Σε θρηνώ στ’ απομεινάρια του αδάμαστου σεισμού.
Θλιβερή η επέτειος 70 χρόνων από τους σεισμούς του 1953, (12 Αυγούστου ο μεγάλος σεισμός, 7,2 Ρίχτερ) στην Κεφαλονιά, την Ιθάκη, τη Ζάκυνθο και τα πέριξ νησιά.
Αν και γεννήθηκα μετασεισμικά στο Αργοστόλι, ήταν σαν να τους έζησα μέσα από τις διηγήσεις της αείμνηστης νόνας μου Χρυσομοίρας Κ. Ευαγγελάτου.
Τα επακόλουθα δεινά της οικογένειας μου και όλων των κατοίκων από τους φονικούς και καταστροφικούς σεισμούς καθώς και την δίμηνη περίοδο των μετασεισμών, των βροχοπτώσεων και του κύματος μετανάστευσης, όντως απαιτούν με σεβασμό, γνώση, εμπεριστατωμένη έρευνα γεγονότων και πολιτικοκοινωνικών παραμέτρων, ημέρες μνήμης για ένα πολιτισμό που χάθηκε αιφνίδια και ανεπιστρεπτί, πένθους για τα εκατοντάδες θύματα αλλά και ουσιαστικής ενημέρωσης για τους νεότερους.
Σας παραθέτω τρία επιγραμματικά μου ποιήματα από τις συλλογές “Αλέα Προσομοίων” και “Ερμητικές Λαμπίδες” καθώς και φωτογραφίες με ενθυμήματα-ντοκουμέντα της μόνιμης συλλογή τέχνης και το αρχείο μου, της Σύγχρονης Πινακοθήκης Villa Ροδόπη στο Αργοστόλι.
ΝΟΝΑ
Χρυσή βροχή.
Ρυάκι μνήμης.
Υγρή φωλιά.
Σεισμού ρυτίδα.
Όστρια ψυχής.
Μάνα σοφίας.
Οδός αγάπης.
Ροή του πόνου.
Αιωνιότητα.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ Ι.
Τρέμουν διάσπαρτοι αρμοί στη σεισμική φορά της γης.
Στο κάτοπτρο της μνήμης τα χνώτα των εγκάτων της.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΙΙ.
Μέρα μνημόσυνης
Αγάπης σκόρπισα άνθια στα πωριά και άλειψα τα κάγκελα με συλλαβές συγγνώμης.
Κώστας Ευαγγελάτος 2023.
