“…Εδώ και 5 χρόνια ζω και αναπνέω μόνο για τη Φιλαρμονική. Έχω αφήσει στην άκρη τα σχέδια που έκανα πριν να αναλάβω τη βαριά ευθύνη της δημιουργίας της εκ του μηδενός και προσπαθώ να ενισχύσω τα αδύνατα σημεία της”
Η μουσική ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς; Ναι, έχει αυτή τη δυνατότητα διότι μπορεί και διαμορφώνει συναισθήματα. Καθώς το συναίσθημα ουσιαστικά δρομολογεί την ανθρώπινη συμπεριφορά, η μουσική γίνεται «γέφυρα κοινής ψυχικής διάθεσης» που δίνει την ευκαιρία στους ανθρώπους να έρθουν κοντά ο ένας στον άλλον. Να ψυχαγωγηθούν και να διασκεδάσουν, απαλύνοντας τις -πολλές φορές εκ διαμέτρου διαφορετικές- πολιτισμικές διαφορές τους. Βέβαια, δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτό δε συμβαίνει πάντα. Διότι η μουσική είναι πολύ «ειλικρινής» και «καθρεπτίζει» όλες τις ψυχικές διαθέσεις έκαστου λαού, τονίζοντας έτσι τις διαφορές του απέναντι των άλλων.
Ποιον μουσικό θαυμάζετε και γιατί; Θαυμάζω πολλούς/ές μουσικούς γνωστούς και άσημους, με σπουδές ή εμπειροτέχνες που υπηρετούν διάφορα είδη μουσικής. Ο καθένας/μία με γοητεύουν για διαφορετικούς λόγους. Για την καινοτομία τους, τη φαντασία, τη γνώση, την τεχνική και γενικά, όταν καταφέρνουν με το έργο τους να γίνουν παγκόσμια ή τοπική κηλίδα πολιτισμού. Είμαι διά βίου «μαθητής» και θαυμαστής όλων αυτών των ανθρώπων. Όπως καταλαβαίνετε μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω έναν. Βέβαια, υπάρχουν μερικοί μουσικοί που με επηρέασαν ιδιαίτερα και νοιώθω πως τους χρωστάω πνευματικά, όμως ο θαυμασμός δεν είναι κάτι που μπορεί να αυξομειωθεί για να σας πω ότι τους θαυμάζω περισσότερο από κάποιους άλλους για τους όποιους λόγους.
“Η μουσική είναι μία, οι μουσικοί πολλοί.” Πως θα περιγράφατε αυτή την πρόταση; Στην πρότασή σας «ακούω»: «Το θέμα είναι ένα, όμως οι απόψεις διίστανται». Και έτσι πρέπει -κατά τη γνώμη μου- να συμβαίνει σε κάθε είδος τέχνης. Την περιγράφω λοιπόν ως «σήμα κινδύνου», που μας προτρέπει να προσέξουμε ώστε να μη γίνουμε φερέφωνα των δασκάλων μας, ή άλλων μουσικών με μεγάλο «βαρυτικό πεδίο». Διότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προσφέρουμε τον «εαυτό» μας στους ακροατές μας. Αυτή είναι από τις πρώτες συμβουλές που δίνω στους μαθητές μου.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Θεωρώ πως η μουσική παιδεία είναι ανάγκη. Νοιώθω πως είναι μία αλυσίδα με πέντε κρίκους που μας ενώνει με την καλή και ηθική ζωή. Οι τέσσερεις πρώτοι κρίκοι είναι η νοητική, συναισθηματική, αισθητική και κοινωνική ανάπτυξη, ενώ ο πέμπτος και σημείο ένωσης με τον πνευματικό κόσμο, είναι ο εθισμός στα ωραία και ειλικρινή συναισθήματα που μιλούν στη ψυχή του ανθρώπου. Αυτά που τον κάνουν να ρέπει προς το ουσιαστικό και αληθινό, στην αρετή, στο ηθικό. Αυτά βέβαια, μας είναι γνωστά από την αρχαιότητα και εύχομαι ολόψυχα να τα διαβάζουν όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας.
Πώς μπορεί ένας γονιός να ανακαλύψει το ταλέντο του παιδιού του στη μουσική; Με δύο τρόπους. Ή να έχει ο ίδιος μουσική παιδεία, ώστε να μπορέσει να αποκωδικοποιήσει τις αντιδράσεις και επιλογές του παιδιού του, ή να απευθυνθεί σε έναν άξιο δάσκαλο μουσικής, που με την εμπειρία του θα αφουγκραστεί τα «θέλω» του μαθητή και θα τον ωθήσει κατά το δυνατόν προς τη σωστότερη κατεύθυνση. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις που μπορεί ο γονιός χωρίς μουσική παιδεία να ανακαλύψει πως το παιδί του έχει ταλέντο στη μουσική. Αυτό μπορεί να συμβεί, όταν το παιδί έχει υψηλή μουσικότητα. Τα παιδιά αυτά «προδίδονται» από την ανάγκη τους να εκφραστούν μέσω του ρυθμού, της ακρόασης μουσικής και της επαφής με μουσικά όργανα, όπου πολλές φορές μπορούν και αναπαράγουν εύκολες μελωδίες που έχουν ακούσει.
Διδάσκεται σήμερα η μουσική παράδοση μέσα από την εκπαίδευση; Ναι, φυσικά διδάσκεται, αλλά δυστυχώς όχι πάντα με τρόπο που θα δημιουργήσει άξιους μουσικούς, ή τουλάχιστον θα τους εμπνεύσει. Πολλές φορές μάλιστα, ο τρόπος διδασκαλίας απωθεί τους ευέλπιδες μουσικούς. Κατά τη γνώμη μου, η διδασκαλία της μουσικής δεν έχει να κάνει με το σχολείο, πανεπιστήμιο, σχολή ή ωδείο. Έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με το δάσκαλο. Είναι τέχνη. Όπως λέει ο λαός, «δίπλα στον τεχνίτη θα μάθεις την τέχνη». Όσο πιο καλός και μεταδοτικός είναι ο τεχνίτης, τόσο πιο καλός θα γίνει και ο «βοηθός» μαθητής. Όπου λοιπόν υπάρχουν άξιοι και καταρτισμένοι δάσκαλοι, γίνονται κανάλια ώστε να συνεχίσει να ρέει η μουσική παράδοση προς τις επόμενες γενιές.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Αυτή είναι από τις ερωτήσεις που δε χρειάζονται σκέψη. Φυσικά ναι. Και είναι αμέτρητοι, καθώς οι περισσότεροι είναι άσημοι. Και μάλιστα σε πάρα πολλά είδη μουσικής. Η πατρίδα μας έχει μουσικούς παγκόσμιου βεληνεκούς, που μας εμπνέουν και μας κάνουν υπερήφανους. Και από γενιά σε γενιά γίνονται περισσότεροι και καλύτεροι. Μέσω του Facebook παρακολουθώ πολλά νέα παιδιά και τα θαυμάζω. Είναι απίστευτο το επίπεδο που έχουν φτάσει με πολύ λίγα χρόνια μελέτης. Πιστεύω πως αναλογικά με τον πληθυσμό μας πάμε καλά.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Εδώ και 5 χρόνια ζω και αναπνέω μόνο για τη Φιλαρμονική. Έχω αφήσει στην άκρη τα σχέδια που έκανα πριν να αναλάβω τη βαριά ευθύνη της δημιουργίας της εκ του μηδενός και προσπαθώ να ενισχύσω τα αδύνατα σημεία της. Από τη νέα σεζόν θα φτιάξουμε μεγαλύτερο φυτώριο μαθητών παίρνοντας πλέον παιδιά και από την πέμπτη δημοτικού. Θα αγοράσουμε όργανα που μας λείπουν ώστε να είμαστε σχεδόν πλήρεις. Θα φύγουμε από την αίθουσα όπου στεγαζόμαστε και θα πάμε σε μία που θα έχει τις συνθήκες που απαιτούνται και θα προσπαθήσουμε να αυξήσουμε τον αριθμό των μουσικών μας από 41 τουλάχιστον σε 50. Αυτά από λειτουργικής πλευράς. Για το δημιουργικό μας κομμάτι σχεδιάζω συνεργασίες με εξαιρετικούς Αρχιμουσικούς και τις Φιλαρμονικές τους -κάτι που το ξεκινήσαμε εδώ και 2 χρόνια-, την ενορχήστρωση νέου και δυσκολότερου ρεπερτορίου όπου θα περιλαμβάνονται και δικές μου καινούργιες συνθέσεις, την οργάνωση σεμιναρίων διεύθυνσης ορχήστρας και μουσικών οργάνων και τέλος, τη δημιουργία ενός ετήσιου φεστιβάλ Φιλαρμονικών, όπου θα καλούμε Φιλαρμονικές από όλη την Ελλάδα.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Αρχιμουσικός, συνθέτης και μπασίστας Λάκης Σαμαράς, γεννήθηκε το 1968 στην Έδεσσα και είναι πτυχιούχος Αρμονίας, Ενοργάνωσης, Αντίστιξης, Φούγκας, και κάτοχος του διπλώματος Σύνθεσης με άριστα παμψηφεί από το Θερμαϊκό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Ταυτόχρονα με τις σπουδές του πιάνου, έκανε και σπουδές κλαρινέτου, ενώ στην Παλαιά Φιλαρμονική της Έδεσσας έκανε μαθήματα τούμπας και ευφώνιου.
Συγχρόνως με τις κλασικές σπουδές, έκανε ιδιαίτερα μαθήματα jazz μουσικής (καθώς δεν υπήρχε αναγνωρισμένη σχολή) και κυρίως συνεργαζόταν συνεχώς με έμπειρους μουσικούς του είδους. Επίσης έχει λάβει μέρος σε σεμινάρια με κορυφαίους μουσικούς της jazz (ενδεικτικά αναφέρονται οι Eberhard Weber, Pat Martino). To 2000 δημιούργησε το πρώτο jazz κουαρτέτο στην Έδεσσα.
Η παραδοσιακή μουσική είναι ένα άλλο μεγάλο κομμάτι της ζωής του, καθώς όχι μόνο για βιοποριστικούς λόγους, αλλά και από μεγάλη αγάπη, συνεργάζεται από το 1995 με γνωστές παραδοσιακές ορχήστρες της Μακεδονίας, όπου παίζει νταούλι, ευφώνιο, και ηλεκτρικό μπάσο. Ερευνά σε βάθος τη μουσική των Βαλκανίων η οποία έχει σημαντική επίδραση στις συνθέσεις του, ενώ είναι ο πρώτος επαγγελματίας μπασίστας που εισήγαγε μόνιμα το ηλεκτρικό μπάσο στην παραδοσιακή μουσική της κεντροδυτικής Μακεδονίας. Επίσης έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην εναρμόνιση πολλών παραδοσιακών κομματιών του τόπου του.
Ξεκινώντας 12 ετών την ωδειακή του πορεία, σπούδασε 4 χρόνια κλασική κιθάρα καταλήγοντας το 1983 στο ηλεκτρικό μπάσο όπου και μαθητεύει -όπως συνεχώς τονίζει για κάθε μουσική του έκφανση- έως σήμερα. Συνεργάστηκε και συνεχίζει να συνεργάζεται, με πολλούς καταξιωμένους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες παίζοντας ελληνική, jazz, ethnic και fusion μουσική. Ασχολείται με τη σύνθεση μουσικής ethnic, fusion (για διάφορα σύνολα) και συμφωνικής, παρουσιάζοντας το έργο του στο Εαρινό Φεστιβάλ Μουσικής του Δήμου Έδεσσας και σε διάφορες live σκηνές ανά την Ελλάδα. Έχει 10 δισκογραφικές συμμετοχές ως μπασίστας σε δίσκους ευρείας κυκλοφορίας στην Ελλάδα, ενώ έχει ηχογραφήσει για την Ε.Ρ.Τ. και σε δεκάδες δίσκους νέων καλλιτεχνών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ως εκπαιδευτικός διδάσκει θεωρητικά (κλασικά / σύγχρονα) και ηλεκτρικό μπάσο.
Η πορεία του ως Αρχιμουσικού Φιλαρμονικών Ορχηστρών, ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2015 όταν ανέλαβε τη διεύθυνση της Φιλαρμονικής του Δήμου Σκύδρας. Το 2016 δημιούργησε εκ του μηδενός και διευθύνει τη Φιλαρμονική του Δήμου Έδεσσας και το 2019 δημιούργησε τον Σύλλογο Φίλων Φιλαρμονικής Δήμου Έδεσσας «Πυθαγόρας». Καθώς έχει στο πλευρό του εξαιρετικούς μουσικούς και συνεργάτες με κοινούς στόχους και αγάπη για τη Φιλαρμονική, η συνθετική του δράση έχει –προς το παρόν- επικεντρωθεί στις ενορχηστρώσεις και προσωπικές συνθέσεις για Ορχήστρες Πνευστών (συναυλιών και μπάντες παρελάσεων), με όνειρο να εμπνεύσει τους νέους μουσικούς και να αφήσει μουσική παρακαταθήκη στην Έδεσσα που τόσο αγαπά.
