Κριτική από τη Γιούλια Πομπόρτση, Πολιτικό Μηχανικό-Συγγραφέα
Έχουμε συνηθίσει να τοποθετούμε τα βιβλία σε “ράφια” βάσει του περιεχομένου τους. Με αυτό το σκεπτικό θεωρώ ότι δεν έχει βρεθεί ακόμα το “ράφι” που θα μπορούσε κανείς να τοποθετήσει τις «Ιέρειες της Εκάτης» του Παναγιώτη Σερ. Χανού.
Η γραφή του είναι ένας αεικίνητος φιλοσοφικός προβολέας που μετακινείται χρονικά, τοπικά και αιθερικά χρησιμοποιώντας τα ιστορικά γεγονότα, τους χαρακτήρες και την ενέργεια του θηλυκού στοιχείου σαν σαγηνευτική αρπαγή σκέψης και συγκέντρωσης του αναγνώστη για να του μεταδώσει το νέκταρ της σοφίας του. Του περιγράφει με τον μοναδικό του τρόπο κάτι πραγματικό ή φανταστικό –δεν έχει σημασία- για να του δημιουργήσει το μαγικό συναίσθημα…
Τον παθιάζει, τον εξοργίζει, τον πορώνει, του δημιουργεί το αίσθημα της ματαιότητας… του τυχαίου της μοίρας του. Ο αναγνώστης εμπεδώνει μέσω της έντονης πλοκής την επίγνωση ότι είναι “ΕΝΑ” ακόμη υποχείριο της εξουσίας, μια μαριονέτα, κατατρυπημένη από τα βέλη του έρωτα ευλογημένη ή καταραμένη ανάλογα με την χρονική στιγμή και τον τρόπο της ενσάρκωσης της.
Ο ανίερος βανδαλισμός σωμάτων και ψυχών ματώνει το βλέμμα του καθώς διατρέχει σαν υπνωτισμένος τις σελίδες του βιβλίου. Και τότε μέσα στο βαθύ σκότος της ψυχής ο φιλοσοφικός προβολέας του συγγραφέα με λιτές σχεδόν εκφράσεις ανυψώνει τη δόνηση του αναγνώστη στην ύψιστη ενέργεια του παρατηρητή. Μας παρέχει διαχρονικές συμβουλές διαχείρισης παθών, σχέσεων και αντιμετώπισης καθημερινών μαχών της ζωής που μπορεί να φαίνονται εντελώς άσχετες με τα γεγονότα που εξιστορούνται, αλλά έχουν κάτι κοινό… τη στρατηγική!
Όπως στρατηγική είναι να παραθέτεις τη γνώση όχι συμβουλευτικά, αλλά μέσα σε ένα τοπίο αυτοαναίρεσης ,αμφισβήτησης και το πιο σημαντικό τη σωστή χρονική στιγμή. Όταν σου έχει κοπεί η ανάσα από μια εξαιρετικά λεπτομερή περιγραφή βίαιης σκηνής, έρχεται η “παράγραφος αερόστατο” . Ο συγγραφέας σε χρήζει παρατηρητή και σε ανακουφίζει κάπως, είτε αλλάζοντας κεφάλαιο από τα βάρβαρα στρατόπεδα στα μεταξένια παλάτια, είτε χαρίζοντας σου λίγες αράδες αυτών που πιστεύεις. Για να πιστέψεις και να ξε…πιστέψεις και πάλι από την αρχή σε έναν αέναο κύκλο αναζήτησης της αλήθειας.
Μια εκ των προτέρων χαμένη μάχη γιατί όπως μας επιβεβαιώνουν οι ειδικοί, ο εγκέφαλος είναι κατασκευασμένος έτσι ώστε να μη διαχωρίζει το φανταστικό από το πραγματικό. Αντιλαμβάνεται μόνον το μαγνητικό σήμα της καρδιάς. Το συναίσθημα! Όχι το Υγρόν αλλά το Ιερόν Πυρ που ενεργοποιεί τους νευρώνες, τους καθιστά δημιουργούς επιθυμητής πραγματικότητας και όχι υποτελείς σε ξένους οραματισμούς. Αυτό το συναίσθημα αρωματίζει κάθε σελίδα του βιβλίου. Είτε μας περιγράφει τα αιματοστομωμένα χώματα πεδίων μαχών, είτε τα υγρά από τη σπονδή στον έρωτα μεταξωτά σεντόνια.
Ο συγγραφέας μάγος δωρίζει στους εκλεκτούς του αναγνώστες το μυστικό επιβίωσης όλων των μαχών της ζωής. Αρκεί σε αυτό το κυνήγι του θησαυρού να τον ακολουθήσουν και να έχουν την τόλμη να κοιτάξουν πίσω από την εικόνα. Τέλος θεωρώ μεγάλη τιμή για ένα συγγραφέα να γράψει ένα βιβλίο που εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να εντάξω σε κανένα… ράφι και αυτό εκτός από την αριστουργηματική γραφή του, το καθιστά μοναδικό!
Γιούλια Πομπόρτση, Πολιτικός Μηχανικός-Συγγραφέας
