Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη
Όταν η Ελλάδα απλώνεται… έξω από τα σύνορα της… στα πέρατα του κόσμου… όπου χτυπά Ελληνική καρδιά! Χρόνια πολλά μακρινά μας αδέρφια… ένας ωκεανός μας χωρίζει… ένας ουρανός μας ενώνει… αυτός της γαλάζιας Πατρίδας μας!
Το ποίημα μου “Πατρίδα μου” το αφιέρωσα στους μακρινούς μου φίλους… τους Έλληνες της Αυστραλίας, επ’ ευκαιρία της Εθνικής μας γιορτής.
ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
Μικρή γαλάζια μου Πατρίδα
που παραδέρνεις σε θάλασσας φουρτούνα.
Πικρό το δάκρυ που στα μάτια μου σταλάζει
κι άσκεφτα κυλάει στα μάγουλα μου.
Θα ήθελα να σε κλείσω στην αγκαλιά μου,
να νανουρίσω το πονεμένο σου σωματάκι
σαν να ήσουνα νεογέννητο μωράκι!
Να σου μιλήσω για τα παραμύθια
τα γεμάτα δράκους, πειρατές και μασκοφόρους,
που κουρσεύουν και σπιλώνουν το κορμί σου
και γεμίζουν μ’ εφιάλτες την Ψυχή σου.
Μα το ξέρω γαλάζια μου Πατρίδα
πως είσαι φοίνικας που πάντα αναγεννάτε
και μες από τη στάχτη του καινούργιος ξεπροβάλλει
ξαφνιάζοντας με τη θαλερή θωριά του,
όταν στα ύψη τ’ Ουρανού μεσουρανεί και πάλι.
Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη
Πάντα πίστευα ότι ένα ποίημα, όταν αγγίζει ψυχές που είναι συμβατές στη δόνηση του… τότε άξιζε να γραφτεί, διαφορετικά είναι σαν να μην υπάρχει.
Πολλές φορές τα λόγια είναι περιττά, καλύτερα ν’ αφήσουμε να μιλήσουν αυτοί που βίωσαν την εμπειρία αυθόρμητα. Γιατί το ποίημα ήταν απλά το έναυσμα, για να λαμπαδιάσει η φλόγα του νόστους για τη λατρεμένη πατρίδα τους, που σιγοκαίει άσβεστη στα σωθικά τους!
Οι αντιδράσεις των Ελλήνων της διασποράς στο “Πατρίδα μου”.
Mary L. Ευχαριστούμε Μαρία για το καταπληκτικό ποίημα που αφιέρωσες σε εμάς εδώ στους αντίποδες και μας ξύπνησες τόσα πολλά συναισθήματα. Μια Ελλάδα που πέρασε τόσα πολλά κι όμως γιγαντώνεται ξανά και ξανά, γεννιέται μέσα από τις στάχτες και μεσουρανεί. Γαλάζια μου Πατρίδα λοιπόν.
Nancy T. Καλύτερο ποίημα δεν θα μπορούσατε να μας αφιερώσετε..λες και διαβάσατε τις ψυχές μας..Να έτσι ακριβώς νοιώθουμε για την Πατρίδα..Ευχαριστούμε πολύ..θα το κρατήσουμε σαν θησαυρό..την αγάπη μας.
Μary L. Μας λείπει η πατρίδα μας. Πράγματι ο νόστος είναι άσβεστη φλόγα στην καρδιά μας!
N. T. Επίκαιρο και συγχρόνως μας γυρίζει πίσω στα παιδικά μας χρόνια, τότε που διαβάζαμε τα παραμύθια με τους δράκους και τις μάγισσες, που όμως εξαφανιζόταν όταν κλείναμε το βιβλίο η τελείωνε το παραμύθι. Σήμερα οι δράκοι είναι ανάμεσα μας και τους βρίσκουμε παντού…
Αλλά υπήρχαν ήρωες που έδιναν καλό τέλος. Σήμερα; Υπάρχουν ήρωες σήμερα;
Mαρία: Εδώ ένοιωσα την ανάγκη να δώσω τη δική μου απάντηση. (Πάντα θα υπάρχουν ήρωες..θα εμφανιστούν από εκεί που δεν τους περιμένεις..ούτε κι αυτοί ίσως το ξέρουν..τους κάνουν οι συνθήκες. Η σκέψη μας έχει δύναμη αφάνταστη. Ας οραματιστούμε μια Πατρίδα όπως της αξίζει να είναι, γιατί πιστεύω ότι… πρώτα πεθαίνουν τα όνειρα και μετά οι άνθρωποι.)
Nancy T. Στην προκειμένη περίπτωση Μαρία εσύ είσαι η ηρωίδα, που δίνει ένα καλό τέλος στη δική μας ιστορία γιατί μιλάς με τόση αγάπη και λατρεία για την Ελλάδα μας.
Μαρία: Όχι εσείς είστε οι ήρωες που κρατάτε την Ελλάδα ζωντανή κι έτσι δεν γνωρίζει σύνορα..απλώνεται στα πέρατα του κόσμου..όπου χτυπά Ελληνική καρδιά κι αυτό με συγκινεί αφάνταστα!
Nancy T. Καλοσύνη σου.. Είναι χρέος μας να κρατήσουμε την Ελλάδα ολοζώντανη!
Η λέξη ΧΡΕΟΣ μας, από την μακρινή Ελληνίδα φίλη της Μελβούρνης πραγματικά μ’ ανατρίχιασε. Ένα ποίημα εκχύλισμα της ψυχής μου… έγινε γέφυρα επικοινωνίας για να πάρω ένα μάθημα άδολου πατριωτισμού!
Χρόνια πολλά Ελλάδα μας!
Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη
