“…Η μουσική παιδεία είναι μέρος της παιδείας ενός ανθρώπου. Είναι μέρος της ολοκλήρωσης του. Δεν θα έλεγα ότι είναι πολυτέλεια… αλλά μια ψυχική πολυτέλεια που έχει ανάγκη κάθε άνθρωπος να αισθάνεται”
Η μουσική ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς; Η μουσική ένωσε το ανθρώπινο είδος στα πρώτα του βήματα. Ήταν η ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί, να γιορτάσει ή να κλάψει, να νιώσει κατάνυξη, να ηρεμήσει, να ξεσηκωθεί, να πολεμήσει και να συμφιλιωθεί. Είναι και θα είναι ο τρόπος για να εκφραστούμε ανεξαρτήτως εθνικότητας. Όπως δεν υπάρχουν σύνορα στην τέχνη γενικότερα, έτσι δεν υπάρχουν σύνορα και στην μουσική. Αν μπορούσα να αποδομήσω την ερώτηση και να φτιάξω ένα δικό μου πάζλ εικόνων, θα περιέγραφα μια παρέα παιδιών στην παραλία την νύχτα που καλωσορίζουν έναν πρόσφυγα στην παρέα τους και με μουσική και τραγούδι του προσφέρουν ένα πιάτο φαί και μια θέση στην φωτιά που έχουν ανάψει. Όλος ο πολιτισμός τους σε δυο-τρεις απλές κινήσεις.
Ποιον μουσικό θαυμάζετε και γιατί; Τους δασκάλους μου. Τον δάσκαλο μου στο θέατρο(γιατί είναι μουσική το θέατρο) και τους δασκάλους μου στην μουσική. Είναι οι άνθρωποι που με εμπνέουν με την στάση τους απέναντι στα πράγματα, τις γνώσεις τους και την απλόχερη αγάπη τους. Είναι οι άνθρωποι που έχω καταθέσει στα πόδια τους τα όνειρα μου και τις φιλοδοξίες μου και θέλω να τους κάνω περήφανους ενώ εγώ ο ίδιος είμαι περήφανος και μόνο που τους έχω.
“Η μουσική είναι μία, οι μουσικοί πολλοί.” Πως θα περιγράφατε αυτή την πρόταση; Χωρίς τους ερωτευμένους δεν θα υπήρχε ο έρωτας. Χωρίς τους ανθρώπους που έχουν διοχετεύσει όλη τους την ενέργεια και το ταλέντο τους στην τέχνη αυτή, της μουσικής, δεν θα είχαμε κανένα από τα αριστουργήματα που έχουμε στα χέρια μας.
Ευτυχώς λοιπόν που είμαστε πολλοί γιατί η ζωή και η τέχνη χρειάζεται τις διαφορετικές ματιές μας.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Η μουσική παιδεία είναι μέρος της παιδείας ενός ανθρώπου. Είναι μέρος της ολοκλήρωσης του. Δεν θα έλεγα ότι είναι πολυτέλεια με την οικονομική έννοια αλλά μια ψυχική πολυτέλεια που έχει ανάγκη κάθε άνθρωπος να αισθάνεται. Με αυτή την οπτική, είναι μια ανάγκη για πολυτέλεια.
Πώς μπορεί ένας γονιός να ανακαλύψει το ταλέντο του παιδιού του στη μουσική; Θα παραθέσω την δική μου μουσική διαδρομή ακριβώς για να απαντήσω στο ερώτημα αυτό.
Ξεκίνησα να ακούω κλασική μουσική από όταν ήμουν ακόμα στην κοιλιά της μητέρας μου. Στα 10-11 άρχισα τα μαθήματα πιάνου. Δυστυχώς κράτησαν μόνο έναν χρόνο καθώς ήταν παροχή του σχολείου που πήγαινα και δεν γινόταν λόγω οικονομικών να συνεχίσω με ιδιαίτερα στο σπίτι. Αυτό μου κόστισε αργότερα.
Συνέχισα να ακούω καλή μουσική σε όλη μου την εφηβεία και όταν στα 19 ήμουν πρωτοετής στην δραματική σχολή και ήρθα σε επαφή με το κλασικό τραγούδι, κάτι ξύπνησε μέσα μου. Κανείς όμως δεν ήταν εκεί για να μου πει “κάντο, μην φοβάσαι”. Είχα μείνει με την αίσθηση ότι αν είχα κάποιο ταλέντο θα είχε φανεί από όταν θα ήμουν μικρός σαν τα ανοίγματα που χρειάζεται το μπαλέτο για να πoύμε ότι ένα παιδάκι ξεκινάει σοβαρά. Το είχα τόσο αυστηρό στο μυαλό μου που δεν το τόλμησα. Δεν βοήθησαν και οι συνθήκες οικονομικά. Έπρεπε να πληρώνω την σχολή και να δουλεύω ταυτόχρονα οπότε δεν μου έφταναν τα χρήματα ούτε είχα κάποια ιδιαίτερη βοήθεια από το σπίτι. Υπήρχε όμως πίστη σε αυτό που σπούδαζα και αυτό το αναγνωρίζω.
Θυμάμαι ότι μια μέρα είχε έρθει ένας τενόρος, ανιψιός της διευθύντριας, που έκανε πρόβα με την πιανίστα για μια ακρόαση στην Νέα Υόρκη. Θυμάμαι που είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό και το μόνο που γύρισα και είπα στην δασκάλα ήταν αυτό : Αν αυτό είναι η όπερα, τότε αυτό θέλω να κάνω !
Ενθουσιασμός που γρήγορα έφυγε γιατί μπήκε η λογική και οι αυστηρές ιδέες. Μια αίσθηση ότι αν είχα κάποιο ταλέντο στην μουσική θα το είχα δείξει από μικρός..
Μεγάλο λάθος.
Στα 25 ήρθε η ευκαιρία μέσω ενός φίλου με αφορμή μια μουσικοθεατρική δουλειά να γνωρίσω την δασκάλα μου και να ξεκινήσω τα πρώτα μου ουσιαστικά βήματα στην μουσική. Δυόμισι χρόνια αργότερα δίνω κατατακτήριες εξετάσεις στο Εθνικό Ωδείο και κοιτάω ταυτόχρονα για συνέχιση των σπουδών μου στο εξωτερικό.
Λοιπόν, ποτέ δεν είναι αργά. Ποτέ δεν υπάρχει ταβάνι στα όνειρα μας και οι γονείς πρέπει να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να βρουν τα ταλέντα των παιδιών τους. Όπου κι αν βρίσκονται αυτά. Τα παιδιά πρέπει να έχουν αφορμές από την παιδική ηλικία και γονείς με ανοιχτές τις κεραίες για τα ταλέντα τους και τις επιθυμίες τους.
Τα παιδιά μιλάνε, δείχνουν με τον τρόπο τους τι θέλουν. Αρκεί να είμαστε εκεί να τα προσέξουμε. Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλά προγράμματα και δράσεις ή θεατρικές και μουσικές παραστάσεις που φτιάχνουν πολύ αξιόλογες ομάδες καλλιτεχνών και που τα παιδιά πρέπει οπωσδήποτε να βλέπουν και να ακούνε. Αν δεν πάρουν αυτά τα ερεθίσματα, πώς θα γυρίσουν και θα πουν στο σπίτι «μου αρέσει αυτό»;
Διδάσκεται σήμερα η Μουσική παράδοση μέσα από την εκπαίδευση; Ναι, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι αρκετή. Δεν πιστεύω ότι ένα παιδί μπορεί να ανακαλύψει το ταλέντο του από νωρίς με την μέχρι τώρα εκπαίδευση. Τουλάχιστον χωρίς να έχει ένα υποστηρικτικό κλίμα και μια οικογένεια ανοιχτή προς τις τέχνες (γιατί στην τελική, όλα ξεκινούν από το σπίτι). Βεβαίως υπάρχουν δάσκαλοι στα σχολεία που κάνουν τρομερή δουλειά και εμπνέουν τα παιδιά αλλά αυτό θα έπρεπε να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Φυσικά και υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Είμαι πολύ αισιόδοξος σε αυτό το κομμάτι ακριβώς γιατί έχω δει δουλειές που με έχουν συνεπάρει και έχω γνωρίσει ανθρώπους πολύ αξιόλογους.
Σε μουσικό επίπεδο η Ελλάδα είναι στην πρώτη γραμμή και αυτό θα μας ωφελήσει πολύ αν το συνειδητοποιήσουμε.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Προς το παρόν θα συνεχίσω τις σπουδές μου με τους δασκάλους μου εδώ στην Ελλάδα. Αυτό περιλαμβάνει καθημερινή μελέτη και ενασχόληση και αυτό μου είναι αρκετό για να νιώθω πλήρης παρά τις δυσκολίες των καιρών.
Βιογραφικό. Κυριάκος Ψυχαλής Σπουδές: Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης – Βεάκη (2012-2015)
Ανωτέρα Δραματική Σχολή Αθηνών – Γ. Θεοδοσιάδης (2016-2017) (Εξετάσεις Υπουργείου Πολιτισμού)
Εθνικό Ωδείο – Μονωδία, Τάξη Ελένης Λιώνα (από 2017)
Μουσική/Τραγούδι :
-Κλασικό τραγούδι με καθηγήτρια την mezzo-soprano Έλένη Λιώνα
-Πιάνο/Θεωρητικά με την πιανίστα Μίνη Βασιλιάδου
Χορός :Αργεντίνικο Τάνγκο (Academia del Tango)
Κινηματογράφος : «Μετά την απουσία σου» ταινία μικρού μήκους του Θανάση Πετρόπουλου –βασικός ρόλος
«1500 Πίνακες» ταινία μικρού μήκους του Χρήστου Ξένου με τους Δημήτρη Καταλειφό και Πέγκυ Σταθακοπούλου – ρόλος
Θέατρο : «Η Εκδοχή του Browning», Θέατρο Εμπορικόν – Σκηνοθεσία Ελένη Σκότη 2013-2015- John Taplow
«Στα Άκρα», Θεάτρο Χώρα – Σκηνοθεσία Πέτρος Ζούλιας 2018-2019
- Μισέλ
«Τύχη και των ανδρών τα βλέμματα», Θέατρο Vault – Σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Κυριακού 2018-2019 – Σμίττυ
«Λευκό Ρόδο», Γυάλινο Μουσικό Θέατρο – Σκηνοθεσία Δέσποινα Μαρίνα Σαμαρά
Παιδικό Θέατρο : «Πετώντας για την Ειρήνη», Θέατρο Coronet – Σκηνοθεσία Άννα Παπαμάρκου 2015-2016
«Γιαγιά Σ’αγαπώ!» Παρουσίαση παραμυθιού της Μάρως Θεοδωράκη 2017-2018
«Τικ Τακ Ντο», Κρεμλίνο – Σκηνοθεσία Παναγιώτης Αδάμ 2018-2019
«Αϊνστάιν το παιδί φαινόμενο», Θέατρο Βέμπο Σκηνοθεσία Θανάσης Θεολόγης 2019-2020
Σεμινάρια: Υποκριτική στην Αρχαία Τραγωδία – Στέφανος Κυριακίδης (2013-2014)
Συνειδητότητα στην υποκριτική- Γιάννης Μαργαρίτης (2013-2014)
Master Key To Acting Freedom / Michael Chekhov Technique – Graham Dixon (Michael Chekhov Studio London) (2014-2015)
Θέατρο με όχημα το Τραγούδι – Άρης Μπινιάρης (2017)
Εργαστήριο σύμπραξης νέων μονωδών και ηθοποιών με αφορμή την όπερα «La Boheme» του Giacomo Puccini από την Εθνική Λυρική Σκηνή (Ντίνα Στράνη, Καλλιόπη Σίμου)- Δεκέμβρης 2017
Εξερευνώντας τις δεύτερες φωνές/ Αντρική φωνή – Μάρω Θεοδωράκη 2018
