Κυκλοφορεί από τον Μετρονόμο το νέο τραγούδι με τίτλο «Εικονική πραγματικότητα». Ένα τραγούδι σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, μουσική Δάφνης Αλεξανδρή και ερμηνεία της Εβελίνας Αγγέλου που αποτελεί το πρώτο single από το ομώνυμο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο από τον Μετρονόμο. «Όλοι φυλάμε μέσα μας, σαν σε πολύτιμο μωσαϊκό, τα κομμάτια τα μικρά, τα φωτεινά που μιλούν για ό,τι πιο ωραίο ζήσαμε στη ζωή μας. Εικόνες, μυρωδιές, χτυποκάρδια, αγάπες, όνειρα, εμπειρίες. Για τον καθένα μας τελικά, όλα αυτά, τότε, ήταν πραγματικοτητες. Σήμερα, όμως, οι περισσότερες είναι πια εικονικές πραγματικότητες… Ό,τι και να ’ναι πάντως, παραμένουν πολύτιμοι θησαυροί…
Η Εβελίνα Αγγέλου έγινε η φωνή τους!
Μαζί της ο μοναδικός κι αξέχαστος Στέλιος Βαμβακάρης, ο Βασίλης Μασσαλάς, ο Ανδρέας Λάφης, ο Μάνος Σαβιολάκης κι όλοι οι άξιοι μουσικοί που έπαιξαν και μας μεταφέρουν εκεί που κάποιες στιγμές της ημέρας, η καρδιά θέλει να πάει, κι ας είμαστε στο 2021!
Ιδιαίτερη τιμή και χαρά η συμμετοχή του δεξιοτέχνη της ποντιακής λύρας, Ηλία Υφαντίδη.
Στην ωραία αυτή παρέα προστέθηκε και ένωσε τη φωνή της, η Αργυρώ Καπαρού με το ξεχωριστό της χρώμα.
Οι μουσικοί που έπαιξαν:
Πιάνο η Ευαγγελία Μαυρίδου, Κιθάρες, ηλεκτρική και ακουστική ο Κώστας Νικολόπουλος, Λάφτα και μπουζούκι ο Μάνος Σαβιολάκης, Βιολί ο Δημήτρης Καζάνης, Ακορντεόν ο Γιώργος Σχοινάς, Κανονάκι ο Τάσος Πούλιος, Κρουστά ο Κώστας Καλαντζής… Και βέβαια στη «Φυλακή» ο υπέροχος και αξέχαστος Στέλιος Βαμβακάρης στο μπουζούκι!»
Καλή σας ακρόαση
Λίνα, Δάφνη, Εβελίνα
Ακούστε το τραγούδι εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=G8z4oq0Ktt0
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Ευαγγελία Μαυρίδου πιάνο
Κώστας Νικολόπουλος ακουστική κιθάρα
Μάνος Σαβιολάκης μπουζούκι, λάφτα
Δημήτρης Καζάνης βιολί
Γιώργος Σχοινάς ακορντεόν
Τάσος Πούλιος κανονάκι
Κώστας Καλαντζής κρουστά
Προγραμματισμός midi και ενορχήστρωση: Δάφνη Αλεξανδρή
Ηχοληψία και mastering: Θάνος Καλέας, Studio Kyriazis
Artwork: Πέτρος Παράσχης
Φωτογραφίες: Ευαγγελία Θωμάκου
Επιμέλεια παραγωγής: Λίνα Νικολακοπούλου
Παραγωγή: R-Time
Στίχοι:
Σε ρώταγα στο Φάληρο
αν μ’ αγαπάς λιγάκι
και τη φωνή μου σκέπασε
έν’ άσπρο μηχανάκι
Σε ρώταγα στο Φάληρο
αν μ’ αγαπάς, αν μ’ αγαπάς μικρό μου
να δω αν σε βλέπω δίκαια
τις νύχτες στ’ όνειρό μου
Σε ρώταγα στο Φάληρο
και στο Καραϊσκάκη
και η φωνή μου έλιωνε
σαν παγωτό χωνάκι
Σε ρώταγα στο Φάληρο
αν μ’ αγαπάς, αν μ’ αγαπάς μικρό μου
να δω αν σε βλέπω δίκαια
τις νύχτες στ’ όνειρό μου
