Η Αρχιμουσικός Λίζα Ξανθοπούλου “τοποθετείται” στη δημοσιογραφική ομάδα του polismagazino.gr για τον Κορονοϊό, την Καραντίνα και την Κανονικότητα.
“…Τα όνειρα μου για την επόμενη ημέρα είναι… Να εκτιμήσουμε τον πολιτισμό, που χωρίς αυτόν το πνεύμα διψά… Να απολαύσουμε τον ελεύθερο μας χρόνο… Να θρέψουμε υγιείς σχέσεις με τους ανθρώπους που αγαπούμε και μας αγαπούν… Να ευχόμαστε για τους ανθρώπους να είναι καλά και να τους προσεγγίζουμε με περισσότερη ευγένεια… Οι καλλιτέχνες να συμπράττουμε με περισσότερη αφιέρωση απολαμβάνοντας την καλλιτεχνική συνάντηση, το χειροκρότημα και το συγχρωτισμένο κοινό μας να μας πιάνει το χέρι…”
Κοινωνία και υποχρεωτική καραντίνα. Ποια κατά τη γνώμη σας θα είναι η επόμενη ημέρα του «απεγκλωβισμού»; Σε αυτή την αβεβαιότητα, την οποία όλοι βιώνουμε, δεν νομίζω ότι υπάρχει προηγούμενη και επόμενη ημέρα. Και εάν αναφερόμαστε στην ημέρα που όλα θα μας φαίνονται φυσιολογικά, πιστεύω ότι θα αργήσει πάρα πολύ. Ακόμη και αν επέλθει σταδιακή άρση μέτρων, μπορεί ο εγκλεισμός να επανέλθει εάν οι στατιστικές αποδειχθούν και πάλι δυσοίωνες. Δεν βλέπω ακόμη την επόμενη ημέρα, παρά μόνο εάν εφευρεθεί ένα εμβόλιο ή έστω ένα αποτελεσματικό φάρμακο και αρχίσουμε να φοβόμαστε τον ιό αυτό όπως μία εποχική γρίπη. Μπορώ να φανταστώ όμως το επόμενο διάστημα ακόμη και εάν έχει εφευρεθεί ένα εμβόλιο. Οι άνθρωποι χολερικοί, οι οικονομίες σε ναδίρ, η ανεργία στα άκρα, ο τουρισμός μουδιασμένος, ο πολιτισμός λυγισμένος από την χαμηλή επισκεψιμότητα και τις μάλλον μειωμένες επιχορηγήσεις. Πιστεύω ότι από το καλοκαίρι του 2021 θα αρχίσουμε να νιώθουμε σταδιακά πιο φυσιολογικοί. Ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τις καλές πλευρές του ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ προς το παρόν. Επικοινωνία, ηρεμία, μελέτη, προσωπική εξέλιξη.
Πολιτισμός και κορωνοϊός. Άλλο ένα «χτύπημα» για τον πολιτισμό ή μια «ευκαιρία» για πολιτιστική επικοινωνία μέσω του διαδικτύου; Και τα δύο. Από την μία η μεγάλη παύση του συγχρωτισμού ανθρώπων για πολιτιστικά γεγονότα πλήττει καλλιτέχνες, καλλιτεχνικούς φορείς, αλλά και την κοινωνία που στεγνώνει από την έλλειψη συγκινήσεων, διασκέδασης, πνευματικής τροφής και ανάτασης. Από την άλλη ξαφνικά γεννήθηκε τόσος ελεύθερος χρόνος, που ούτε φανταζόμασταν πόσες παραστάσεις θεάτρου, όπερας, συναυλίες ή επισκέψεις μουσείων μπορούμε να ζήσουμε virtual μέσα σε μία μέρα, γνωρίζοντας κόσμους που δεν θα μπαίναμε στον κόπο να ανακαλύψουμε. Ζούμε σε μία εικονική πραγματικότητα που μπορούμε τουλάχιστον να αξιοποιήσουμε τις αμέτρητες δυνατότητες επισκέψεων γεγονότων με τον νου, την όραση και την ακοή μας. Αυτή, δε, η γενναιοδωρία του διαδικτυακού προσφερόμενου πολιτισμού είναι κάτι το πρωτοφανές και “συνανθρωπικό”. Πάντως για εμάς τους καλλιτέχνες το “μαζί” σε ένα χώρο τελικά είναι το χαρακτηριστικό εκείνο που δεν είχαμε καταλάβει, πως δεν είναι τελικά δεδομένο και πως εάν λείπει νιώθουμε κάτι σαν μαρασμό.
Ο Τουρισμός, λόγω της θετικής εξέλιξης στη χώρα μας ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας, πιστεύετε ότι θα αυξηθεί ή θα πληγεί; Σε αυτήν την περίπτωση καμία θετική σκέψη δεν βλέπω να μπορώ να χρησιμοποιήσω ως τρικ για να νιώσω πως κάτι θετικό θα συμβεί. Δυστυχώς πιστεύω ότι αυτό το καλοκαίρι θα είναι εξίσου χαμένο, όπως και η άνοιξη αυτή, καθώς ακόμη και εάν στην Ελλάδα δεν έχει πολλά κρούσματα πιστεύω ότι δεν θα ανοίξουμε άπλετα τα σύνορά μας, φοβούμενοι την είσοδο κρουσμάτων από αλλού και γενικά θα είναι αδύνατον να ξεχάσουμε τις μάσκες και τα γάντια έτσι απλά. Φαντάζομαι, δε, τους λουόμενους σε απόσταση. Φαντάζομαι ξενοδοχεία μισοεπανδρωμένα με τους μισούς επισκέπτες, μεταφορικά μέσα λίγα και με λίγους, ταβέρνες με τους θαμώνες σε απόσταση. Καλοκαίρι στην Ελλάδα αλλιώτικο από ποτέ!
Η «καραντίνα» είναι η «αρχή» ενός «ελέγχου» της κοινωνίας, της οικονομίας και της καθημερινότητάς μας; Καταρχάς πιστεύω ότι τα νούμερα των κρουσμάτων από τον κορωναϊό θα έπρεπε να συγκρίνονται με αυτά της κοινής γρίπης και των άλλων ασθενειών, για τις οποίες υπάρχει ήδη τρόπος εμβολιασμού ή θεραπείας. Σύμφωνα με τις στατιστικές αυτά είναι κατά πολύ περισσότερα σε αριθμό στο πρώτο τετράμηνο του 2020 από αυτά των κρουσμάτων του νέου ιού. Προσωπικά πιστεύω ότι τα μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας λειτουργούν πιο επιβαρυντικά από το να μπορούν να θεραπεύονται οι άνθρωποι που προσβάλλονται. Θα έπρεπε να ενισχύονται λοιπόν τα συστήματα υγείας και να διευκολύνονται τα διαγνωστικά τεστς, παρά να επιβάλλεται ένας εγκλεισμός που παραλύει την κοινωνία. Όπως όμως έχουν τα πράγματα εάν ο ιός όντως γεννήθηκε από τις νυχτερίδες είναι πολύ άτυχη η γενιά μας να βιώνει μία τέτοια πανδημία χωρίς να έχουμε ακόμη για όπλο ένα εμβόλιο. Η καραντίνα δεν μοιάζει με την οποιαδήποτε απαγόρευση ενός γονέα στο παιδί του να μην κάνει κάτι που δεν είναι σωστό. Είναι απλά ένα μέτρο προστασίας των πολιτών και του ιατρικού μας συστήματος. Εάν όμως αυτός ο ιός έχει δημιουργηθεί, το μυαλό μου ταξιδεύει σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Με τόσο απλό τρόπο και σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα τέθηκε όλος ο πλανήτης υπό έλεγχο, τα πιο αδύναμα κράτη ανακόπτουν την ανοδική τους πορεία από την προηγούμενη κρίση, η μεσαία τάξη πλήττεται περαιτέρω καίρια, οι λαοί κινδυνεύουν να αρρωστήσουν από την κατάθλιψη, οι γηραιότεροι φεύγουν πιο εύκολα αφού δεν είναι παραγωγικοί και πολλοί μιλούν για ακόμη περισσότερους που θα πεθάνουν από την πείνα. Εύχομαι στο καλύτερο σενάριο. Αυτό του εμβολίου και του φαρμάκου. Κουραστήκαμε να μένουμε στο σπίτι. Τόση ξεκούραση και χρόνο δεν μπορούμε πια να τα εκτιμήσουμε.
Ποια είναι τα σχέδια σας την επόμενη ημέρα της κανονικότητας; Εδώ είναι που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την φράση: Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει! Όσα σχέδια και να κάνω μένουν στα post it μου, περιμένοντας την επόμενη ανακοίνωση για τη άρση ή μη των μέτρων, βλέποντας τις εξελίξεις διεθνώς. Τα όνειρα μου για την επόμενη μέρα είναι να τα διηγούμαστε και να γελάμε με τις χιουμοριστικές αναρτήσεις του διαδικτύου. Να εκτιμήσουμε τον πολιτισμό, που χωρίς αυτόν το πνεύμα διψά. Να απολαύσουμε τον ελεύθερο μας χρόνο. Να θρέψουμε υγιείς σχέσεις με τους ανθρώπους που αγαπούμε και μας αγαπούν. Να ευχόμαστε για τους ανθρώπους να είναι καλά και να τους προσεγγίζουμε με περισσότερη ευγένεια. Οι καλλιτέχνες να συμπράττουμε με περισσότερη αφιέρωση απολαμβάνοντας την καλλιτεχνική συνάντηση, το χειροκρότημα και το συγχρωτισμένο κοινό μας να μας πιάνει το χέρι. Να ξαναφιληθούμε! Να χαιρόμαστε, να είμαστε καλά!
Λίζα Ξανθοπούλου
Αρχιμουσικός
