«Λεοπόλδος ο Με τ’ Άλας»

Προτείνει ο δημοσιογράφος Θάνος Ξάνθος

Το νέο έργο του Ηλία Γραμματικογιάννη στο Θέατρο Παραμυθίας

Μετά την μεγάλη περσινή επιτυχία του Ηλία Γραμματικογιάννη στο έργο του «Βασιλιάς Βαγγέλης Β’ ο Λεβεντόκαρδος» στο Θέατρο Παραμυθίας, από τις 14 Οκτωβρίου, ο αεικίνητος συγγραφέας επιστρέφει με τη νέα του ευφάνταστη κωμωδία «Λεοπόλδος ο Με τ’Άλας».

Την σκηνοθεσία του έργου υπογράφει η Αλπέρτα Τσομπανάκη. Το έργο γράφτηκε στα πλαίσια της Σχολής Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής του Θεάτρου Πορεία (Οκτώβριος 2021 – Μάιος 2022) με εισηγητές τους Θανάση Τριαρίδη και Μάνο Κουνουγάκη και τώρα «ανοίγει» τα φτερά του για να το απολαύσουν και οι θεατές!

Μία κωμωδία με έξυπνο χιούμορ και δυνατά νοήματα, υπόσχεται έναν δυνατό κι απολαυστικό θεατρικό χειμώνα! Σάτιρα και προβληματισμός με ευφάνταστο τρόπο επί σκηνής!

Υπόθεση του έργου:

Στον κόσμο δεν είναι γνωστό ακόμη το μαγειρικό αλάτι. Στο απομονωμένο νησί Αναλάτα, ο μάγειρας Λεοπόλδος ικανοποιεί τους ιθαγενείς με ευφάνταστες μαγειρικές πατέντες. Μια μέρα στο τραπέζι του κάθεται η φτωχική οικογένεια Μπόνγκο με ρούχα γεμάτα άσπρη σκόνη απ’ το χωράφι τους. Από ατύχημα, λίγη από την άσπρη σκόνη τινάζεται στο φαγητό. Ο Λεοπόλδος γεμάτος θυμό, για να τους πείσει ότι το φαγητό τρώγεται δοκιμάζει μια μπουκιά γεμάτη άσπρη σκόνη. Εκεί γίνεται το θαύμα. Η ιστορία γνωρίζει το αλάτι. Το αλάτι των Μπόνγκο! Οι κάτοικοι του Νησιού εθίζονται στην αλατισμένη μαγειρική ξεχνώντας τα πικρά και ξινά χρόνια. Τι θα γίνει άραγε με τους Μπόνγκο; Ένα πρωί καταφθάνει καράβι. O Λεοπόλδος θα δοξαστεί στους αιώνες για το αλάτι του;

Μπόνγκι: Να ακούσω μια στιγμή την οικογενειακή μας φαγωμάρα. Του πατέρα μου την αισιοδοξία και της μάνας το θυμό. Είναι αγάπη αυτά κύριε Λεοπόλδε. Η φαγωμάρα έχει μέσα και αγάπη.

Λεοπόλδος: Αγάπη στη φτώχεια, αγάπη στα σκατά δε φυτρώνει. Τέλος.

Μπόνγκι: Ε πώς; Και τα λουλούδια κοπριά θέλουν.

Λεοπόλδος: Μπόνγκι συγκεντρώσου. Είσαι μικρή και τα ‘χεις μπλεγμένα στο κεφάλι σου. Τα παιδιά είναι σαν τα πουλιά, ανοίγουν τα φτερά και πετάνε. Δε θα πετάξουν ποτέ αν θέλουν να κουβαλάνε τα κοτρόνια απ’ το παρελθόν. Εσύ θα κοιτάξεις μπροστά. Τ’ ακούς, μπροστά.