Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση ζωγράφου που σ’ όλη του την καριέρα έκανε πολλά πράγματα. Όσο τον ενδιέφερε η ζωγραφική άλλο τόσο του άρεσε η συγγραφή και η συμμετοχή στο θέατρο ή στο σινεμά ακόμα και ως ηθοποιός.
Αριστερός, βραβευμένος και με πλούσιο έργο. Ελάτε λοιπόν να δούμε αναλυτικά την περίπτωση του Κυριάκου Κατζουράκη.
Ενώ ετοιμαζόμουν να αναρτήσω αυτό το άρθρο, ήρθε η είδηση του θανάτου του. Μια είδηση που την μάθαμε από ανάρτησή που έκανε στα social media ο γιος του Άρης, ο οποίος είναι καθηγητής παλαιοιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ήταν 77 ετών.
Κατά καιρούς στις εκθέσεις του παρουσιάζονται ελαιογραφίες μεγάλων κυρίως διαστάσεων, σχέδια, μακέτες σκηνικών για το θέατρο, ενώ σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους προβάλλονται αποσπάσματα από τις ταινίες του.
Άλλωστε μην ξεχνάμε πως το μνημειώδες έργο του “Τέμπλο-Οίκος Ενοχής” (1991-1994) όπου συνυπάρχουν η ζωγραφική, το θέατρο, ο κινηματογράφος και η μουσική, μαρτυρά τη σχέση του καλλιτέχνη με το παρελθόν και την Ιστορία.
Ο Κυριάκος Κατζουράκης πέθανε και για τους ανθρώπους της τέχνης αυτή είναι μια τεράστια απώλεια. Ήταν σπάνιος άνθρωπος, από εκείνους που ήξεραν να αγαπούν, να αγωνίζονται και να βοηθούν.
Ήταν από τους σπουδαιότερους εικαστικούς καλλιτέχνες που τολμούσαν από όποια θέση και να βρίσκονταν να λένε τη γνώμη τους και να αγωνίζονται για το δίκαιο.
Ένας άνθρωπος που δεν είχε συμπάθειες γιατί μιλούσε καθαρά και ξάστερα. Δεν έλεγε ωραία πράγματα για να κολακέψει κανένα. Ένα μικρό παράδειγμα: Ήταν στο διοικητικό συμβούλιο του Μουσείου της Ακροπόλεως, αλλά μόλις είδε το τσιμέντωμα στον ιερό βράχο παραιτήθηκε.
Το 1968 συμμετείχε ως ηθοποιός στην βραβευμένη ταινία του…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ τα πάντα και δείτε έργα του εδώ:
