Κωνσταντίνος Παλιάν: “η έμπνευση” στους ζωγράφους είναι σχήμα, εικόνα, ποίηση. Ένας κραδασμός”

– Σε ποιά ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;

Με το σχέδιο και τη ζωγραφική ασχολούμαι από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου. Για εμένα η Τέχνη ήταν πάντα ο καθαρότερος τρόπος έκφρασης, μαζί με το λόγο και είναι ακόμα.

– Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;

Στό ερώτημα αυτό, ισχύουν και τα δύο. Εχουμε πολύ γνωστά παραδείγματα σε όλη την ιστορία της Τέχνης που πιστοποιούν και τις δύο περιπτώσεις.

Θα σας πω μόνο δύο. Ο Βαν Γκογκ έγινε. Ο Λεονάρντο γεννήθηκε.

– Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε;

Η έμπνευση είναι ένα πολύ παράξενο πράγμα. Μπορεί να σε οδηγήσει σε δρόμους που ούτε θέλησες, ούτε φαντάστηκες. Είναι ανεξάρτητη από τη λογική μας, δεν υποτάσσεται σε μας.

Μπορεί να την αισθανθούμε πριν τη δημιουργία, κατα τη διάρκεια, ή μετά το τέλος του έργου. Στους ζωγράφους δεν είναι φωνή, είναι σχήμα, εικόνα, ποίηση. Ένας κραδασμός.

– Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;

Νομίζω ότι ένας καλλιτέχνης οφείλει να είναι αυστηρός με τον εαυτό του.

Οφείλει να γνωρίζει καλά τις τεχνικές του και τα υλικά που χρησιμοποιεί,να είναι ενήμερος για τους άλλους καλλιτέχνες και την Ιστορία της Τέχνης.

Ο,τι μας φαίνεται αυτονόητο για έναν χειρουργό ή νομικό πρέπει το ίδιο να είναι και για έναν καλλιτέχνη.

Φαινόμενο των καιρών μας δυστυχώς, ο εντυπωσιασμός, η επιφανειακότητα και το ξεγέλασμα των αδαών.

– Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Τα μελλοντικά μου σχέδια περιλαμβάνουν συμμετοχές μου στις εκθέσεις του Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε. και κυρίως την ατομική έκθεση στην γκαλερί Χαλκός τον Οκτώβριο φέτος.

Ας γνωρίσουμε το ζωγράφο.

Γεννήθηκε στην Κύπρο το 1954.

Μαθήτευσε κοντά στους ζωγράφους Τ. Κάνθο, Α. Λαδόμματο και στο γλύπτη Ν.Δημιώτη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Α.Π.Θ.(1972-1978).

Διδάσκει σχέδιο και ζωγραφική σε πολλούςφορείς και στο εργαστήριο του.Υπήρξε συνιδρυτής και μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας <<Πολυεργαστήρι>>.

Εχει γράψει κείμενα για την Τέχνη και τεχνικές σχεδίου και ζωγραφικής.

Εργάστηκε στην αρχαιολογική υπηρεσία Πέλλας ως μουσειακός ζωγράφος και αρχιτέκτονας (1982 και 1987).

Μελέτησε συστηματικά τις τεχνικές της Αρχαίας Ελληνικής και Βυζαντινής ζωγραφικής.

Από το 1975 τακτικός συνεργάτης στη Μικρή Πινακοθήκη <<Διαγώνιος>> με 2 ατομικές εκθέσεις (1978,1981) και συμμετοχή σε 60 ομαδικές.

Τα τελευταία 25 χρόνια φιλοτέχνησε πολλά τοιχογραφικά σύνολα σε πέντε Μονές του Αγίου Όρους και ευρύτερα στον Βορειοελλαδικό χώρο.

Επίσης ασχολήθηκε συστηματικά με αποκατάσταση τοιχογραφιών σε μνημέία, κατοικίες και Μονές.

Από το 2003 εργάζεται ως εξωτερικός συνεργάτης στο Α.Π.Θ. Διδάσκοντας σε Διεθνή Μεταπτυχιακά προγράμματα (IKONOS-TEMPUS) για συντήρηση και αποκατάσταση πολιτιστικής κληρονομιάς, διδάσκοντας τεχνικές ζωγραφικής της Αρχαίας Ελλάδας.

Την τελευταία πενταετία είναι πρόεδρος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βόρειας Ελλάδας (Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε.).

Από το 1976 μέχρι σήμερα παρουσίασε δουλειά του σε 22 ατομικές εκθέσεις, δύο στο Λουξεμβούργο (2010) και στη Γαλλία (2018).

Επίσης συμμετείχε σε περισσότερες από 180 ομαδικές εκθέσεις, από τις οποίες 10 στο εξωτερικό.

STATEMENT

Οι πίνακες που προτείνω αποτελούν μικρό τμήμα του τελευταίου κύκλου δουλειάς μου και βασίζονται από πλευράς τεχνικής στα συμπεράσματα των μελετών μου πάνω στην Εικαστική αντίληψη της Αρχαίας Ελληνικής ζωγραφικής και κυρίως στην χρήση της τετραχρωμίας.

Τα τέσσερα χρώματα της Πολυγνώτειας παλέτας, δηλαδή το άσπρο, το μαύρο, το κεραμιδί η ώχρα και οι συνδυασμοί τους, είναι η βάση και της δικής μου χρωματολογίας. 

Αποτελούν άλλωστε το εικαστικό ισότιμο για την δημιουργία του δικού μου ζωγραφικού έργου σε αντιστοιχία με τις απόψεις των Προσωκρατικών φιλοσόφων για την δημιουργία του κόσμου (Εμπεδοκλής, Δημόκριτος, Πυθαγόρειοι).

Γι’ αυτό απουσιάζει το μπλέ από τις συνθέσεις.

Ο,τι φαίνεται σαν τέτοιο είναι γκρι , συνδυασμένο με θερμές συμπληρωματικές αποχρώσεις του μπλε. Η ρεαλιστική απόδοση των αντικειμένων βυθίζεται σε συνθέσεις με μεταφυσική διάθεση και συμβολισμούς που συχνά γίνονται σουρρεαλιστικοί μέσα από ένα προσωπικό κοίταγμα του κόσμου και των πραγμάτων.

Τα αντικείμενα και οι μορφές που απεικονίζονται στα έργα μου είναι εικόνες που είδα, μνήμες που άφησαν μέσα μου ένα απροσδιόριστο άρωμα.

Αυτό προσπαθώ να ορίσω και να αναπλάσω στις συνθέσεις μου.