλιάζεστε!
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Ποντάρισε στη στιγμή. Μη θυμώνεις μη φυσάς και μη ρωτάς, που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα Εσύ να χεις ελπίδα μέσα στη καταιγίδα. Σπάσε τα όρια. Το μηδέν είναι μια νέα αρχή. Να πας κόντρα στο ρεύμα, στο βόλεμα. Ο φόβος δεν είναι οι εξαρτήσεις σου, οι εξαρτήσεις σου γεννούν τους φόβους σου. Να πέφτεις να σηκώνεσαι και πάλι από την αρχή. Να πας κόντρα στις ανασφάλειες και στα παιχνίδια του μυαλού. Οφείλεις να ρισκάρεις . Κοίτα τον κόσμο που ζεις κι απλά γέλα. Μάθε ν’ αγαπάς. Δώσε αγάπη, χαμόγελο και αγκαλιά. Απόκτησε επίγνωση σκέψεων και συναισθημάτων. Μη δίνεις τροφή στην υποβολή του φόβου. Μην αφήνεσαι στην υπερβολική έκθεση στα μέσα ενημέρωσης.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Με λίγα λόγια, η μάσκα ήρθε για να μείνει και ήδη έχει ενταχθεί στη ρουτίνα μας. Δηλώνει υποταγή.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Ανοιχτά βέβαια. Πολιτισμός. Ατελείωτη πάλη, καθημερινή προσπάθεια, συνετή τρέλα, είναι αυτά, που μπορούν να μαλακώσουν την ζωή. Ίσως καταφέρουμε να πούμε, πως κάτι άξιζε που ζήσαμε. Είναι όμορφος ο στόχος να προσπαθούμε, να δημιουργήσουμε, σ’ εμάς και τους άλλους, την αίσθηση πως κάτι άξιζε που ζήσαμε.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Η ζωή μας είναι γεμάτη απώλειες. Όνειρα, που δεν βρήκαν το δρόμο τους και χάθηκαν στην καταχνιά του μυαλού. Αποτυχίες, θάνατος. Ο πόνος δεν σταματάει, για να τον διαχειριστείς, αλλάζεις στάση ζωής. Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό λένε. Να αφουγκράζεσαι την σιωπή. Ανακαλύπτεις «απόθεμα» συναισθημάτων. Ξεφόρτωσε τα απόνερα. Άλλαξε οπτική. Να δίνεις βαρύτητα στην καθημερινότητα σου. Να είσαι ευγνώμων για την κάθε σου στιγμή. Να ζεις με πάθος. Τα λόγια σου και οι πράξεις να σκορπίζουν το άρωμα σου, να δηλώνουν έντονα την παρουσία σου. Συνειδητοποίησε. Το παρόν ορίζει το μέλλον και γράφει το παρελθόν. Ο πόνος δεν σταματάει ποτέ. Αποφάσισε να λες το σ’ αγαπώ με σοβαρότητα. Να εκφράζεις αυτά που νιώθεις. Η κάθε επιλογή σου να είναι με αγάπη και μόνο με αγάπη. Η απώλεια, στέλνει μήνυμα. Το παρόν γίνεται ανάμνηση.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Μακριά από το φανατισμό και τη δογματική προσήλωση. Οδηγούν σε πεδία μάχης, με νικητή την ατομική και συλλογική δυστυχία.
