Είναι νέος, ταλαντούχος και απόλυτα συνειδητοποιημένος ηθοποιός της νέας γενιάς. Ο Κυριάκος Μαρκάτος, με αφορμή την παράσταση «Ο Κύριος Κόλπερτ» όπου πρωταγωνιστεί στο Θέατρο Αργώ, έδωσε μία συνέντευξη για όλους και για όλα!
«Ο Κύριος Κόλπερτ» στο Θέατρο Αργώ. Σύστησέ μας τον ρόλο σου και ποια κοινά στοιχεία έχεις με εκείνον. Στο έργο υποδύομαι τον Ραλφ Ντροτ, έναν ερευνητή του χάους που αποδομεί τη Μόνα Λίζα. Μένει με τη σύντροφο του, Σάρα αλλά δεν θέλουν να παντρευτούν ή μάλλον η Σάρα δεν θέλει. Ο Ραλφ δεν είναι ευτυχισμένος και αναζητά αυτό το «κάτι» που θα τον «ταρακουνήσει». Το κακό είναι πως το ψάχνει σε λάθος μέρη.
Η αλήθεια είναι πως το μόνο κοινό που έχω με αυτόν τον ήρωα είναι η πλήξη. Βαριέμαι κι εγώ όσο εύκολα βαριέται και εκείνος και ψάχνω συνεχώς νέα πράγματα για να νιώσω πλήρης. Με όρια βέβαια, το ξεκαθαρίζω γιατί δεν ξέρω πως μπορεί να το διαβάσει κάποιος.
Τι σκέψεις, σου «ξύπνησε» αυτό το έργο και πόσο εναρμονίζονται με την κοινωνία του σήμερα; Το έργο μιλάει για το τί μπορεί να γίνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες κάθε σπιτιού. Ειδικά λόγω των social media, όλοι μας προσπαθούμε να πείσουμε τους «ακόλουθούς» μας πως η ζωή μας είναι υπέροχη και πως χαμογελάμε και ταξιδεύουμε όλη την ώρα. Τι γίνεται όμως πραγματικά στη ζωή μας; Τι κάνουμε και πώς συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους μας, όταν κλείνουμε την πόρτα και το Instagram μας; Είναι όλα τόσο ρόδινα; Και αν ναι, γιατί υπάρχει τεράστια αύξηση στα αντικαταθλιπτικά – με βάση τα λήμματα της Αττικής; Το έργο είναι επίκαιρο, όσο ποτέ. Ανηδονία, βία, χειριστικές συμπεριφορές, δολοφονίες που γίνονται χωρίς να υπάρχει πραγματικός λόγος. Το έργο μιλάει γι’ αυτά που γίνονται από την αρχή της δεκαετίας του ’20 και ας γράφτηκε το 2000.
Θυμάσαι την πρώτη σου παράσταση ως επαγγελματίας ηθοποιός; Ξεχνιέται; Ο Γιάννης Αναστασάκης ήταν στην επιτροπή των διπλωματικών μου εξετάσεων, είδε κάτι σε μένα και με πήρε μαζί του στο ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, όπου σκηνοθετούσε τότε τον «Σιμιγδαλένιο» του Α. Αδαμόπουλου. Ακόμα και τώρα -9 χρόνια μετά- θυμάμαι το τηλεφώνημα του. Ήταν από τις πιο όμορφες εμπειρίες της ζωής μου και είμαι ευγνώμων στον κ. Αναστασάκη για την εμπιστοσύνη. Οι 4 μήνες στα Γιάννενα, ήταν ένα μεγάλο μάθημα για μένα.
Το θέατρο έχει λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά σε δύσκολες στιγμές της ζωής σου; Εντελώς αλλά δεν το χρησιμοποιώ ως ψυχοθεραπεία. Είναι η δουλειά μου. Για πραγματική ψυχοθεραπεία πάω στους ειδικούς που ξέρουν να κατευθύνουν. Το θέατρο λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να μπω στα παπούτσια διαφορετικών χαρακτήρων από μένα. Μπορώ να αποκωδικοποιήσω πιο εύκολα τους ανθρώπους που συναντάω στη ζωή μου, χάρη σε αυτό και είμαι ευγνώμων.
Έχεις μετανιώσει για συνεργασίες που έκανες ή δεν έκανες; Όχι. Και τον χρόνο πίσω να γύριζα, δεν θα άλλαζα τίποτα. Είμαι αυτό που είμαι σήμερα, εξαιτίας των επιλογών μου. Σίγουρα έκανα λάθη αλλά μέσα από αυτά έγινα καλύτερος ηθοποιός, συνάδελφος, άνθρωπος.
Ένιωσες ποτέ αδικημένος στο χώρο; Εγώ ξεκίνησα λίγο ανάποδα. Με το που βγήκα από τη σχολή ξεκίνησα να δουλεύω και να πληρώνομαι πολύ καλά. Δούλεψα πλάι σε μεγάλα ονόματα και έπαιρνα πολύ καλές κριτικές. Για προσωπικούς λόγους έκανα ένα διάλειμμα από το θέατρο και για δύο περίπου χρόνια, έμεινα στην Κεφαλονιά στους δικούς μου. Τότε ήταν που ένιωσα αδικημένος, επειδή δεν με έψαξε κανείς και ενώ ξαφνικά ήμουν πάνω σε ένα αφράτο ροζ συννεφάκι, έπεσα στη γη και ήρθα στην πραγματικότητα. Παρόλου που ήμουν πολύ δύσκολα τότε, είμαι ευγνώμων, γιατί κατάλαβα πως τίποτα δεν πρόκειται να μου χαριστεί αν δεν δουλέψω και πως ουδείς αναντικατάστατος.
Η τηλεόραση είναι ένας χώρος, όπου θα ήθελες να ανελιχθείς; Τώρα πια ναι. Θέλω να είμαι μέρος αυτής της τηλεόρασης. Γίνονται πολύ όμορφες δουλειές και αυτό που με χαροποιεί ιδιαιτέρως είναι πως οι σκηνοθέτες και τα κανάλια εμπιστεύονται νέα πρόσωπα. Πόσο ελπιδοφόρο είναι αυτό; Επίσης χαίρομαι τόσο πολύ να βλέπω τον κόσμο να αγκαλιάζει τις σειρές και να απομακρύνεται από τα ριάλιτι. Ζήτω η μυθοπλασία της νέας εποχής.
Τι αγαπάς να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου; Τώρα ειδικά που φτιάχνει ο καιρός, λατρεύω να παίρνω καφέ στο χέρι, να βάζω ακουστικά και να πηγαίνω βόλτες με τα πόδια. Βλέπω κινηματογράφο, κάνω εκδρομούλες με φίλους, πάω με τον κολλητό μου για διάβασμα σε ωραία καφέ της Αθήνας. Επίσης μεγάλο κομμάτι του ελεύθερου χρόνου μου το αφιερώνω σε σεμινάρια πάνω στη δουλειά μου.
Σχετικά με τα όσα ειπώθηκαν στο #metoo ελπίζεις ότι ξημερώνει μια φωτεινή μέρα για τον χώρο σας και την κοινωνία γενικότερα; Στη αρχή το πίστευα πάρα πολύ. Άκουγα καρέκλες να τρίζουν και τους κάποτε αγενείς ανθρώπους του θεάτρου να στάζουν μέλι. Όμως όλο αυτό νιώθω πως ξεφούσκωσε. Οι εκπομπές και ο περισσότερος κόσμος έχουν γαντζωθεί πάνω σε 3-4 ονόματα και δεν ασχολούνται με τους υπόλοιπους. Έχει να γίνει δουλειά ακόμα, ας μην μένουμε μόνο σε αυτούς που ήδη τους έχει αναλάβει η δικαιοσύνη.
Ποια προσωπικότητα αγαπάς και θα ήθελες να του/της μοιάσεις; Θα πάω σε έναν άνθρωπο του χώρου μου, τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο. Ένας σπουδαίος ηθοποιός, που φαίνεται και ένας υπέροχος άνθρωπος. Δεν υπάρχει παράσταση του που να μην έχω παρακολουθήσει από τότε που ήρθα Αθήνα και σε όλες είναι εξαιρετικός. Το ενδιαφέρον όμως και άξιο προσοχής είναι πως το μεγαλείο που δείχνει στη σκηνή, το έχει και εκτός. Ένας απλός άνθρωπος, που αγαπάει αυτό που κάνει και κυρίως αγαπάει τους ανθρώπους. Εύχομαι μια μέρα να συνεργαστώ μαζί του και να μάθω όσα περισσότερα μπορώ από αυτόν.
Τι σκέψεις κάνει ένας νέος καλλιτέχνης στην Ελλάδα του 2022; Αν θέλει να «επιβιώσει», πρέπει να κάνει μόνο θετικές. Πρέπει να εστιάσει στους στόχους του και να πιστέψει πως με σκληρή δουλειά, συνεχή εξέλιξη και με ωραία συντροφιά – για μένα οι παρέες γράφουν ιστορία στην τέχνη– θα τα καταφέρει! Θα νικήσει τη μαυρίλα που ζούμε. Σε εκείνο που προσπαθώ να εστιάσω εγώ είναι πως η γενιά η δική μου είναι το μέλλον της τέχνης και πρέπει να κάνουμε το καλύτερο για να είμαστε αντάξιοι της.
Τι άλλο ετοιμάζεις επαγγελματικά; Πέρα από τον «Κύριο Κόλπερτ» που σιγά σιγά ολοκληρώνει τον φετινό του κύκλο και θα πάει και του χρόνου, είμαι σε συζητήσεις για μια περιοδεία που θα γίνει το καλοκαίρι με αφορμή την μικρασιατική καταστροφή. Επίσης με την ομάδα, διαβάζουμε έργα που θα μπορούσαμε να ανεβάσουμε του χρόνου. Αυτά για την ώρα.
